Οι μέρες των λουκουμιών σας είναι μετρημένες

Συγγνώμη που θα σε πικράνω, αλλά φέτος το καλοκαίρι δεν θα φάμε λουκουμάκι, ούτε Συριανό, ούτε Σερρών, ούτε Γεροσκήπου. Θα υποβληθούμε όλοι σε υποχρεωτική δίαιτα, διαφορετικά κάποιοι θα συνεχίζουν να τρώνε το καταπέτασμα με ξένα κουτάλια. Η λαιμαργία τους είναι τόσο αβυσσαλέα που αφού καταβροχθίσουν το δικό τους περγαμόντο, βάζουν χέρι και στις μπουκίτσες των διπλανών τους.

Όταν βέβαια τους επιπλήξει κανείς, αρχίζουν τους τραμπουκισμούς και ασχολούνται με τα “παντελόνια” του. Ελλείψει επιχειρηματολογίας και στοιχειωδών τρόπων συμπεριφοράς, που διαχωρίζουν τον άνθρωπο από το πιθηκοειδές που σκαρφαλώνει στα δέντρα ή τον σκύλο που φέρνει στην αφεντικίνα του το ζακετάκι της, επιλέγουν ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν να αποδείξουν απολύτως τίποτα. Λοιδορώντας εκείνους που “το καταπίνουν το λουκούμι” και δεν το κόβουν σε χίλια κομματάκια σαν να έχουν κάνει εξαγωγή φρονιμίτη, προσπαθούν να καλύψουν την πείνα τους, ξορκίζοντας ταυτόχρονα προσωπικές ανασφάλειες και φόβους. Κάποιοι θα το χαρακτήριζαν “κόμπλεξ”, αλλά τελευταία ο όρος αυτός έχει γίνει πιο γραφικός και από την παραλία της Ψαρού στη Μύκονο. Εκεί να δεις, αμάσητο που κατεβαίνει το Turkish delight. Καλή χώνεψη!

Το κακό με τους ανεπιθύμητους είναι ότι καταβάλλουν υπέρμετρες προσπάθειες προκειμένου να γίνουν περισσότερο απωθητικοί σε αυτούς που μέχρι πρότινος ήταν “φίλοι” τους, παρά να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτοι στην παρέα τους. Ποιό το αποτέλεσμα; Όλοι καταλήγουν νηστικοί, γιατί πολύ απλά οι ίδιοι δεν νοούν να καταλάβουν ότι μετά από τόση κατάχρηση καλοσύνης, προβολής και γλυκισμάτων, δεν τους χωράει άλλο ο τόπος. Και επειδή για κάποιους η ευγένεια παραμένει -ευτυχώς- προστατευόμενο είδος, όπως οι φώκιες της Γυάρου, οι ομάδες που προσπαθούν να κάνουν κάτι όμορφο για τον τόπο τους, προτιμούν να ακυρώσουν το οποιοδήποτε δημόσιο “τρατάρισμα” από το να πουν κατάμουτρα στους προβληματικούς “τα κουβαδάκια σας και σ' άλλο γραφειάκι”.

Η σημαντική αυτή αλλαγή στο καλοκαιρινό μας “μενού” συμπίπτει χρονικά με τους πρώτους τριγμούς αποδιοργάνωσης - αποσταθεροποίησης που παρουσιάζει εσχάτως η πολιτιστική ταυτότητα ενός νησιού, που επί σειρά ετών καυχιέται για τα 11 και 12 ετήσια φεστιβάλ του. Ακόμα κι αν η ματαίωση επιτυχημένων εκδηλώσεων, που στο παρελθόν έχουν αγκαλιαστεί θερμά από το κοινό, οφείλεται σε εσωτερικούς κυρίως λόγους, χαμένοι είναι όλοι εκείνοι που περίμεναν και φέτος να κεραστούν σε Άνω Σύρο και Ερμούπολη, αλλά τελικά θα μείνουν με τη γλύκα. Έτσι, την ίδια ώρα που σε γειτονικά νησιά, γιορτάζουν πανηγυρικά τα τοπικά τους προϊόντα είτε αυτά είναι αρτοσκευάσματα, είτε κρασιά και τυριά, η Σύρος βάζει τη δική της πραμάτεια στο ράφι, μέχρι τη στιγμή που ο δρόμος θα είναι και πάλι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.

Εφόσον λοιπόν η αυτοκριτική, η ευσυνειδησία και το φιλότιμο δεν είναι προσόντα εκείνων που αρέσκονται στο να μετατρέπουν οποιαδήποτε συλλογική προσπάθεια σε εμπόλεμη δραστηριότητα με στόχο την προσωπική προβολή και ανέλιξή τους, το μπαγιάτεμα των λουκουμιών μας μέχρι την εύρεση λύσης για την αποτελεσματική καταπολέμηση της μούχλας, φαντάζει μονόδρομος.

Εξάλλου η απομόνωση και η περιθωριοποίηση δεν θεωρούνται πάντοτε μειονεκτήματα από αυτούς που μια ζωή πάλευαν για την εξουδετέρωση των “αντιπάλων” τους και κατ' επέκταση την κατάκτηση της κορυφής. Επομένως, το βάρος πέφτει και πάλι στους ευγενείς της υπόθεσης, που καλούνται να απολογηθούν σε φίλους και τοπικούς επιχειρηματίες, εξηγώντας ότι πριν από λίγο καιρό έκαναν, εν αγνοία τους, ένα τρομερό λάθος, που θα το πληρώνουμε όλοι μαζί για τα επόμενα χρόνια. Και πως σε κάθε γιορτή και πανηγύρι, θα πρέπει να φυλάμε χώρο και για μία επιπλέον “τσάντα”, την οποία κακώς δεν είχαμε προβλέψει εξ' αρχής.

Επειδή όμως η ζωή “ρόδα είναι και γυρίζει”, δεν υπάρχει λόγος να θρηνούμε για το τριαντάφυλλο με καρύδι που δεν θα φάμε φέτος. Θα βολευτούμε με ένα παγωτό χωνάκι, περιμένοντας τη στιγμή που τα αδηφάγα στομάχια ορισμένων θα σκάσουν σαν βεγγαλικά της Ανάστασης. Γι' αυτό τους προτείνουμε να φάνε ό,τι προλαβαίνουν, καθώς “οι μέρες των λουκουμιών τους είναι μετρημένες”.