Του ανίατου μπατίρη...

Μέχρι πρότινος αναρωτιόμουν τί θα μπορούσε να φταίει για την ανίατη(;) εν τέλει(;), περίπτωσή μας. Τελικά κατέληξα...

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο! Αυτός και μόνον αυτός θα μπορούσε να είναι ο χαρακτηρισμός που αρμόζει στη συντριπτική πλειοψηφία όσων τοποθετήθηκαν αναφορικά με το πρόσφατο κοσμικό γεγονός, του οποίου κεντρική αναφορά υπήρξε το νησί, το οποίο κέρδισε – και δεν πρέπει να το παραβλέπουμε αυτό – ένα σημαντικό πολιτιστικό bonus, παράλληλα με όσα άλλα διαδραματίστηκαν στον μικρό – πλην όμως σπουδαίο – τόπο μας.

Αυτός ο χαρακτηρισμός μάλιστα, αποκαλύπτει και την επικρατούσα νοοτροπία στον αγαπημένο βράχο μας και δεν είναι άλλος από το ουσιαστικό, μπατίρης. Οι μπατίρηδες τελικά... ευθύνονται για τη σημερινή κατάστασή μας!

Μία λέξη με πολλούς αποδέκτες! Ξέρετε, μπατίρης μπορεί να σημαίνει με τη στενή έννοια που δίνουν τα λεξικά, ο άνθρωπος που δεν έχει οικονομική άνεση ή είναι κατεστραμμένος οικονομικά, κοινώς λοιπόν...ο αδέκαρος, ωστόσο, η προσωπική ηθική μου, όχι μόνο δε θα μου επέτρεπε να κάνω χρήση αυτής της λέξης για κάποιον άνθρωπο με αυτή τη “στενή” έννοια, αντίθετα μάλιστα, μου επιβάλλει να την αποβάλω από το λεξιλόγιό μου και μόνον όταν παρίσταται ανάγκη να τη χρησιμοποιώ με φειδώ και για χάρη του μεταφορικού λόγου.

Την παρούσα χρονική στιγμή κρίνεται επιβεβλημένο λοιπόν, να τονίσουμε ότι η χρεοκοπημένη λογική που πολλοί από εμάς δυστυχώς διατηρούμε αναφορικά με τη θεώρησή μας για τα τεκταινόμενα και όσα συμβαίνουν γύρω μας σε κάθε επίπεδο κι όχι μόνο στην τοπική σφαίρα, δε θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί διαφορετικά, παρά μόνον ως μπατίρικη νοοτροπία.

Αυτό λοιπόν το περίσσευμα πλούτου... σκέψης και βαθυστόχαστων... αναφορών για την άφιξη μελών της επιχειρηματικής ελίτ της χώρας στο νησί, οι οποίες ξεστομίστηκαν από πολλούς το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, μόνον φωτισμένες δε θα μπορούσαν να είναι, αφού σε καμία περίπτωση δεν πατούσαν... στη γη.

Η παρέλαση των ξερολίστικων τοποθετήσεων που έσπευσαν να ποζάρουν σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης για ακόμη μία φορά, ενδεχομένως προκαλώντας και αντιδράσεις εκεί που δεν θα υπήρχαν, αφού δεν έχουν υπάρξει άλλωστε μέχρι σήμερα για άλλα κι άλλα άκρως σοβαρά θέματα, ενίσχυαν κατά κύριο λόγο την άποψη πως είναι προκλητική η επίδειξη τέτοιας οικονομικής δύναμης σε περίοδο κρίσης, η προβολή της πολυτελούς ζωής που απολαμβάνουν μερικοί, αλλά και η οικονομική άνεση που έχουν κάποιοι άνθρωποι, που – αν είναι δυνατόν – πώς τολμούν και σκάνε μύτη σε έναν τόπο που θέλει την ανάπτυξη, αλλά σε κάθε μία καινούργια εικόνα που αντικρίζει, αντιδρά!

Επιδερμικές αναφορές, φθηνές γνώμες περί πρόκλησης των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων από το γεγονός της άφιξης – απλά και μόνο (και το επαναλαμβάνω, απλά και μόνο(!) της άφιξης... και ο νοών νοείτο) – σχεδόν τριάντα θαλαμηγών, στάθηκαν αρκετές για να ξεκινήσει ένας δίχως τέλος κακοστημένος διάλογος για τη σημερινή οικονομική κατάσταση πολλών πολιτών, οι οποίοι φαίνεται σύμφωνα με τους μπατίρηδες στη νοοτροπία, ότι θυμούνται τον οικονομικό Γολγοθά τους, μόνον όταν βλέπουν θαλαμηγό, κότερο ή σκάφος. Αστείο...

Ταυτόχρονα δε, αυτές οι ίδιες αναφορές απεδείχθησαν επαρκείς για να εμφανιστούν στο προσκήνιο και τόοοοσοι πολλοί επαναστάτες που αν μη τί άλλο, δεν θα έπιανε μία μπροστά τους, ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός κομμουνιστής, που είναι ταγμένος στο δρόμο της ταξικής πάλης συνειδητά, υπερασπιζόμενος με θυσίες το δίκαιο της τάξης του, το δίκαιο του λαού όπως λένε...

Αυτή η νοοτροπία είναι η ίδια μπατίρικη νοοτροπία που συντηρούμε εδώ και χρόνια, μπορεί κι από τα γεννοφάσκια μας, αγνοώντας επιδεικτικά την ανάγκη που προβάλλει κι απαιτεί να εμβαθύνουμε στα γεγονότα, ξεχωρίζοντας τα, σε αυτά που θα πρέπει να μας συγκινούν και να μας ενεργοποιούν ως πολίτες, αλλά και σε εκείνα που θα πρέπει να μας κρατούν σε θέση θεατή, αφού πολύ απλά δεν έχουν να αφαιρέσουν κάτι από την καθημερινότητά μας.

Είναι υποκριτικό να θυμώνουμε με την άφιξη ορισμένων επιχειρηματιών στο νησί, αλλά πολύ περισσότερο προκλητικό να θυμόμαστε τις κοινωνικές αδικίες και ανισότητες κάποια τριήμερα διακοπών ή αργιών. Είναι εξίσου υποκριτικό να μην αναγνωρίζουμε ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός που είχαμε τη δυνατότητα να χαρούμε ως τόπος με πολιτιστικά θεμέλια και ρίζες λόγω του κοσμικού γεγονότος που πραγματοποιήθηκε στο νησί, αλλά είναι κι εντελώς παράλογο σε μία εποχή που δεν αφήνει περιθώρια για την ύπαρξη απολιτίκ ατόμων, αυτοί ολοένα και περισσότερο να πολλαπλασιάζονται.

Είναι ιδεολογικοπολιτικό και οικονομικό ζήτημα η ύπαρξη πλούτου και φτώχειας σε τούτο τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο είναι θέμα στάσης ζωής η δημόσια τοποθέτηση του καθενός από εμάς σχετικά με την ανάγκη υπεράσπισης των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.

Το νορμάλ θα ήταν να υποδεχόμασταν χωρίς σχόλια – θετικά ή αρνητικά – τους επισκέπτες του τριημέρου, όπως θα καλοδεχόμασταν κάθε έναν άλλον απλό επισκέπτη με ή χωρίς θαλαμηγό.

Άλλωστε, αν είχαμε ουσιαστική γνώση του τί πραγματικά γίνεται στο νησί εδώ και χρόνια, θα αντιλαμβανόμασταν πως ορισμένοι εξ αυτών, κυρίως εκείνοι που δεν συνωστίζονται σε κοσμικά γεγονότα γειτονικών προορισμών, έχουν επισκεφθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν τη Σύρο ενισχύοντας τον τόπο... διακριτικά!