Μαχητές των δρόμων: Στην αρένα της μάχης

Συριανέ οδηγέ… Εδώ και δεκαετίες οδηγείς σαν να μην υπάρχει άλλο αυτοκίνητο σε ακτίνα 12 χιλιομέτρων… Παρκάρεις στη μέση του δρόμου, παράνομα σε στενά, σε πεζόδρομους, σε πεζοδρόμια, κλείνεις 3 θέσεις για την πάρτη σου, δεν ανάβεις φλας για να στρίψεις και τσαντίζεσαι με τους άλλους που οδηγούν σαν εσένα… Πολλοί άνθρωποι έχουν υποφέρει εξαιτίας σου. Η κληρονομιά σου είναι σπασμένοι καθρέφτες, πεσμένοι προφυλακτήρες, βαθουλώματα στις λαμαρίνες και ένα νησί που δεν μπορεί να το περπατήσει άνθρωπος, κυρίως γιατί το αυτοκίνητό σου και το παπάκι σου είναι ΠΑΝΤΟΥ. Πιάνουν όλους τους χώρους εκτός από το κάθισμα της καφετέριας που κάθεσαι για να απολαύσεις τον φρέντο καπουτσίνο σου.

Συριανέ οδηγέ… Θέλω να παίξουμε ένα παιχνίδι…

Μέχρι τώρα έχεις αποδείξει ότι μπορείς να ελιχθείς με το όχημά σου ανάμεσα από τα πιο δύσκολα σημεία, αφήνοντας μόνο μερικές γρατζουνιές στο αμάξωμα. Έχεις δείξει σε όλους τη δυνατότητά σου να βρίσκεις χώρο στάθμευσης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα παρκάρεις πάνω σε άλλο αυτοκίνητο, πάνω σε αυλές και δέντρα, προκειμένου να κατέβεις και να βρίσκεσαι ακριβώς μπροστά στον προορισμό σου.

Τι γίνεται, όμως, όταν όλοι οι δρόμοι κλείνουν…;

Φέτος το καλοκαίρι, το επίπεδο ανεβαίνει. Η πίστα γίνεται δυσκολότερη. Οι θέσεις στάθμευσης λιγοστεύουν. Οι υπόλοιποι οδηγοί αγριεύουν.

Θα μπορέσεις να αναμετρηθείς μέχρι τελικής πτώσης για μια θέση στο δημοτικό πάρκινγκ;

Θα μπορέσεις να παρακάμψεις όλους τους κανόνες χωρίς να σε πάρουν χαμπάρι μέχρι να φτάσεις με το όχημά σου στην πόλη;

Θα μπορέσεις να διανύσεις με τα πόδια αποστάσεις άνω των 200 μέτρων χωρίς να προκαλέσεις μαζική εξέγερση μετά από τρεις μέρες;

Θα αντέξεις την ψυχική οδύνη του να μην έχεις τη δυνατότητα να σταματάς ακριβώς εκεί που θέλεις να πας;

Θα καταφέρεις να παλέψεις τα πολυμήχανα και ευέλικτα μηχανάκια στο ράλι της Ηρώων Πολυτεχνείου και της Ν. Μανδηλαρά, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τα διπλάσια δρομολόγια των MiniBus, τα οποία μέχρι τώρα αποφεύγεις, όπως ο διάολος το λιβάνι και από δω και πέρα θα τα βρίσκεις μπροστά σου ΣΥΝΕΧΕΙΑ;

Θα αντέξεις το μαρτύριο, να φεύγεις κουρασμένος από τη δουλειά και να είσαι αναγκασμένος να ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ μέσα στον καυτό ήλιο του κατακαλόκαιρου;

Θα αντέξεις την ψυχολογική πίεση όταν και δε θα βρίσκεις πάρκινγκ και θα πρέπει να περπατάς μέχρι τη δουλειά; Ειδικά αν έχεις… αργήσει!;!

Θα μπορέσεις να παρκάρεις τσίμα – τσίμα στους δρόμους, στους οποίους θα επιτρέπεται η κυκλοφορία, προκειμένου να είσαι όσο πιο κοντά γίνεται στον προορισμό σου, αλλά και χωρίς να εμποδίζεις, ή να κινδυνεύεις να πάρεις κλήση;

Θα αντέξεις το οικονομικό βάρος των κλήσεων Λιμενικού και Τροχαίας, που θα κοπούν μέχρι να βρεις τη μυστική φόρμουλα, ώστε να παρανομείς και να μη σε πιάνουν;

Θα μπορέσεις να γίνεις ο Φαντομάς του πάρκινγκ; Ο κρανοφόρος εκδικητής της διπλής διαχωριστικής γραμμής; Ο ιππότης της «ασφάρτου»; Ο Flash Gordon της πεζοπορίας;

Θα επιλέξεις να «πέσεις» ως ήρωας, κάνοντας τρόπο ζωής το περπάτημα ή θα το παλέψεις τόσο, όσο για να δεις τον εαυτό σου και να βουτά στην παρανομία και να καταλύει όλους τους κανόνες που προσπαθούν να σου επιβάλλουν;

Άραγε, θα ξυπνήσει το αναρχικό κτήνος μέσα σου, που δεν υπακούει σε κανέναν και απαιτεί να παρκάρει όπου θέλει αυτό και πουθενά αλλού;

Περπάτημα μεγάλων αποστάσεων, λιγότερες θέσεις πάρκινγκ, περισσότερα MiniBus, περισσότερα αυτοκίνητα, περισσότερες μηχανές, περισσότεροι πεζοί στο δρόμο σου, λιγότεροι διαθέσιμοι δρόμοι, λιγότερη ευκολία, λιγότερες βοήθειες, περισσότερη αυστηρότητα, περισσότερα πρόστιμα.

Θα τα καταφέρεις…;

Let the game begin.