Τον καλεσμένο τον τιμάς(!)

Συνηθίζεται τον επισκέπτη να τον τιμάς! Τον προσκάλεσες; Ο άγραφος κανόνας της φιλοξενίας υπαγορεύει την εγκάρδια υποδοχή του προσώπου ή των προσώπων που επιθυμείς να σε επισκεφθούν, αφού υποτίθεται πως η παρουσία τους, θα σου προσφέρει χαρά, ικανοποίηση, ανανέωση, ενώ στον ύψιστο βαθμό, αυτή η όμορφη συναναστροφή, θα σε κάνει καλύτερο ως άνθρωπο. Θα σε βελτιώσει και ανάλογα με την ποιότητα του καλεσμένου, μπορεί και να σε εξυψώσει εσωτερικά και πνευματικά!

Η τιμή στο πρόσωπο δε, ενός προσκεκλημένου εικαστικού αποτελεί ηθικό χρέος για κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη, πόσο μάλλον για τον οικοδεσπότη του πολιτιστικού γεγονότος.

Δεν χωρούν δικαιολογίες! Νομίζω είναι αυτονόητο πως η μαρμάγκα δεν τρώει τον Πολιτισμό. Στην περίπτωσή μας όμως, έστω, ας ξεκινήσουμε από τα πιο απλά: ΔΕΝ θα έπρεπε να τον “τρώει”! Εκτός αν όλα τα θυσιάζει κάποιος στο βωμό του προσωπικού του κύρους, αυτού που οι - κατ΄ επίφαση μόνον - πολιτισμένοι... έχουμε μάθει να λέμε εδώ στο βράχο μας, prestige για να “χτίσουμε” ένα καλό και φιλικό προφίλ προς τους ημετέρους αλλά και τους ψηφοφόρους – πολίτες που τους ακολουθούν!

Σαφώς κι ένας τόπος που προωθεί, καλλιεργεί και θέλει να προβάλει τον Πολιτισμό του, που στηρίζεται σε αυτόν και προσδοκά όφελος σε πολλά επίπεδα από τον προγραμματισμό ενός συνεκτικού πολιτιστικού πλάνου, δεν προχωρά σε διαχωρισμούς, δεν κατατάσσει σε κατηγορίες τα πολιτιστικά δρώμενα, αλλά αντιθέτως, μεριμνά για το πώς θα στηρίξει το σύνολο αυτών, ακόμη και τη δύσκολη ώρα που η έναρξή τους είναι ταυτόχρονη.

Κι εδώ παρουσιάζεται το θέμα της επιλογής αλλά και της εκπροσώπησης του τόπου σε αυτά όταν μάλιστα είναι παρόντες οι δημιουργοί! Να το διευκρινίσω εξ αρχής, είπαμε, ένας τόπος που προσδοκά την πολιτιστική ανάπτυξή του, που τη συνδέει με την τουριστική ανάπτυξη μπλα μπλα..., προσπαθεί τουλάχιστον να μην εκτεθεί ο ίδιος στα μάτια πολιτών ή και επισκεπτών που δεν αναλώνονται μόνον στην εσωτερική κατανάλωση, αλλά μέσω του πολύτιμου εικαστικού έργου τους, διαδίδουν τις αξίες της ελληνικής ψυχής σε όλο τον κόσμο. Αν μάλιστα αυτά τα ιδιαίτερα εικαστικά έργα έχεις την τιμή να τα υποδέχεσαι μετά από χρόνια στον τόπο σου, έστω και λόγω ακύρωσης ενός αντίστοιχου εικαστικού γεγονότος, τότε η παρουσία των πρώτων του τόπου, οφείλει να είναι τουλάχιστον αντιπροσωπευτική και ισότιμη με το παράλληλο εικαστικό γεγονός, του οποίου η αξία περισσεύει να τονίσουμε πως είναι ιδιαίτερη και σημαντική.

Αστοχία στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος, την ελάχιστη δυνατή εκπροσώπηση που υπήρξε εκ μέρους του οικοδεσπότη Δήμου, στα εγκαίνια συγκεκριμένης έκθεσης παρουσία του διεθνούς φήμης εικαστικού, ο οποίος με πραότητα κι ευγένεια έδωσε το “παρών” δείχνοντας την αμέριστη στήριξή του στο νησί αλλά κι ευχαριστώντας τους – επί της ουσίας απόντες – πρώτους πολίτες! Μεγαλοσύνη! Διαφωνείς;

Μάλιστα, ιδιαίτερη εντύπωση – και μάλλον όχι τόσο ευχάριστη αν κρίνει κάποιος από τους ψιθύρους των επισκεπτών(!) - προκάλεσε η φτωχή εικόνα εκείνης της ημέρας με φόντο τον ξεχωριστό εικαστικό πλούτο που φιλοξενείται εκτός συνόρων πόλης, σε πλήρη αντίθεση με τη λαμπερή γιορτή που στήθηκε εντός συνόρων, για παράλληλη σε διάρκεια σχεδόν έκθεση με συριανή σφραγίδα.

Αν και η επίσημη έναρξη της εκτός συνόρων έκθεσης, προηγήθηκε κατά μία ημέρα από την επίσημη έναρξη της άλλης, εντός συνόρων, σχολιάστηκε(!) έντονα η απουσία των βασικών εκπροσώπων του Δήμου, με τον σπουδαίο εικαστικό να εισπράττει – και κατά την προσωπική μου άποψη, την άποψη δηλαδή μίας απολίτιστης όπως κάποιοι γραφικοί θα σπεύσουν να πουν – τον αφιλόξενο χαρακτήρα που ΔΕΝ αντιπροσωπεύει ΚΑΝΟΝΙΚΑ τον τόπο!

Θλίβομαι και ειλικρινά απορώ σχετικά με το κατά πόσο η πρόθεση να μην τιμήσεις έναν εξαιρετικό ζωγράφο με την παρουσία σου στα εγκαίνια, επηρεάζεται από την εικόνα που θέλεις να δείξεις στους πολίτες λόγω της απόφασής σου να εκτοπίσεις κάποιους – μέχρι πρότινος για εσένα – αρμόδιους, που τους τοποθέτησες μάλιστα σε θέσεις κλειδιά για ορισμένους λόγους που δεν είναι της παρούσης στιγμής να αναφερθούν και οι οποίοι – καλώς ή κακώς, δεν θα το κρίνω εγώ – ήταν οι συνδετικοί κρίκοι για τα σπουδαία πολιτιστικά γεγονότα. Είναι περιττό να αναφερθεί οτιδήποτε άλλο αναφορικά με τα γεγονότα πολλώ δε μάλλον όταν αυτά, μιλούν από μόνα τους κι επιβεβαιώνονται από φωτογραφικά ντοκουμέντα!

Όμως, σε έναν πολιτισμένο τόπο, με συνειδητούς κι ώριμους πολίτες, ορισμένοι εκ των οποίων αντιλαμβάνονται από πολιτισμένες συμπεριφορές, κατά πόσον η μαρμάγκα μπορεί να τρώει τον Πολιτισμό;

ΥΓ. Ουδεμία μομφή για την ποιότητα της κατά γενικής ομολογίας αξιόλογης αναδρομικής έκθεσης εντός συνόρων! Την αλήθεια άλλωστε – ακόμη κι αν έχεις δεχθεί χαρακτηρισμούς όπως “κουτσουλιά” – οφείλεις να την λες! Πολιτισμένα και απλά!