Επενδυτές... απουσίας κι όψιμης παρουσίας

Εικόνα Άννα - Τερέζα Δαλμυρά

Επενδύσεις να δουν τα μάτια σας... Τι κι αν η μικρή μας Ελλάδα διαθέτει τόσο αφιλόξενο οικονομικό και γενικώς φορολογικό περιβάλλον, οι επενδύσεις – σου λέει... - “τρέχουν”, είναι must και προωθούνται και δη, από ντόπιους επενδυτές...!

Μόνο που στην περίπτωσή μας, δυστυχώς, διαπιστώνεται πως, η έννοια της επένδυσης προσλαμβάνει διαφορετική ερμηνεία από τη στενά οικονομική, προέρχεται από πρόσωπα που αγαπούν τη μόνιμη σιέστα της πολιτικής καρέκλας κι επιδιώκουν να απλώσουν τα πολιτικάντικα πλοκάμια τους στις συνειδήσεις των πολιτών – ψηφοφόρων, πέραν από τις συνειδήσεις των μελών των κομματικών στρατών από τους οποίους και σταθερά στηρίζονται.

Πρόσφορο έδαφος γι αυτές τις επενδύσεις.... αποτελούν προσφάτως τα όμορφα και παραδόξως φιλόξενα νησιά μας, τα οποία υποδέχονται “βροχή” (αν και βαδίζουμε προς το καλοκαίρι) τους καλοπροαίρετους... επενδυτές, που μοναδικό στόχο έχουν να οικοδομήσουν τις πολιτικές καριέρες τους επάνω στην ανοχή μας και στην κοντή(;) μνήμη μας!

Μεταξύ μας; Αν ήμουν ένας εξ αυτών, θα ντρεπόμουν να εμφανιστώ ξαφνικά σε έναν μικρό τόπο, από τους πολίτες του οποίου, ζήτησα κι ενδεχομένως έλαβα πολιτική στήριξη την κρίσιμη ώρα των εκλογών και κατόπιν τους ξέχασα... προκειμένου να ενισχύσω τις καταστροφικές πολιτικές που θέτουν σε αμφισβήτηση την επιβίωση των πολλών, αλλά και της ίδιας της χώρας. Επίσης, θα ντρεπόμουν να προμοτάρω τη “γραμμή” της επανεκίννησης και της ανανέωσης, την ίδια στιγμή που οι πολιτικές εξελίξεις με ξεπερνούν κι αποκαλύπτουν ένα άκρως διαλυμένο και σαθρό πολιτικό πρόσωπο όσων μέχρι τώρα έχουν κυβερνήσει, στηριζόμενοι σε πελατειακές και μόνον σχέσεις. “Ψιλά γράμματα” όμως, θα μου πείτε...!

Βέβαια, θα ντρεπόμουν εξίσου, αν ήμουν και μία ή ένας ένας εξ όσων απευθύνονται οι ίδιοι και συνέχιζα να μασάω με κέφι το κουτόχορτο που με πονηράδα με ταΐζουν... αλλά δεν είναι της παρούσης η αναφορά στη συμπεριφορά και στάση των ψηφοφόρων.

Ο λόγος λοιπόν για δύο κατηγορίες “επενδυτών” που “χτυπούν” τελευταία στον τόπο μας...

Πρώτοι στη λίστα όσοι ακολουθούν την πεπατημένη του “εμφανίζομαι-χτυπάω-εξαφανίζομαι και σας θυμάμαι όποτε παραστεί ανάγκη”, οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία των επενδυτών όψιμης παρουσίας κατά την τρέχουσα περίοδο. Τι κι αν οι ίδιοι είναι γνωστοί πανελληνίως, έχουν διατελέσει στελέχη σε κυβερνήσεις κρίσιμης περιόδου κι έχουν ρημάξει με την υπογραφή τους δικαιώματα και κεκτημένα ετών χωρίς να έχουν προσθέσει ούτε έναν κόκκο προσπάθειας για την επίτευξη της πολυσυζητημένης μεταρρύθμισης αυτού του κράτους - ρημάδι, ωστόσο, δεν διστάζουν να σημάνουν με χαμόγελο μία νέα αρχή – λένε -, πλαισιωμένοι από νέους – πλην όμως – άγνωστης (ίσως κι αμφιβόλου, να μου επιτραπεί ο σχολιασμός) πολιτικής πρόθεσης! Μάλιστα στο σύνολό τους, επενδύουν στο να πείσουν μέσω ομιλιών “κεκλεισμένων των θυρών”, η ποιότητα των οποίων φλερτάρει τουλάχιστον με την ευτέλεια.

Δεύτερη κατηγορία οι επενδυτές... απουσίας, που μοιάζουν κατώτεροι των περιστάσεων και χωρίς απόθεμα αντοχής ενάντια σε ένα μεγάλο κι επιτακτικό “Γιατί;” που θα μπορούσαν να συναντήσουν από αρκετούς πολίτες, επενδύουν κυριολεκτικά στη μη δημόσια παρουσία στα νησιά, εδώ κι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα! Παρελθόν οι τετ α τετ σχέσεις, οι συνομιλίες και οι ανοικτές συγκεντρώσεις! Έχοντας κάνει περιεχόμενο των γραπτών μόνο κι εξ αποστάσεως λόγων και δηλώσεών τους, την τακτική... “το μη χείρον, βέλτιστον” αποδεικνύονται συνεχιστές της γνωστής - επιζήμιας για τη χώρα και τους πολίτες της – υπαγορευμένης πολιτικής, σκεπτόμενοι προφανώς, ότι θα εμφανιστούν δημόσια κι αυτό κατ΄ απαίτηση του κόμματός τους, την κρίσιμη μόνο στιγμή της προεκλογικής μάχης για να διεκδικήσουν την πολυπόθητη στήριξη των - κάποτε και κατά τα άλλα - “αγαπητών” συντοπιτών τους.

Μιλάμε για τέτοιας ποιότητας επενδυτές... κι ακόμη δεν έχουν προκηρυχθεί εκλογές. Και να σκεφτείτε πως, οι αντοχές έχουν στερέψει και η χώρα έχει απολέσει με ντροπιαστικό τρόπο εδώ και χρόνια κάθε δικαίωμα αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού. Κι αφού εν τέλει, δεν υπάρχει πολιτικό περιεχόμενο διαπραγμάτευσης, θα μας πουν επιτέλους για ποιούς... επενδύουν;

Ετικέτες: