Πετάω... για καναπέ

Κι ενώ εν έτει 2016 θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που μοιάζουμε να πληροφορούμαστε σήμερα ότι “η γη γυρίζει”, αντιθέτως, εμείς... το γιορτάζουμε και μάλιστα αρεσκόμαστε στο να πρωταγωνιστούμε σε φιέστες που υμνούν εκατοντάδες χρόνια μετά, τα ήδη γνωστά! Εν έτει 2016 και συνεχίζουμε να είμαστε ευνουχισμένοι πολίτες μπροστά σε όσα διαδραματίζονται με πρωταγωνιστές ακριβώς όλους εκείνους που στήνουν φιέστες για αποτελέσματα και κατακτήσεις που θα έπρεπε να έχουν καταγραφεί εδώ και πολλά χρόνια στη φτωχή ελληνική πραγματικότητά μας!

Στον καναπέ αγαπητοί για ψυχανάλυση και μάλιστα επειγόντως!

Ο λόγος σαφώς για την περίπτωση του αεροδρομίου του γειτονικού νησιού μας, της Πάρου. Μετά από κόπο, αγώνες και κυρίως την επιμονή των πολιτών, σήμερα το νέο αεροδρόμιο του νησιού λειτουργεί, με τους άμεσα ενδιαφερόμενους - που δεν είναι άλλοι από τα μέλη της τοπικής κοινωνίας, επιχειρηματίες, καταστηματάρχες και κατοίκους - να προσδοκούν σε μία ήπια έστω “ανάσταση” της τοπικής οικονομίας μέσω μίας επιδιωκόμενης ανάπτυξης που μπορεί να απολαύσει ο τόπος.

Όμως, αυτή είναι η κατάστασή μας, βαριά κι ανίατη περίπτωση: Εν έτει 2016 να θέλουν οι πρωταγωνιστές της σαθρής πολιτικής πραγματικότητας σε κάθε επίπεδο, να καπηλευθούν την υπομονή και την αντοχή του κάθε νησιώτη που ως μόνιμος κάτοικος του πιο δύσκολου γεωγραφικά χώρου έχει επωμιστεί χρόνια τώρα την ταλαιπωρία και το κόστος των μετακινήσεων μέχρι να αποκτήσει μία στοιχειώδη υποδομή για την ευέλικτη πλέον εξυπηρέτησή του, απαιτώντας κατηγορηματικά, στην “κορυφαία” φιέστα να είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές. Το τραγικότερο όλων δε, είναι πως τα ίδια πρόσωπα, εκείνα δηλαδή που θέλουν να λάμψει... επάνω τους το πρώτο φλας με φόντο το νέο αεροδρόμιο, εκδίδουν ανακοινώσεις περί εγκαινίων και αντι-εγκαινίων γεννώντας μόνον συναισθήματα χλεύης σε όλους όσοι εναγωνίως προσπαθούν να αποφύγουν τον καναπέ...

Και συνεχίζει ακάθεκτη η σάπια ελληνική πολιτική πραγματικότητά μας: Με επιμονή και μέθοδο να θέλει να γιορτάσει και να διαφημίσει το “κατόρθωμα” της απόκτησης της δυνατότητας – εν έτει 2016(!) – της στοιχειωδώς αξιοπρεπούς αεροπορικής εξυπηρέτησης των κατοίκων και των επισκεπτών. Με εμμονικό τρόπο δε, να επιδιώκει να φορέσει σε αυτές τις φιέστες – εντέχνως... πλην όμως εν τέλει ευτυχώς ανεπιτυχώς – κομματικό μανδύα αναδεικνύοντας το βαθύ κομματικό κράτος που δυστυχώς ακόμη διατηρεί τα μακριά πλοκάμια του στο προσκήνιο και καθορίζει το παρόν και το μέλλον της χώρας. Με περίσσιο θράσος δε, οι παρούσες αντιπολιτευτικές αλλά και φιλοκυβερνητικές ή κυβερνητικές πλευρές, να επιχειρούν εναγωνίως η επίσημη εκδήλωση της έναρξης λειτουργίας του να έχει τη δική τους ταμπέλα, σε μία προσπάθεια να θολώσουν τα νερά στους νησιώτες, προκειμένου να ξεπλύνουν(;) όλη εκείνη τη λάσπη που μεθοδικά χρόνια τώρα αλλά και πρόσφατα, βοήθησαν, έσπρωξαν ή και επέτρεψαν να “πέσει” επάνω στις μικρές τοπικές κοινωνίες, δείχνοντάς τες ενίοτε και ως υπαίτιες για την οικονομική αιμορραγία της χώρας. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ταράξουν τα νερά άλλωστε, θολώνοντάς τα, αν δεν επεδίωκαν να παρουσιασθούν μπροστάρηδες στην περιβόητη προσπάθεια ανάπτυξης των νησιών, προκειμένου άμεσα να ξεχαστεί... πχ. η κατάργηση του ειδικού φορολογικού καθεστώτος του ΦΠΑ, αλλά και η αναποτελεσματική στάση μέχρι στιγμής, προσώπων που δεσμεύονταν για αντισταθμιστικά – στην κατάφωρη αδικία - μέτρα κλπ.

Η περίπτωση του αεροδρομίου Πάρου αποτελεί ένα μόνον ενδεικτικό παράδειγμα της συνεχούς και αδιάκοπης κομματικής μανίας για χειραγώγηση της ήδη ταλαιπωρημένης, καταρρακωμένης και μουδιασμένης σκέψης των πολιτών – εν προκειμένω των νησιωτών – οι οποίοι δυστυχώς μοιάζουν αδύναμοι να αποτινάξουν από τον σβέρκο τους, την κρυφή ελληνική πολιτική “γκεστάπο” που δεκαετίες ολόκληρες ληστεύει την αντοχή και ανοχή τους. Το νέο Νοσοκομείο Θήρας είναι μία επιπλέον χαρακτηριστική περίπτωση λόγω του ντόρου που ξέσπασε προ ημερών με ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, αλλά πέραν αυτών, δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν κι άλλα απογοητευτικά περιστατικά και περιπτώσεις, όσο οι ίδιοι οι πολίτες μένουν απαθείς και αποδιοργανωμένοι!

Προσωπικά και προς το παρόν, πετάω... για καναπέ!

ΥΓ. Άλλωστε... με το αεροδρόμιο της Σύρου, ποιός ξέρει τί γίνεται;