Μία στάση στην αλήθεια και τον πολιτισμό

Συνηθίζει να στέκεται σε μία γωνία ενός κεντρικού εμπορικού ή και μικρότερου δρόμου, μόνος ή μόνη χαρίζοντας τον καλύτερο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό εαυτό στους περαστικούς, οι οποίοι απολαμβάνουν ένα solo υπέροχο που τους ταξιδεύει σε μονοπάτια όμορφων μουσικών, άλλοτε γνωστών και άλλοτε μη... Κάποιες φορές εμφανίζεται με άλλους μουσικούς δημιουργώντας μικρές μπάντες, ξέρετε... εκείνες “του δρόμου” που έχουν τη δύναμη να σε σαγηνεύουν και να σε μεταφέρουν σε πνευματικές μουσικές διαδρομές πιο ελεύθερες και πιο εναλλακτικές από εκείνες που προσφέρουν στην πλειοψηφία τους οι τετριμμένες ραδιοφωνικές εκπομπές ή ακόμη και οι καλοδουλεμένες εκδηλώσεις. Συχνά, το βλέμμα τους εκπέμπει αισιοδοξία, ελευθερία, μυστήριο, περιπέτεια αλλά και συναισθήματα πόνου ή πιο ορθά ανερμήνευτης συγκίνησης για ετούτο τον κόσμο.

Οι μουσικοί του δρόμου κινούνται σε αυτό τον νόστιμο χώρο που η πλειοψηφία της “καθωσπρέπει” μουσικής κουλτούρας καλεί “περιθώριο” αλλά και προσπερνά επιδεικτικά στην προσπάθειά της να απαξιώσει μία διαφορετική αντίληψη της επικοινωνίας με τον κόσμο. Ενίοτε πιο άμεσης, πιο αληθινής, πιο ζωντανής και πιο επαναστατικής! Εκείνο το περιθώριο ωστόσο, εκπέμπει μία μαγεία που όμοιά της δεν συναντάς σε επίσημες σκηνές, κάτω από δυνατούς προβολείς και οθόνες, πίσω από μικρόφωνα και μηχανήματα που ενισχύουν τον ήχο και αρκετές φορές τον φτιασιδώνουν προς τέρψη ενός εκπαιδευμένου αρκετές φορές κοινού, που θέλει να απολαύσει το προγραμματισμένο, το προετοιμασμένο και το ύψιστο μουσικό αποτέλεσμα γνωστών μουσικών που συνθέτουν το πολιτιστικό μουσικό παζλ της σεζόν ενός τόπου.

Προκειμένου να αποφευχθούν οι παρερμηνείες, αλλά και να τεθεί το θέμα σε πιο ασφαλή βάση, οι μουσικοί του δρόμου, στη συντριπτική πλειοψηφία τους μελωδικοί και μυστηριώδεις, προσφέρουν ένα διαφορετικό θέαμα σε όσους διαθέτουν τις ευαίσθητες εκείνες χορδές να αφουγκραστούν τον βαθύ εσωτερικό κόσμο τους. Δεν ενοχλούν, δεν καταλαμβάνουν “αυθαίρετα” χώρο. Δεν έρχονται να καλύψουν ή να υποκαταστήσουν το επίσημο πρόγραμμα του κάθε τόπου που εκτυλίσσεται ομαλά σε πολιτιστικούς χώρους, αλλά αντίθετα, έρχονται να προσφέρουν μία άλλη αντίληψη της μουσικής, την οποία κι επιθυμούν να μοιραστούν με τον κόσμο.

Στη Σύρο, φέτος το καλοκαίρι, καταγράφεται ο αξιοσημείωτος πολιτιστικός παλμός του επίσημου προγράμματος, αλλά παράλληλα, αναπτύσσεται και η ελεύθερη “μετάφραση” των μουσικών συναισθημάτων εκείνων των ανθρώπων που επιδιώκουν να ξυπνήσουν συνολικά τις αισθήσεις των περαστικών.

Ένας βραδινός περίπατος στην Ερμούπολη, αποκτά ιδιαίτερη αξία, αφού το βλέμμα σου όταν περνάς σχεδόν από κάθε γωνιά της νεοκλασικής πόλης, αποσπάται και προσκολλάται σε ποικίλες μουσικές διαδρομές. Ρεμπέτικες... μέσα από καλλίφωνες ατημέλητες παρουσίες, γυναικείες και ανδρικές, με μπαγλαμά και μπουζούκι, ρέγκε ρυθμούς που σε ταξιδεύουν νοερά σε εξωτικά μέρη και σου συστήνουν ιδιαίτερα μουσικά όργανα, με όλες εκείνες τις μποέμ μουσικές προσωπικότητες να σε καλούν σε ένα μαγευτικό ταξίδι, παρακάτω τσιγγάνικες νότες... με καλλίγραμμες κοπέλες που συνοδεύουν ήχους από βιολί και είναι ικανές να σε μεταφέρουν στα Βαλκάνια και στη μουσική ιδιαιτερότητά τους. Και το φάσμα της μουσικής συνεχίζει να ξεδιπλώνεται με τον επόμενο σταθμό να θέλει μία μπάντα του δρόμου να φλερτάρει με μπλουζ κομμάτια γνωστών συνθετών, παρουσιάζοντάς τα με σαξόφωνα κι άλλα πνευστά μουσικά όργανα, λίγο πριν φτάσεις στον παρακάτω δρόμο όπου και θα σε υποδεχθεί μία διαφορετική ομάδα για να σε παρασύρει σε διαδρομές έντεχνης ελληνικής μουσικής, αρκετά λεπτά πριν σε “ελευθερώσει” για να παραδοθείς ολόψυχα σε ισπανικούς ρυθμούς που σχεδιάζουν δάκτυλα μπλεγμένα σε χορδές κιθάρας.

Στη Σύρο φέτος, αν παρατηρώ ορθά, περισσότερο από άλλες χρονιές εκτυλίσσεται κι ένα παράλληλο πολιτιστικό πρόγραμμα ταυτόχρονα με το σπουδαίο επίσημό μας, εκείνο, που έρχεται να ξυπνήσει τον κάθε περαστικό και να τον καλέσει να κάνει μία ελεύθερη στάση, προκειμένου να ανασύρει τα βαθιά κοιμισμένα συναισθήματα της αγάπης, του έρωτα, της αλήθειας, της αλληλεγγύης, της συμπόνοιας, της στοργής, της κατανόησης, της φροντίδας, αλλά και της τρέλας, της έκπληξης, της ελπίδας και της προσπάθειας. Του αγώνα και του πάθους για έναν καλύτερο και πολιτισμένο κόσμο!

Εκείνο το αυθόρμητο “πρόγραμμα”, που ολοκληρωτικά κι απόλυτα εμπνέει πολιτισμό και που μοιραία ζητά... ευγένεια αλλά και σεβασμό!