Να μάθεις να μιλάς όμορφα

Για τον τόπο σου και για την ιστορία του...! Να μάθεις να μιλάς όμορφα για το νησί σου, εκείνον τον ιστορικό τόπο που έχει κληρονομιά και κουλτούρα στο πεδίο του πολιτισμού, της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και της βιομηχανικής πορείας που καταγράφηκε κάποτε... αλλά και σε επίπεδο προσφοράς και καλοσύνης.

Δεν θα έπρεπε να μιλά κάποιος για υποχρέωση και δεν αποτελεί ζητούμενο όταν αναφέρεται κάποιος στον τόπο του να τοποθετείται με το “πρέπει” επειδή κάποιος άγραφος νόμος το “επιβάλλει”. Θα ήταν σπουδαίο να αισθάνεται κάποιος - εσωτερικά – ως καθήκον του, τη θετική αναφορά στον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε ή επέλεξε να ζήσει προκειμένου να συστήσει στους επισκέπτες τον ιστορικό πλούτο της πρωτεύουσας των Κυκλάδων, αλλά και να τους καθοδηγήσει να γνωρίσουν οι ίδιοι το ιδιαίτερο πρόσωπο που διαθέτει και αποτελεί το παζλ μίας σύνθεσης δημιουργικού πνεύματος (που υπήρξε κάποτε) και βαθιάς πεποίθησης πως, η πρόοδος έρχεται μόνο με προσπάθεια και κόπο.

Σε άκουσαν και το μετέφεραν... Φίλοι επισκέπτες που επέλεξαν τη Σύρο για διακοπές διαπίστωσαν πως μιλούσες σε αρνητικό τόνο για τον τόπο, εστιάζοντας σε εσωτερικά θέματα που τον αφορούν και μοιραία σχημάτισαν κάκιστη άποψη για εσένα αλλά και την επιχείρησή σου, την οποία ωστόσο επισκέφθηκαν ξανά και ξανά ακούγοντάς σε, να επαναλαμβάνεις τις υποτιμητικές αναφορές σε τουρίστες που ρωτούσαν να μάθουν για την καθημερινότητα των κατοίκων στο νησί.

Ουδείς σου ζήτησε να βάλεις τη “σκόνη” κάτω από το χαλάκι και να κάνεις πως αυτή δεν υπάρχει! Αλίμονο, ο τόπος δεν λειτουργεί... ρολόι! Κανένας νοήμων άνθρωπος άλλωστε δεν θα επέλεγε να κρύψει τα προβλήματα, αν ενδιαφερόταν για την οικοδόμηση ενός υγιέστερου μέλλοντος. Τον επισκέπτη όμως δεν τον αφορά η “λάσπη” που θα εξαπολύσεις προς πάσα κατεύθυνση επειδή εσύ τυγχάνει να κουβαλάς εκνευρισμό για χίλιους δύο λόγους. Τον άνθρωπο που αποφάσισε να πραγματοποιήσει την εκδρομή του στον τόπο σου, θα πρέπει να τον σεβαστείς όπως οφείλει να πράξει κι εκείνος προς εσένα! Επέλεξε να έρθει για να γνωρίσει τη διαδρομή του και προφανώς θέλησε να απολαύσει τον λιγοστό χρόνο της απόδρασής του βλέποντας κάτι διαφορετικό από τον δικό του τόπο.

Δυστυχώς, σε άκουσαν να εστιάζεις στην εγωκεντρική οπτική σου για το σύνολο των δυσκολιών που αντιμετωπίζεις και να εκφράζεσαι προσβλητικά ακόμη και για συναδέλφους σου. Ουδείς υποστήριξε πως υπάρχει επιχειρηματική αλληλεγγύη στον μέγιστο βαθμό, άλλωστε, οι καταγγελίες πάσης φύσεως, “δίνουν και παίρνουν”. Όμως τον επισκέπτη τον αφορά αυτό;

Διαπίστωσαν πως σε μία πόλη που εμπνέει ευγένεια, εσύ αγνοείς επιδεικτικά την εκκωφαντική ανάγκη για σεβασμό, με αποτέλεσμα να σε χαρακτηρίσουν πρόσωπο – βάνδαλο για τον τόπο!

Δεν το λέω εγώ, εκείνοι το είπαν και ετούτη η στήλη αισθάνεται την ανάγκη να το μεταφέρει, όπως οφείλει να μεταφέρει και μία ιδιαίτερη σύγκριση την οποία πραγματοποίησαν.

Μεταβαίνοντας στον μεσαιωνικό οικισμό και κατά την περιήγησή τους στα γραφικά σοκάκια προκειμένου να περπατήσουν σε ένα άλλο κομμάτι της ιστορίας του τόπου, εξήραν την απλότητα, την καλοσύνη και την ευγένεια των ντόπιων.

Μικρές “αυλές”, “ανθισμένες” με χαμόγελο και λουλούδια, γεμάτες προθυμία να σε καθοδηγήσουν να βρεις την καθολική μητρόπολη, ή τις παραδοσιακές ταβέρνες του οικισμού, τις αίθουσες εκθέσεων αλλά και το μουσείο του μεγάλου ρεμπέτη μας. Μικρές “αυλές” όπως τις αποκάλεσαν που με τη γλύκα της ντοπιολαλιάς τους, σε μετέφεραν νοερά σε μία άλλη Άνω Σύρο που παρά τις δυσκολίες σε επίπεδο μετακινήσεων κι όχι μόνον, οι γιαγιάδες και οι παππούδες γνώριζαν πώς θα προσεγγίσουν αλλά και πώς θα προσελκύσουν τον επισκέπτη να απολαύσει τις “νοστιμιές” του οικισμού.

Δεν είναι προτροπή, νουθεσία ή στάση επίπληξης, η επισήμανση πως εσύ, ο “βάνδαλος” όπως σε χαρακτήρισαν πολλάκις, θα πρέπει να μάθεις να προωθείς τον τόπο σου! Αποτελεί απλώς στάση καθήκοντος να καταστεί κατανοητό, πως ο επισκέπτης παίρνει μαζί του και μεταφέρει όσα βιώνει και βλέπει.

Έτσι λοιπόν, ακόμη κι αν δεν μπορείς να οικοδομήσεις κάτι νέο για τη συνολική πρόοδο του τόπου, οφείλεις τουλάχιστον, να μάθεις να μιλάς όμορφα για τον τόπο!