Επαγρυπνείτε “μυρμηγκάκια”

Εικόνες “αγωνιστών” πρόσφατες, φρέσκιες στη μνήμη, μα σάπιες στην ουσία τους οδήγησαν τη σκέψη στο τραγούδι “Μέρμηγκας” του Μ. Λοΐζου και κυρίως στους τελευταίους στίχους που θέλουν τα μικρά μυρμηγκάκια ΚΑΠΟΤΕ από αγανάκτηση και πείνα να τρώνε τον “σοφό” κι “αγωνιστή” Μέρμηγκα.

Η απόκτηση της πραγματικής σοφίας βέβαια, η ιστορία έχει αποδείξει πως απαιτεί χρόνο, κόπο, γνώση και πραγματικά ψύχραιμη ερμηνεία – εκ μέρους των μικρών μυρμηγκιών - των γεγονότων και των συμπεριφορών που αναπτύσσονται από κάθε πλευρά και κυρίως από εκείνους τους “σοφούς” Μέρμηγκες που φιλοδοξούν να υπάρχουν κρατώντας δέσμια, στον εφιάλτη της πείνας, τα άλλα μικρά μυρμηγκάκια!

Στην περίπτωση που μπαγαπόντης... Μέρμηγκας είναι ο αρχισυνδικαλιστής της “γειτονιάς” μας και μάλιστα όταν αυτή η γειτονιά απαρτίζεται από μικρό κύκλο μυρμηγκιών, τότε, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος - εξωτερικός παρατηρητής τις ενέργειές του, τις απόψεις του, τις συμπεριφορές του και τις προσπάθειες συστηματικής παραπλάνησης των υπόλοιπων μυρμηγκιών, τα οποία κι επιδιώκει να καθοδηγεί στην κατεύθυνση που τον εξυπηρετεί... και όχι στην κατεύθυνση που υπηρετεί τις ανάγκες τους!

Από αυτή την οπτική λοιπόν, η ιστορία των εργατικών -πάντοτε- μυρμηγκιών ξεκινά σε πρώτο στάδιο ρόδινα, σε εποχή χωρίς προβλήματα, με τα ίδια να συσπειρώνονται γύρω από τον ““σοφό” του ασκεριού”, να τον εμπιστεύονται, να τον στηρίζουν και να τον ακολουθούν με ενθουσιασμό, όσο όμως δεν πεινάνε!

Και η ίδια ιστορία προχωρά, έχει συνέχεια, ενότητες με σταδιακές αλλαγές, οι οποίες όμως δεν γράφουν ακόμη τον επίλογο, αλλά το κυρίως “σώμα” της ιστορίας! Σε μία πιο δύσκολη εποχή, που ο οικονομικός κλοιός αρχίζει και σφίγγει και τα πρώτα σύννεφα καθυστερήσεων έρχονται προμηνύοντας και τις πρώτες δυνατές μπόρες, ο “σοφός” Μέρμηγκας γνωρίζοντας ότι τα μυρμηγκάκια αρχίζουν να πεινάνε και είναι καταχρεωμένα, καλεί τα ίδια, με δήθεν επαναστατικό και αγωνιστικό λόγο σε κινητοποιήσεις χωρίς οργάνωση, αποσπασματικές, πάντα ακίνδυνες απέναντι στο μεγάλο πρόβλημα και σαφώς “κομμένες και ραμμένες” στο όνομα της “καλής θέλησης” που τα εργατικά πάντα μυρμηγκάκια πρέπει να δείξουν στον αφέντη του “ασκεριού” μήπως και τον συγκινήσουν να πετάξει ψίχουλα προσωρινής ανακούφισης της πείνας τους. Αυτή η περίοδος και τα γεγονότα της, δείχνουν να διαρκούν αρκετά μεγάλο διάστημα, με τα ίδια να καθοδηγούνται να προσκυνάνε, παραπλανημένα όμως, πως, πολεμάνε και παραμένοντας δυστυχώς να πεινάνε!

Και η κρίση βαθαίνει, σε κάθε επίπεδο, οικονομικό, κοινωνικό και βεβαίως ηθικό! Και ο ραδιούργος – πλην όμως “σοφός” όπως εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται – Μέρμηγκας, εκπέμπει “επαναστατικές” κραυγές, ανακυκλώνοντας παράλληλα συζητήσεις άκαρπες εκ προοιμίου για να κοπάσει με λόγια την πείνα των μικρών μυρμηγκιών. Επιχειρεί να δείξει πως ένα συγκεκριμένο σημαντικό πρόβλημα, μονοπωλεί... σε μία εποχή που δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας έχει αρχίσει να απειλείται σε θέμα επιβίωσης ή και να περνά στην εξαθλίωση, αδιαφορώντας για τον διπλανό...

Σήμερα λοιπόν, λίγο πριν τον επίλογο, καθίσταται ξεκάθαρο μπροστά σε όλους τους εξωτερικούς παρατηρητές, το αδιέξοδο που έχουν βρεθεί τα πολλά απλήρωτα και για μακρά περίοδο - ενδεχομένως σε σοβαρό βαθμό - παραπλανημένα μυρμηγκάκια, με τον εξωτερικό παρατηρητή όμως, να καλείται να θέσει άνω τελεία στην εν λόγω ιστορία, έως ότου γραφτεί από εκείνα(;) το τέλος της.

Μοναδική σημείωση στην παρούσα δύσκολη στιγμή, το γεγονός πως, ο δυνάστης μίας ομάδας, μίας κατηγορίας ανθρώπων, ή και αρκετών εργαζομένων, δεν είναι μόνον ο κακός “αφέντης”, αλλά μπορεί να είναι ΚΑΙ ο “σοφός” δήθεν επαναστάτης και συνάδελφος Μέρμηγκας!

Γι αυτό, έστω και καθυστερημένα, επαγρυπνείτε επιτέλους μυρμηγκάκια!