Με την «ταμπέλα» του αρχηγού

Το γελοίο με το τραγικό πολλές φορές βρίσκονται σε τέτοια ταύτιση που απορείς με τις αντοχές που μπορεί να διαθέτεις ως άτομο για να διαχειριστείς το αποτέλεσμα!

Σε τόπους τόσο μικρούς, όπως ένα νησί σαν αυτό, οι καταστάσεις μεγεθύνονται και πόσο μάλλον όταν αυτές έχουν μόνο αρνητικά στοιχεία, γεγονός που εύκολα προκαλεί αναστάτωση και οδηγεί σε πανικό.

Φυσικά και κάθε τόπος βιώνει τις εντάσεις του, όμως όταν αυτές είναι τεχνητές και δημιουργούνται για να εξυπηρετήσουν μικροπολιτικά συμφέροντα τότε η απογοήτευση μεγαλώνει.

Οι μνηστήρες της καρέκλας για τη διοίκηση της πόλης συγκεκριμένοι και γνωστοί.

Το επαναστατικό προφίλ που προσπαθούν να χτίσουν σκοντάφτει στις προσωπικές τους βλέψεις για ηγεσία, που πατάνε πάνω στην ευτέλεια.

Επί χρόνια πασχίζουν να αναδειχθούν μέσα από εντάσεις και προβλήματα, προσπαθώντας μονίμως να συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον με καταγγελτικό λόγο, χωρίς ποτέ να καταθέτουν μία εποικοδομητική πρόταση.

Οι καταγγελίες διαδέχονται η μία την άλλη!

Μα δεν έχουν και τίποτε άλλο να επιδείξουν.

Όμως ακόμα κι εκεί αυτοπροδίδονται.

Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει με λογύδρια κομφούζιου, όμως η ψυχωτικές τους εμμονές τους παρασέρνουν σε λάθη.

Στήνουν τις καταγγελίες και ενώ ο ένας αρνείται ότι έχει γνώση, το έτερον ήμισυ κραδαίνει ως αποδεικτικό στοιχείο, την ίδια την καταγγελία.

Πόσο μπορούν πια να παραπλανήσουν;

Στην προσπάθεια τους δε να μείνουν στο απυρόβλητο χρησιμοποιούν άβουλα όντα, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και κατ’ επέκταση θολής κρίσης, για να κάνουν αντί γι’ αυτούς την βρώμικη δουλειά, ποντάροντας στην ανοχή που τοπική κοινωνία επιδεικνύει απέναντι τους λόγω της φαιδρότητας τους, όταν επί χρόνια τους χαρακτηρίζει γραφικούς.

Κάθε ενέργεια τους πιο ευτελής από την προηγούμενη, ρίχνει όλο και χαμηλότερα τον πήχη των αξιών και τραβά όλο και πιο κάτω τον τόπο, αναλώνοντας το κοινωνικό ενδιαφέρον σε μικρότητες και κατινιές.

Η νευρωτική πώρωση για ηγεσία κραυγάζει από μακριά και δεν μπορεί να πείσει για καμία αγαθή πρόθεση, πόσο δε όταν συμπαρασύρει μία ολόκληρη πόλη, η οποία καλείται να πληρώσει το τίμημα κάθε παροξυσμικής κίνησης μικροπολιτικού συμφέροντος.

Η επιχείρηση δημιουργίας ανίερων συμμαχιών, με κάθε αποτυχημένο του πολιτικού βίου, που θεωρεί ότι παρέχει παρασκηνιακά υψηλή προστασία, μόνο αποδοκιμασία μπορεί να συγκεντρώσει, επιβεβαιώνοντας την ξεφτίλα προσώπων, τακτικών και ενεργειών, της τοπικής πολιτικής σκηνής.

Παράκληση, για να επέλθει γρηγορότερα η κατακρήμνιση και να γλυτώσει ταχύτερα ο τόπος από τέτοιες αποβρασματικές προσωπικότητες, να συνεχιστεί η εκδήλωση ανάλογων υστερικού μένους αντιδράσεων, καθώς ήδη όχι μόνο κάθε προσπάθεια δημιουργίας αναταραχής πέφτει στο κενό, αλλά αντιθέτως οδηγεί την κοινωνική αντοχή και ανοχή στα όρια της.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά «γκρεμίστηκαν τ’ αρχηγηλίκια». Συνεχίστε.