Στο καλό κακιά μου συμπεθέρα

Αν παρακολουθήσει κάποιος την τοπική επικαιρότητα, προφανώς θα πει, «αυτοί δεν έχουν προβλήματα. Τα μόνα που τους απασχολούν είναι οι ταμπέλες και οι επιγραφές στο δημόσιο χώρο. Αν τις ξηλώσουν, θα απαλύνει ο πόνος τους». Πώς δεν είχαμε αναγνωρίσει νωρίτερα την πηγή της δυστυχίας μας; Δεν είναι οι απλήρωτοι λογαριασμοί, τα μαζεμένα ενοίκια ή τα άδεια ράφια στα σπίτια μας, αλλά οι υπαίθριες διαφημίσεις που παραβαίνουν την κείμενη νομοθεσία. Κατάλαβες, συμπαθή και δύσμοιρε Συριανέ; Ο λόγος που δεν κοιμάσαι τα βράδια δεν είναι γιατί σκέφτεσαι πώς θα πληρώσεις το ρεύμα, το νερό και όλα τα συμπαραμαρτούντα, αλλά γιατί το τάδε πρακτορείο και εκείνη η καφετέρια «αλλοιώνουν την αισθητική εικόνα της πόλης».

Και ξέρεις γιατί τώρα μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος; Γιατί δουλεύουν για σένα «οι μαχητές του νόμου». Άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην πάταξη της διαφοράς και της ανομίας, προκειμένου εσύ να συνεχίσεις μεν, να ζητιανεύεις ένα πιάτο φαγητό, να τρέχεις στις ουρές των υπηρεσιών για διακανονισμούς, να ψωνίζεις ρούχα από τα παζάρια αλλά να μπορείς να κάνεις τις βόλτες σου σε μια πόλη όμορφη και κουκλίστικη. Κατάλαβες, συμπαθή και δύσμοιρε Συριανέ; Δεν είσαι μόνος σου σε αυτό τον κόσμο. Περιβάλλεσαι από ανθρώπους που φροντίζουν για την ποιότητα ζωής σου. Γιατί να βουλιάζεις σε έναν τόπο που είναι πνιγμένος στις αφίσες και τα διαφημιστικά banners; Μπορείς να βουλιάζεις σε έναν τόπο όπου όλα είναι τυποδεμένα και παστρικά. Γιατί κάποιοι να πλουτίζουν, χάρη στην ανοχή και την υπομονή σου; Μόλις κατέβουν όλες οι ταμπέλες, διά μαγείας θα γεμίσουν και οι δικές σου τσέπες. Τα χρήματα των παραβάσεων που καταγράφηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια θα περιέλθουν στο δικό σου πουγκί και θα λυθούν τα προβλήματά σου. Θα είσαι πια ξέγνοιαστος και χαρούμενος.

Κατάλαβες, συμπαθή και δύσμοιρε Συριανέ; Ορισμένοι συνάνθρωποί σου που ενδιαφέρονται -αποκλειστικά- για το κοινό καλό, δίνουν αγώνα για να καταστήσουν την πόλη σου φιλόξενη. Μια πόλη, όπου ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου. Μια πόλη, όπου η μιζέρια και η μικροψυχία πλασάρονται ως πολιτικά ατού. Μια πόλη, όπου κάποιοι σπέρνουν πίσω τους τον πανικό και τη διχόνοια, για να ικανοποιήσουν τα κατώτερα πολιτικά ένστικτά τους. Είσαι τυχερός που έχεις δίπλα σου αυτούς τους ήρωες, που μάχονται για τη δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή. Που δίνουν το αίμα τους για να προασπίσουν την εξάλειψη κάθε παράνομης ενέργειας. Που χύνουν τόνους μελάνι και κρύβονται πίσω από αδαή και ασήμαντα «πιόνια» για να επιφέρουν την τάξη και την αρμονία.

Είσαι ευλογημένος που η πόλη σου έχει τέτοιους προστάτες, ακόμα κι αν δεν εορτάζονται με λαμπρότητα μία φορά τον χρόνο. Ακόμα κι αν οι προθέσεις τους πολλές φορές παρεξηγούνται. Ακόμα κι αν οι ίδιοι έχουν χαρακτηριστεί γραφικοί και παρασιτικοί. Κατάλαβες, συμπαθή και δύσμοιρε Συριανέ; Η δυστυχία σου σε παραπλανά. Δεν σε αφήνει να δεις την αλήθεια και να αναγνωρίσεις το έργο αυτών των ανθρώπων, που αδίκως έχουν κατηγορηθεί για σκοπιμότητες και δόλο. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται εδώ για έναν και μόνο σκοπό. Για να λύνουν προβλήματα. Προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούν, αλλά που έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν, γιατί είναι άνθρωποι φωτισμένοι και επικεντρωμένοι στην ουσία. Δεν ενδιαφέρονται αν ακυρωθούν σημαντικές εκδηλώσεις στο Θέατρο Απόλλων, ούτε αν σκοτωθούν τοπικοί σύλλογοι με τους ιθύνοντες, επειδή δεν κρεμάνε τα δικά τους banner και δίνουν προτεραιότητα στα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα της πόλης μας, που κανείς κομπλεξικός και εμμονικός δεν μπορεί να δηλώσει ενάντιός τους, χωρίς τίμημα.

Αυτά όμως είναι τα χαρακτηριστικά ενός «ήρωα». Η γενναιότητα, η αυταπάρνηση και η αφοσίωση σε έναν κοινό σκοπό ακόμα κι αν βρεθεί στο στόχαστρο των «μεγάλων». Ακόμα κι αν αποκτήσει εχθρούς που ούτε καν φανταζόταν. Ακόμα κι αν θεωρηθεί παρείσακτο μέλος της τοπικής οικογένειάς μας. Ακόμα κι αν ο ίδιος βάζει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του.  Ακόμα κι αν βρεθεί στο περιθώριο, χωρίς καλά να το καταλάβει. Ακόμα κι αν οι δυνατοί αυτής της πόλης του δώσουν τα παπούτσια στα χέρια και του πουν «στο καλό, κακιά μου συμπεθέρα». Κατάλαβες, συμπαθή και δύσμοιρε Συριανέ;