Καμένο πολιτικό χαρτί

Το “κλειδί” είναι να ακούς τον κόσμο. Προσοχή, όχι την “αυλή” σου που κι αυτή συρρικνώνεται και σου χαϊδεύει τα αφτιά, αλλά τον κόσμο!

Όλους εκείνους που σταδιακά έχουν κατανοήσει – σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό – ποια πορεία έχεις διαγράψει στον τοπικό δημόσιο στίβο κι εκφράζουν την αλήθεια, χωρίς φόβο! Συζητά ο κόσμος ξέρεις... Έχει ξεκινήσει να μιλά και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζεις... Μετά από τόσα χρόνια στη δημόσια σκηνή, ακόμη κι ο πιο αδιάφορος πολίτης, όταν ακούει θόρυβο και μάλιστα ενοχλητικό, στρέφει προσωρινά το κεφάλι του προς την κατεύθυνση από την οποία προέρχεται η “παραφωνία” και όταν διαπιστώσει ότι πρόκειται ακριβώς γι αυτήν..., τότε αμέσως γυρίζει την πλάτη και συνεχίζει να καταπιάνεται με τα σοβαρά κι ουσιαστικά!

Πλέον και μετά από τη συμπλήρωση σχεδόν έξι ετών στα αυτοδιοικητικά πράγματα του τόπου, έρχεται η στιγμή, που οι μάσκες πέφτουν! Ξεκολλούν από το πρόσωπο εκείνου που τις φορά κι εν προκειμένω, αποδεικνύεται μία πρωτοφανής ασχήμια που αντανακλάται από αυτό, η οποία “καθρεπτίζει” μία νοσηρή τακτική θορύβου που παράγεται μανιωδώς, επιχειρώντας να προσελκύσει το ενδιαφέρον! Όμως μάταια..., αφού η απασχόληση με αυτόν τον θόρυβο είναι αποκλειστικά προσωρινή!

Ξέρεις... συνήθιζες από την αρχή να προκαλείς θόρυβο και μάλιστα ιδιαιτέρως ενοχλητικό, καθώς σε αυτόν ποτέ δεν υπήρξε αρμονία για να παραχθεί ένα - έστω – ανεκτό αποτέλεσμα! Πάντοτε ο θόρυβος παρέπεμπε σε φασαρία, τέτοια, που θύμιζε άδειο τενεκέ. Τί έχει να δώσει ένας άδειος τενεκές; Τίποτα! Tα παραδείγματα αμέτρητα κι όλα αποδεικνύουν εκ του αποτελέσματος(!) την καταστροφική και πλέον περιττή παρουσία σου στα κοινά!

Αλήθεια, από όσους γνωρίζουν καλά, ποιός ξεχνά τον θόρυβο που έκανες όταν εκλέχθηκες για πρώτη φορά και την ανησυχία σου πριν την τελική καταμέτρηση για την οριστικοποίηση των αιρετών, καθώς σε ένοιαζε πάση θυσία η προβολή; Ποιος ξέχασε, την εμμονική τάση σου να “καπελώνεις” ακόμη και τον επικεφαλής, προκειμένου να ελέγξεις – ποικιλοτρόπως - τη δημόσια εικόνα της παράταξης που ανήκες; Ποιός έχει ξεχάσει στην πορεία σου, την τακτική λαϊκισμού που με συνέπεια ανέπτυξες με σκοπό να μεγεθύνεις τα μικρά σε μέγιστα, αφού μόνον με αυτά είχες την ικανότητα να καταπιαστείς; Αλήθεια, εκτιμάς πως υπάρχουν αρκετοί “μπούφοι” που ξέχασαν πως, μέλημά σου ήταν να αναδειχθείς σε κεντρικό πρόσωπο της ομάδας σου, μειώνοντας τα πεδία δράσης των συναδέλφων σου; Ποιος δεν θυμάται, ότι αμέσως μόλις έγινε αντιληπτή η πρόθεση καπελώματος κι επιχειρήθηκε ο περιορισμός της επιβαρυντικής δράσης σου, εσύ αποφάσισες πως, η “δυναμική” σου δεν ταιριάζει με παλαιολιθικές... αυτοδιοικητικές αντιλήψεις;

Ποιος νομίζεις ότι έχει παραβλέψει ότι τα έσπασες με την ομάδα σου, ακολουθώντας τον δικό σου δρόμο κι επιχειρώντας να βγάλεις τα “άπλυτα” στη φόρα, που μέχρι πρόσφατα δεν ήξερες... ότι υπάρχουν!

Πέραν αυτών, ποιος ξεχνά τον δεύτερο κύκλο προσπάθειάς σου να ενταχθείς σε μία ομάδα, από την οποία τελικά, αφού επιχείρησες να τη διασπάσεις, μοιάζεις σήμερα να είσαι ένα ξένο σώμα που δεν αποχωρεί για να μην επιβεβαιώσει πως είναι ήδη ένα καμένο πολιτικό χαρτί;

Έως τη σημερινή εικόνα σου όμως, ποιός ξεχνά πως, μετεκλογικά μερίμνησες να μην συμμετέχουν πρόσωπα που δεν είναι της αρεσκείας σου από την αντιπολίτευση ούτε σε επιτροπές, ενώ παράλληλα, συνέχιζες την κριτική λαϊκισμού περί αποκαλύψεων των σκελετών που υπάρχουν σε σκανδαλώδεις... υποθέσεις, για τις οποίες τελικά τίποτα δεν έφερες στο φως! Επιπλέον, ποιος θεωρείς ότι ξεχνά πως λειτούργησες ως δούρειος ίππος για τη “νομιμοποίηση” παρεμβάσεων από εξωθεσμικούς παράγοντες που συνέδραμες να στήσουν τα εξωθεσμικά γραφειάκια τους, προκειμένου να μαυρίσεις ό,τι άξιο παραγόταν από άποψη έργου από την πλευρά υπαλλήλων.

Είναι πρόσφατες και νωπές οι μνήμες που σε δείχνουν ως υπεύθυνο πρόσωπο για την αναστάτωση του προσωπικού, που εκπρόσωποί του, δημοσίως έχουν κάνει λόγο για προσβλητικές παρεμβάσεις ακόμη κι εκ μέρους άσχετων προσώπων υπό την καθοδήγησή σου!

Παράλληλα όμως, ποιος ξεχνά πως, έχεις επιχειρήσει να κάμψεις τον ελεύθερο λόγο και την κριτική, πυροδοτώντας τη χυδαία ακόμη και ρατσιστική επίθεση – μέσω τραγελαφικών blogs - προς πρόσωπα που η κριτική τους σε ενοχλεί, αλλά και ποιος πιστεύεις πως δεν έχει αντιληφθεί ότι, πίσω από εμμονικές στάσεις καταγγελιών που προκαλούν γενική αναστάτωση, βρίσκεσαι εσύ και η ροπή σου για πρόκληση νοσηρού θορύβου!

Από τις αγαπημένες μεθόδους σου δε, για να ασκήσεις επιρροή – πλέον μόνο(!) στην αυλή σου – και η λασπολογία ενάντια σε μέσα που ασκούν σοβαρά τη δουλειά τους και όχι προς εκείνα του χεριού σου, που μέχρι πρόσφατα έφτυνες και τώρα, σε προβάλλουν!

Η πορεία σου είναι χαρακτηρισμένη τόσο αρνητικά ακόμη και από την πιο αντιπαραγωγική πορεία που θα μπορούσε να έχει ένας αιρετός που θα βρισκόταν για χρόνια στον πολιτικό στίβο. Αλήθεια, με ποιά προσόντα θα διεκδικήσεις στήριξη εκ νέου για τον πολιτικό στίβο;