Όταν τινάξουμε τη ζάχαρη άχνη...

Απόφαση χρειάζεται... Ούτε ευχές, ούτε προσευχές, ούτε επίκληση των Θείων για να καταφέρεις να ανοίξεις τα μάτια σου! Να τα ανοίξουμε όλοι εμείς δηλαδή, που συνυπάρχουμε(;) σε τούτη τη χώρα προκειμένου να ασχοληθούμε ουσιαστικά και με την απαιτούμενη σοβαρότητα, με την ίδια τη ζωή μας! Απόφαση, γενναιότητα και πράξη!

Συμπληρώθηκε άλλος ένας κύκλος εορτών, “μελώσαμε” από τις ευχές, ανακυκλώσαμε τα τσιτάτα περί ευτυχίας και δύναμης, στην καλύτερη περίπτωση προωθήσαμε και κάποιο γνωμικό σε γνωστούς, φίλους μα και αγνώστους, αλλά διαπιστώσαμε πως η αυγή του νέους έτους δεν επεφύλαξε και κάποια αλλαγή προς τη θετική κατεύθυνση για τον τόπο... Μαγικά δεν γίνονται, θαύματα δεν συντελούνται, ευχολόγια δεν μετατρέπονται αυτόματα σε μία “ονειρική” πραγματικότητα!

Αντιθέτως, οι συζητήσεις, οι αποφάσεις και οι δεσμεύσεις για νέες μειώσεις, νέες περικοπές, νέους “κόφτες”, νέα σκληρά μέτρα και συνέχιση της εφαρμογής των μνημονιακών υπαγορεύσεων των Ευρωπαίων “αδελφών” μας, εντείνουν την ανησυχία και την αγωνία των περισσότερων από εμάς, αλλά κι επιδεινώνουν την ήδη στριμωγμένη καθημερινότητά μας!

Έχει παρέλθει ο κατάλληλος χρόνος, κατά τον οποίο θα ήταν χρήσιμο και ωφέλιμο να είχαμε ανοίξει τα μάτια μας και να αντιμετωπίζαμε το μέγεθος του προβλήματος της πολυσυζητημένης κρίσης, το οποίο και μεθοδεύτηκε με έντεχνο τρόπο, προκειμένου να βρεθούμε σήμερα ως ελληνική κοινωνία με το πιστόλι στον κρόταφο! Είναι λογική σκέψη και συμπέρασμα, πως, όταν υποκύψεις μία φορά σε εκβιασμούς, υποκύπτεις και θα υποκύπτεις στο εξής... ΠΑΝΤΑ! Κι αυτό, ως χώρα, το πράξαμε και μάλιστα προθύμως, τουλάχιστον μέσα από τα πολιτικά πρόσωπα που έχουμε(;) επιλέξει να μας εκπροσωπούν!

Ωστόσο, παρά την ανοχή, την αντοχή, ενδεχομένως την αρχική άγνοια, αλλά δυστυχώς και την αδιαφορία που εκφράσαμε μέσω της απαθούς στάσης μας προς όλα εκείνα που λάμβαναν χώρα ως γεγονότα και στόχευαν στην εξαθλίωση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας, θα αποδεικνυόταν θετικό, έστω και “στο και πέντε” της υπόθεσης επιβίωσής μας, να αποφασίζαμε πώς θα ενεργοποιηθούμε ως πολίτες, προκειμένου να διεκδικήσουμε και να οικοδομήσουμε μία καλύτερη καθημερινότητα, ένα μέλλον από το οποίο δεν θα απουσιάζει – τουλάχιστον - η αξιοπρέπειά μας!

Πρώτα όμως, ας ξεκινήσουμε..., αποκτώντας αυτογνωσία! Ας δουλέψουμε με την αποκρουστική πλευρά μας... Ας ομολογήσουμε πως ως κοινωνία, αρεσκόμαστε στο να ρίχνουμε άχνη ζάχαρη σε ό,τι πικρό μας περικυκλώνει, προκειμένου να αποφεύγουμε την αποκρουστική γεύση της σκληρής πραγματικότητας που μας περιβάλλει! Ας παραδεχθούμε πως, την άχνη ζάχαρη δεν την περιορίζουμε στην κουζίνα μας, στα γλυκίσματα και στα διάφορα εδέσματα που απολαμβάνουμε εμείς και οι οικείοι μας, αλλά μας αρέσει να κλείνουμε τα μάτια και να τη σκορπάμε παντού! Μας βολεύει να κάνουμε “το μαύρο, άσπρο”, να αποφεύγουμε την πραγματικότητα! Μας βόλευε πάντα και σήμερα, δυστυχώς, διαπιστώνουμε πως, έχουμε συνεισφέρει στη διαμόρφωση ενός κάκιστου κλίματος σε επίπεδο οικονομικό, κοινωνικό, ενώ με την αδιάφορη στάση μας, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως, εξακολουθούμε να περιοριζόμαστε στο να επιρρίπτουμε συνολικά τις ευθύνες στους άλλους! Πολίτες πρόθυμοι στο να ακολουθούμε την εύκολη οδό, ακόμη κι αν αυτή οδηγεί στον γκρεμό, αρκεί μέσω εκείνης να μην πατήσουμε αγκάθια, πολίτες χωρίς διάθεση αυτοκριτικής, χωρίς τη στοιχειώδη πρόθεση να φανούμε χρήσιμοι στον διπλανό μας και στο κοινωνικό σύνολο. Άνθρωποι που υποτάσσουν τις αξίες, στο φθηνό, στις πελατειακές σχέσεις για ένα ξεροκόμματο που θα τους χορτάσει προσωρινά, αλλά και πολίτες που πατούν επί πτωμάτων για να αρπάξουν μία πολιτική θέση, που θα τους προσφέρει μερικές χιλιάδες ευρώ ετησίως για να προσφέρουν απλόχερα το “τίποτά” τους, σε μία χώρα που διψά για πολιτική ωριμότητα και χρήσιμη πολιτική σκέψη!

Ήρθε η ώρα να τινάξουμε τη ζάχαρη άχνη που σκορπάμε επί δεκαετίες παντού και να αντικρίσουμε την άθλια πραγματικότητα που αφήσαμε ή και βοηθήσαμε να διαμορφωθεί, αδιαφορώντας για το μέλλον κι εστιάζοντας μόνο σε ένα “τώρα” κι ένα “σήμερα”.

Ας φυσήξουμε δυνατά, στην περίπτωση που αντιλαμβανόμαστε πως πλέον, τίθεται επιτακτικά στο προσκήνιο ζήτημα επιβίωσης – σήμερα – για τους γείτονές μας κι – αύριο - για εμάς. Ας τινάξουμε τη ζάχαρη άχνη κι ας δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε ό,τι επιτρέψαμε να γιγαντωθεί: Τον λαϊκισμό, την ακροδεξιά και φασιστική νοοτροπία, τον ρατσισμό! Ας καθαρίσουμε τον τόπο από την ψευδαίσθηση της προσωρινής γλύκας κι ας συνεννοηθούμε για το πώς θα αποτρέψουμε την προσπάθεια μετατροπής της χώρας μας σε μία περιοχή ειδικής οικονομικής ζώνης, για το πώς θα ανακτήσουμε την κυριαρχία μας και θα πάψουμε να αποτελούμε ένα προτεκτοράτο, καθώς και για το πώς θα επιδιώξουμε οικονομική ανασύνταξη κι αξιοπρέπεια, ενάντια στον οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε!

Καλό ρεαλιστικό έτος να έχουμε, υπό την προϋπόθεση πως θα τινάξουμε μακριά τη ζάχαρη άχνη...!