Κουκούλωνε!

Α ρε κατακαημένε. Τι σού ’μελλε να πάθεις, δηλαδή, που μια χαρά τα είχες κανονισμένα στη ζωή σου, όλα τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα και τώρα τρέχεις και δε φτάνεις, με αποκλειστικό αντικείμενο εργασίας να βουλώνεις τρύπες.

Κι όσες δε βουλώνονται, κουκουλώνονται.

Τρύπα εδώ, τρύπα εκεί, τρύπα και παραπέρα, τρύπα να περνάει νερό, τρύπα να μπάζει αέρα. Τι είναι; Όχι, δεν είναι έμενταλ. Όχι, δεν είναι φλογέρα. Όχι, δεν είναι σουρωτήρι. Από Τ αρχίζει και τελειώνει σε -μείο. Όχι, μείον. Όχι ακόμη. Για εκεί πάει, όμως. Σε βοήθησα;

Αχ κακομοιράκο μου. Και απ’ ό,τι καταλαβαίνω, είσαι και ο μόνος που μπορεί να ανταπεξέλθει στα καθήκοντα του τρυποκουκουλωτή. Σε συμπονώ, αλήθεια. Όταν είπες το “ναι” για να ανακατευτείς σε αυτή την ιστορία, νόμιζες ότι σε περίμενε κάποιου είδους δόξα και μέχρι στιγμής, άλλοι βγάζουν τις σέλιφιζζζ, άλλοι έχουν τσεπώσει το διαρκείας για πρώτη μούρη στο Καβούρι, ενώ εσύ έχεις αναλάβει, στην ουσία, να κρύβεις τους σκελετούς στην ντουλάπα, ή έστω να τους ντύνεις όμορφα, ώστε όταν τους ανακαλύπτουν, να λες, “ναι, βέβαια, δεν αρνούμεθα ότι πρόκειται περί σκελετού, ωστόσο κοιτάξτε τι ωραίο καπέλο φοράει και πώς πηγαίνει με τα παπούτσια του!”.

Αυτό στο αναγνωρίζουν όλοι, φίλοι κι οχτροί. Είσαι μάστορας. Είσαι ικανότατος σε αυτό που κάνεις, είσαι ο μόνος ίσως από το team, που μπορεί με τόση μαεστρία να σκαρώσει τρεις κατσαρόλες τουρλού και μια τηγανιά τιριτιτίμ, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, παίρνοντας υλικά μόνο από τα τριμηνιαία.

Και τι food styling! Δεν αρκεί που είσαι εξαίρετος σεφ με τα νούμερα, είσαι και μάστορας στην παρουσίαση. Μπορείς να πουλήσεις το φύκι για μεταξωτή κορδέλα και μάλιστα με κέρδος 200%, ενώ κάνεις τον άλλο να θεωρεί, ότι το πήρε και με έκπτωση.

Να τα λέμε κι αυτά.

Παρά το γεγονός, ότι είσαι ίσως από τους πιο “χαμηλών τόνων” της ομάδας, όλη η ομάδα εξαρτάται από σένα. Και όχι μόνο η δική σου ομάδα. Είσαι αυτός που την κρατά στη ζωή (τεχνητά) και αυτός που φροντίζει να καλύπτει τα κενά τους. Και ίσως χωρίς εσένα, όλες αυτές οι τρύπες, να τους κατάπιναν έναν-έναν. Αυτό, είναι ταλέντο. Και μπράβο σου που το έχεις.

Γι’ αυτό λοιπόν, συνέχισε αυτό που κάνεις. Για αυτούς που το κάνεις είναι καλό. Για σένα, ίσως. Για μας αμφιβάλλω. Για τον τόπο, όχι. Αλλά τουλάχιστον, τα καθήκοντά σου τα φέρνεις σε πέρας άπταιστα. Σχεδόν αψεγάδιαστα.

Και χρειάζονται αυτά τα καθήκοντα, διότι οι τρύπες ακολουθούν η μία την άλλη. Άλλες μεγαλύτερες, άλλες μικρότερες, άλλες κοντεύουν να χτυπήσουν τον πυρήνα της γης και να αποκτήσουμε από τη μια μέρα στην άλλη ηφαίστειο κι εμείς όπως η Σαντορίνη, να έχουμε και τουριστική ατραξιόν να βάζουμε μέσα στα προωθητικά φυλλάδια.

Γι’ αυτό σου λέω! Είναι πολλές οι τρύπες Άρη. Βούλωνε και κουκούλωνε! Κουκούλωνε, γιατί χανόμαστε!