Απουσία αυτοκριτικής με ολίγη... ανάπτυξη

Καλοί οι απολογισμοί, απαραίτητη η πραγματοποίησή τους, μα θα αποδεικνύονταν χρήσιμοι αν το περιεχόμενό τους χαρακτηριζόταν από ουσία!

Όταν βρίσκεσαι στα κοινά και την αυτοδιοίκηση, πολλώ δε μάλλον όταν είσαι υποχρεωμένος εκ του θεσμικού ρόλου σου να ενημερώνεις τους δημότες για τις αποφάσεις του Δήμου που άμεσα επηρεάζουν τη ζωή τους και τους αφορούν, οφείλεις να τοποθετείσαι πρωτίστως με αυτοκριτική ματιά απέναντι στα πεπραγμένα σου, ώστε να αναγνωρίζεις τις επιλογές που καρποφόρησαν αποτέλεσμα, εκείνες που αστόχησαν και να υπογραμμίζεις νέους στόχους προς βελτίωση της καθημερινής ζωής.

Η ουσία ενός απολογισμού λοιπόν, όταν δεν επιδιώκεις να λαμβάνει άτονο χρώμα και να περιορίζεται αυστηρά στην απλή καταγραφή των δράσεων και των ενεργειών που δρομολογήθηκαν καθ΄ όλη τη διάρκεια ενός έτους αποκλειστικά για ένα πεδίο, εν προκειμένω του τουρισμού, θα έπρεπε να “αγκαλιάζει” και να συμπεριλαμβάνει το σύνολο των ανθρώπων που επιχειρούν στον κλάδο του τουρισμού.

Ένας απολογισμός λοιπόν, θα ήταν άκρως χρήσιμος αν οι εκπρόσωποι διάφορων επαγγελματικών ομάδων κι επιχειρηματιών που εμπλέκονται άμεσα, είχαν τη δυνατότητα να σταθούν στο ίδιο πάνελ με τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τον Δήμο και να μιλήσουν με σαφήνεια, για το πώς αντιλήφθηκαν οι ίδιοι, αυτή τη γενικόλογη αναφορά σταδιακής επιτυχίας.

Μία ατζέντα του Δήμου που δείχνει να υπολογίζει τους ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα που επιχειρούν σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον σε ένα νησί, θα όφειλαν να έχουν τη δική τους θέση και τον δικό τους χρόνο στο πλαίσιο ενός απολογισμού, που δεν θα πορευόταν με “παρωπίδες”, αλλά θα είχε την άνεση να περπατά παράλληλα με τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων, αυτών των επαγγελματιών, αυτών των επιχειρηματιών που κυρίως εμπλέκονται με τον τουρισμό.

Ένας απολογισμός ουσίας, δεν θα επένδυε ποτέ στο να έχει απλούς “θεατές”, αλλά θα επιδίωκε να ακουσθούν εκείνες οι φωνές που εισπράττουν άμεσα τις επιθυμίες, τις θέσεις, τα παράπονα και τις απαιτήσεις των επισκεπτών του τόπου!

Όταν βρίσκεσαι σε μία σημαντική θέση λοιπόν, οφείλεις να ρωτήσεις δημοσίως σχετικά με το αν οι ενέργειες στο κομμάτι που σε αφορούν και στις δυνατότητες του Δήμου, “άγγιξαν” με τη μορφή έμπρακτου αποτελέσματος την τοπική κοινωνία, την τάξη εκείνων των ανθρώπων που επιχειρηματικά αναμένουν το κέρδος και το όφελος.

Ένας τόπος χωρίς ανθηρή οικονομία είναι αυτονόητο πως δεν μπορεί να επιβιώσει και να αναπτυχθεί, παρά μόνο να παλεύει για τα στοιχειώδη. Ως εκ τούτου και για να αποδοθούν τα δίκαια στην προσπάθεια τουριστικής ανάπτυξης του νησιού (για άλλους ικανοποιητική, για άλλους υποτονική), πρέπει να σημειωθεί πως, κάθε άλλο παρά κατακριτέα είναι η στάση προσέλκυσης επισκεπτών. Αλίμονο δε, αν ήταν... Ωστόσο, στον απολογισμό ενός ώριμου αυτοδιοικητικού, δεν θα έπρεπε να περισσεύει η αναφορά πρωτίστως στη ζωή των δημοτών και των κατοίκων συνολικά. Στον τρόπο που οι ίδιοι συμπεριφέρονται, στις ανάγκες που έχουν και πάντοτε σε συνάρτηση με τις δυνατότητες του τόπου.

Η στάση ευθείας αντιμετώπισης των δεδομένων που μοιραία συνδέονται με έναν απολογισμό, υπαγορεύει λοιπόν, παράλληλα, την καταγραφή και αναφορά των προβλημάτων σε επίπεδο υποδομών, αλλά και τη γνωστοποίηση σχεδίου, πλάνου ή βημάτων που εστιάζουν στη λύση τους.

Όταν υφίστανται αρκετά προβλήματα που βιώνουν πρωτίστως οι κάτοικοι σε περιόδους αιχμής και σαφώς κατ΄ επέκταση και οι επισκέπτες όπως αυτά ενδεικτικά καταγράφονται σε έλλειψη χώρων στάθμευσης για την ομαλή ζωή στην πόλη, ή ακόμη χειρότερα τις περιορισμένες δυνατότητες σε επίπεδο υδροδότησης του τόπου και στη μη αξιοποίηση με ορθό τρόπο της αστικής συγκοινωνίας, δεν μπορείς να προχωράς σε οποιονδήποτε απολογισμό, χωρίς ουσιαστική αναφορά ούτε σε αυτά!

Κι αυτό, γιατί όσοι βιώνουν τα προβλήματα, αντιλαμβάνονται πως τελικά, σερβίρεις έναν απολογισμό που στερείται αυτοκριτικής, αλλά διαθέτει ολίγη... ανάπτυξη βασιζόμενη μόνο σε αριθμούς αφίξεων επισκεπτών!