Οικειοθελώς... για σφαγή

Αναμφισβήτητα τα social media αποτελούν εδώ και καιρό μέρος της καθημερινότητά μας. Απορροφούν μεγάλο κομμάτι της ενέργειάς μας, μας απασχολούν από τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας, τα δικά μας και τις κοινές υποθέσεις του μικρού μας τόπου και ευνοούν σαφώς την ανάπτυξη ενός παράλληλου – εικονικού σχεδόν κόσμου, στον οποίο όλοι εμείς, πίσω από το καλοκουρδισμένο πληκτρολόγιό μας, θεωρούμε πως χτυπάμε αλύπητα όλα όσα μας απειλούν την ποιότητα της καθημερινότητάς μας.

Ουδείς αμφισβητεί τη δυναμική και τη χειμαρρώδη πορεία των social media, την ταχύτητα με την οποία μπορεί να προωθηθεί ένα γεγονός, να μεταφερθεί μία πληροφορία, μα και κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για την ποιότητα και την εγκυρότητα αυτής.

Η λειτουργία τους μοιάζει με ένα καλοστημένο σκηνικό “φυλακής”, με όσους βρίσκονται μέσα σε αυτήν να ελέγχονται, να στοχοποιούνται – ίσως -, αλλά και να καθοδηγούνται σε μεγάλο βαθμό από τη μεγάλη κάστα πολυλογάδων ατόμων, που δεν τεκμηριώνουν σχεδόν ποτέ, όσα ξεστομίζουν!

Στις ημέρες μας, όλα εξαντλούνται στα λίγα εκατοστά που καταλαμβάνει η επιφάνεια του πληκτρολογίου μας. Σε αυτά “τρέχει” ο νους μας, στα όριά τους μοιάζει να “αναπτύσσεται” η σκέψη μας και στην ίδια ασφυκτικά μικρή απόσταση φαίνεται να “γεννάται” η αμφισβήτησή μας αναφορικά με όσα λαμβάνουν χώρα γύρω μας!

Πλέον, ολοένα και πιο έντονα όσο περνούν τα χρόνια, συνηθίζουμε να εορτάζουμε - τις επετείους είτε των μεγάλων εθνικών γεγονότων που δηλώνουν την αντίσταση σε κατακτητές, είτε ακόμη και των γεγονότων που μας υπενθυμίζουν τις μικρότερες και μεγαλύτερες εξεγέρσεις -, μέσα από την προσωπική μας οθόνη! Μόνο που ξεχνάμε πως πολλές φορές, αυτή η “προσωπική” οθόνη, μας εκθέτει!

Ανιστόρητες αναφορές, γενικόλογες εξάρσεις, μα και κακόγουστη ή και επικίνδυνη μετάφραση ιστορικών γεγονότων, αλλά και προκλητική παραχάραξη της ιστορίας, μας χαρακτηρίζουν στις δημόσιες αναφορές μας, προδίδοντας την έλλειψη γνώσης και κριτικής σκέψης που δυστυχώς μας διακρίνει!

Σήμερα, όλοι εμείς, δείχνουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως οικειοθελώς προσερχόμαστε για “σφαγή”! Λίγες ώρες πριν από μία σημαντική ιστορική επέτειο, αυτήν του Πολυτεχνείου, τα πληκτρολόγια δείχνουν να έχουν πάρει “φωτιά”, διότι ως Έλληνες με ελεύθερο... πνεύμα, τοποθετούμαστε αυστηρά και εξαντλούμαστε αποκλειστικά σε όσα θέματα επιπλέουν...!

Κεντροαριστερά, ανάδειξη αρχηγού αυτής, μα και κοινωνικό... μέρισμα, μας μονοπωλούν την τόσο “ταλαιπωρημένη” σκέψη και σαφώς μας οδηγούν – για να μην πω μας επιβάλλουν(!) - να εκθέσουμε τις απόψεις μας!

Όλος ο διαδικτυακός διάλογος για μία ακόμη φορά, εξαντλείται στα εύπεπτα θέματα που χαρίζουν το περιθώριο να ξεσπούν μικροί και μεγαλύτεροι εμφύλιοι, απλά και μόνο για να είμαστε απασχολημένοι μακριά από τα πραγματικά προβλήματα, την ουσία της πολιτικής που ασκείται και κυρίως, να μένουμε μακριά από την ουσία και τα μηνύματα της ιστορίας και της ιστορικής μνήμης.

Υπάκουα πλάσματα στη συνήθειά μας, στα γνωστά μονοπάτια του πληκτρολογίου μας και ως εκεί! Αποφεύγουμε να διανύσουμε την πραγματική απόσταση που θα οφείλαμε σε εμάς, το μέλλον μας και τις επόμενες γενιές, αποδεικνύοντας πως ακολουθούμε οπαδικά τη γενική τάση που επικρατεί στα social media, περί διατύπωσης μόνον γενικών κι ατεκμηρίωτων απόψεων σχετικά με την πολιτική ζωή που συνεχώς ανακυκλώνεται, αντί να απορρίπτεται!

Μία ακόμη επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και μας βρίσκει πρόθυμους... για σφαγή!