Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε

Γιορτή: ημέρα αφιερωμένη σε έναν άγιο ή σημαντικό θρησκευτικό, εθνικό ή προσωπικό γεγονός, η οποία συνοδεύεται από δημόσιες εκδηλώσεις ή κοινωνικές συγκεντρώσεις προς τιμήν αυτού του γεγονότος. Επίσης εκδήλωση ή συγκέντρωση που γίνεται για να τιμηθεί ένα πρόσωπο ή ένα γεγονός ή όπως μας είχε πει ένας καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο, ημέρα κατά την οποία ο άνθρωπος ξεφεύγει από τις καθημερινές του συνήθειες και ακολουθεί κάποιες τελετουργίες. Στο πλαίσιο λοιπόν των ξεχωριστών ημερών σε συνδυασμό με έναν αριθμό παραγόντων όπως την οικονομική κρίση και τη δυσκολία του καταναλωτικού κοινού, την συσσωρευμένη κατήφεια που πηγάζει από αυτό και την όλο και αυξανόμενη ανάγκη των ανθρώπων να ξεφύγουν αλλά και των καταστημάτων να πουλήσουν, βλέπουμε τα διαστήματα των εκπτώσεων να μεγαλώνουν και να εισάγονται ξενόφερτες συνήθειες όπως η Black Friday, η Cyber Mondey, η Record Store Day, η Λευκή Νύχτα και ούτω καθ’ εξής.

Για να μην παρεξηγηθώ δεν είμαι αρνητικά διακείμενη σε τίποτα απ’ όλα αυτά. Καθημερινά μας κατακλύζουν προσφορές και ευκαιρίες. Τα e-mail μας γεμίζουν με προωθητικά newsletter, στα social media μας τα sponsored posts αυξάνονται και σχεδόν κάθε σελίδα στην οποία σερφάρουμε θα μας “πετάξει” και μια διαφήμιση, και όλα αυτά στη συντριπτική πλειοψηφία τους αφορούν ηλεκτρονικά καταστήματα – αυτούς τους δαίμονες εαυτούς του παραδοσιακού εμπόρου ο οποίος αν δε συμβαδίσει με τη σημερινή εποχή, βλέπει τους πελάτες του να μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Παρ’ όλο που είμαι εξοικειωμένη με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές – οι οποίες είναι και πιο βολικές για μένα και πιο οικονομικές για την τσέπη μου – πάντα έλεγα ότι πρέπει να στηρίξεις την τοπική αγορά – ειδικά σε ένα μικρό μέρος όπως αυτό το νησί. Και δικαιολογούσα την αυξημένη τιμή των προϊόντων, Άλλο είναι το κόστος του φυσικού καταστήματος, είναι ο υπάλληλος που πρέπει να πληρωθεί, το ΙΚΑ του, ρεύμα και ενοίκιο, και όλο και κάτι ακόμα. Όμως γιατί να σε στηρίξω τοπικέ μαγαζάτορα όταν μπαίνω στο κατάστημά σου να ψωνίσω και κάνεις ό,τι μπορείς για να με διώξεις; Και δεν αναφέρομαι μόνο στα υπερκοστολογημένα πολλές φορές προϊόντα αλλά στην αγένεια, την αδιαφορία να με εξυπηρετήσεις, τη λογική να προσπαθήσεις να μου πασάρεις ό,τι σου έχει ξεμείνει παρά το γεγονός ότι είμαι συστηματική πελάτισσα και με ξέρεις και στο τέλος αν σου πω ότι στο internet το βρίσκω πολύ φθηνότερα να με αποστομώνεις λέγοντας “παρ’ το από εκεί”.

Αυτές είναι πρακτικές και συμπεριφορές οι οποίες έχουν παρατηρηθεί κατά κόρον στα εμπορικά μαγαζιά του κέντρου, και σε συζητήσεις με φίλους και γνωστούς πάντα κάποιος θα έχει μια παρόμοια ιστορία να πει, οπότε δεν είμαι εγώ η τρελή του χωριού που απαιτεί σωστή εξυπηρέτηση. Όχι ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο, αλλά αν δε σε ενδιαφέρει να πουλήσεις, μη γκρινιάζεις ότι δεν κινείται η αγορά. Και αν προσπαθείς να δελεάσεις με κουτοπονηριά, με πλασματικές εκπτώσεις λόγω ημερών και τεχνητές ανάγκες, πλέον το περιθώριο έχει στενέψει, οπότε το κατάστημα καλύτερα να παραμείνει κλειστόν μέχρι νεοτέρας.