Τελικά... υπόθεση όλων

Από πολύ νεαρή ηλικία στη σκέψη, μου είχε προκληθεί τεράστια σύγχυση όσον αφορά στο ναυπηγείο που υφίσταται στον τόπο μας, καθώς ακούγοντας κόσμο που εργαζόταν σε αυτό να μιλά, εισέπραττα συμπερασματικά, πως, αυτή η επιχείρηση δεν είχε έναν ιδιοκτήτη, αντιθέτως, στη θέση του βρισκόταν μία ολόκληρη τοπική κοινωνία!

Ανησυχία για την πορεία του, για τις δουλειές του, για το παρόν και το μέλλον του συναντούσε κανείς σε κάθε έναν από τους εργαζομένους του, γεγονός που έδειχνε ότι αυτή η μονάδα στον γενικότερο χώρο της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, τελικά είχε γίνει υπόθεση πρωτίστως της ίδιας της μικρής τοπικής κοινωνίας! Όλα τα βλέμματα, των άμεσα ενδιαφερομένων αλλά κι όχι μόνον, παρέμεναν στραμμένα σε αυτό! Όλοι είχαν λόγο, άποψη και γνώμη για τη λειτουργία του!

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, από τις αρχικές – σχεδόν - μνήμες των παιδικών χρόνων, μέχρι να φθάσει η ώριμη στιγμή που στο προσκήνιο της σκέψης θα ερχόταν εκ νέου επιτακτικό, σαφές και χωρίς σύγχυση – πια -, το ερώτημα, αν πράγματι, το ναυπηγείο στο δικό μας νησί είναι υπόθεση όλων κι όχι ενός...

Κι αυτό το ερώτημα προκύπτει λογικά κι εύλογα σε κάθε κοινό νου που παρατηρεί τα γεγονότα και τις εξελίξεις που περιβάλλουν την ιστορία του, την πορεία του και κυρίως το παρόν του, με την απάντηση που δίνεται, να είναι σαφώς καταφατική, για πολύ συγκεκριμένους λόγους!

Άνευ νοήματος σήμερα η παρελθοντολογία και η αναδρομή στα γεγονότα που συνόδευσαν διοικήσεις, ιδιοκτήτες, συνδικαλιστές, απλούς εργαζομένους, αλλά και οι αναφορές σε μελανές σελίδες του ναυπηγείου, αφού στον παρόντα χρόνο κι εν αναμονή μίας πολυσυζητημένης νέας(!) λειτουργίας της εν λόγω μονάδας, ίσως το μόνο που αξίζει να συζητείται είναι η αγωνία όλων των ανθρώπων που προσδοκούν μία θέση εργασίας για να μπορέσουν να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.

Mε αυτή την αγωνία να πρέπει να αποτελεί τον κοινό παρονομαστή στις σκέψεις, τις επιδιώξεις και τις προσπάθειες κάθε συνετής πλευράς που συνδέεται με το ναυπηγείο, χρήσιμο είναι να παρατηρήσουμε σήμερα, σε κρίσιμο χρόνο για τη νέα “σελίδα” του, πως πράγματι (!) αυτό και το μέλλον του είναι υπόθεση όλων.

Πρωτίστως των ίδιων των εργαζομένων – ανέργων κι απλήρωτων επί πολλούς μήνες, οι οποίοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν τίνι τρόπω θα προασπίσουν την ενότητα που με κόπο τον τελευταίο καιρό “οικοδομούν”. Των ίδιων που οφείλουν να “κλείνουν” τα αυτιά τους απέναντι σε πονηρούς ψιθύρους αυτοδιοικητικών, οι οποίοι στη “μάχη” ενός άκρως κουραστικού και πρώιμου προεκλογικού αγώνα, δεν διστάζουν να βρεθούν στο πλευρό όσων μέχρι χθες, δήλωναν πως δεν θα τους αντιμετώπιζαν σαν δεξαμενή ψήφων.

Επιπλέον, το ναυπηγείο είναι υπόθεση της τοπικής κοινωνίας, η οποία οφείλει με τη στάση της να απαιτήσει μία σύγχρονη λειτουργία, που θα σέβεται την υπόλοιπη ζωή της πόλης και του νησιού, θα συνυπάρχει και θα προοδεύει προς ενίσχυση της τοπικής οικονομίας και θα μπορεί να βελτιώνει την καθημερινότητα αρκετών συμπολιτών μας.

Η συγκεκριμένη μονάδα όμως είναι υπόθεση και των αρμοδίων για τον έλεγχο της λειτουργίας του, ώστε να εξασφαλιστεί ο σεβασμός απέναντι στην ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον.

Κυρίως όμως, η νέα πορεία του την οποία κι αναμένει ο τόπος δεν παύει να είναι υπόθεση μίας σχέσης ανάμεσα στους ιδιοκτήτες και τους εργαζομένους του, που χρήσιμο θα είναι να οικοδομηθεί σε θεμέλια ειλικρίνειας!

Υπόθεση της τοπικής κοινωνίας συνολικά είναι η νέα διαδρομή του, η οποία αναμένεται για κάποιες πλευρές με λαχτάρα, για άλλες με αγωνία ή και περιέργεια!

Λαμβάνοντας υπόψιν όμως και τη σημαντική γεωγραφική θέση που βρίσκεται το λιμάνι της πόλης μας, η υπόθεση της επιβίωσής του ναυπηγείου μας(!) είναι σίγουρα υπόθεση δική μας, ίσως κι όχι μόνον...!