Περιφρόνηση απέναντι στην κοροϊδία

Απόλυτα καταφατική είναι η απάντηση στην ερώτηση “αν χαίρεσαι που ο κόσμος δεν συμμετέχει στις διάφορες κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στον τόπο”, αφού η σκέψη πως η παρουσία του σε αυτές, θα σήμαινε πλήρη αποδοχή της κοροϊδίας και του τεράστιου εμπαιγμού, δεν σου αφήνει περιθώριο για αντίθετα συναισθήματα!

Τελικά ο μικρός τόπος τα τελευταία χρόνια μοιάζει σαν να ικανοποιεί τις πιο αυστηρές απαιτήσεις των πιο αντιλαϊκών κυβερνήσεων που έχουν “παρελάσει” και να υπηρετεί με περηφάνια(!) τα θέλω και τις διαταγές τους, η ουσία των οποίων συναντάται στη στάση σιωπής και υποταγής των πολιτών, παρά την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους!

Ο στόχος επετεύχθη αναφορικά με τους πολλούς και ως φαίνεται ο συνδικαλισμός στο νησί, το πιο σάπιο πρόσωπό του που ποζάρει... στην πρώτη γραμμή, έχει γίνει πλήρως αντιληπτό ακόμη και από τους πολίτες που ήταν ευαισθητοποιημένοι και πολιτικοποιημένοι κι έδιναν το “παρών” - πάντα - σε απεργιακές κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες ή συγκεντρώσεις.

Απογοήτευση, θυμός μα και περιφρόνηση είναι τα κυρίαρχα διαδοχικά συναισθήματα απέναντι στον συστηματικό εμπαιγμό που αναπτύσσουν ορισμένοι συνδικαλιστές, οι οποίοι όχι μόνον επενδύουν στην προσωπική προβολή τους, αλλά σταθερά επιδιώκουν να διατυμπανίζουν σαν απόλυτη αλήθεια, τα πέντε έξι “τσιτάτα” που ενδεχομένως με άλλες πλευρές έχουν “συμφωνηθεί”!

Ουδείς θα μπορούσε να υποστηρίξει τυφλά πως κάθε Σύλλογος και κάθε Σωματείο έχει ταυτιστεί με τον σάπιο συνδικαλισμό, όμως είναι ηλίου φαεινότερον πως ορισμένοι σταθεροί επί χρόνια εκπρόσωποί τους, το καταφέρνουν επιτυχώς...!

Κατά συνέπεια, η απουσία είναι κυρίαρχη ως απάντηση σε κάθε κάλεσμα δικό τους, το οποίο προσχηματικά μόνον αφορά σε διεκδικήσεις για αξιοπρέπεια στην εργασιακή ζωή, για ποιοτικότερη Δημόσια Παιδεία καθώς και για βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας, αφού ουσιαστικά, το δικό τους κίνητρο μπορεί να είναι οποιοδήποτε άλλο και σίγουρα όχι η έκφραση με νηφάλιο και ψύχραιμο τρόπο της αντίθεσης και της εναντίωσης στην ασκούμενη πολιτική.

Την απουσία των πολλών, συνοδεύει παράλληλα και η περιφρόνηση απέναντι στα συνδικαλιστικά δεδομένα του τόπου, τα οποία όσον αφορά στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή και τις συγκεντρώσεις, συνοψίζονται σε μία στάση εμμονικής εναντίωσης ορισμένων συνδικαλιστών απέναντι σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και σε συγκεκριμένες μόνον πολιτικές παρατάξεις που τοποθετούνται διαφορετικά από όσα οι ίδιοι πιστεύουν και αξιολογούν ως απόλυτα ορθά!

Στην περίπτωση του τόπου μας, ο οποίος “ξεχωρίζει” εδώ και πολλά χρόνια για το “πονηρό” προφίλ ορισμένων προσώπων που είτε επανεκλέγονται στις ίδιες θέσεις, είτε κάνουν “περίπατο” από προεδρική θέση σε προεδρική θέση απέχοντας... εδώ και δεκαετίες από την εργασία και τη δουλειά είναι απαραίτητο να τονισθεί πως, αυτή η απάντηση περιφρόνησης των πολιτών, απέναντι σε μία νοσηρή συνδικαλιστική κατάσταση, μόνον ως δείγμα υγιούς σκέψης τελικά μπορεί να εκληφθεί!

Ως εκ τούτου και συμπερασματικά, μιλώντας για συγκεκριμένους συνδικαλιστικούς κύκλους στον τόπο, γίνεται κατανοητό πως, η αποστροφή για την τακτική, τη στάση και τη συμπεριφορά τους, έρχεται ως λογική συνέχεια της αγανάκτησης που αρκετός κόσμος αισθάνεται εδώ και χρόνια, όσον αφορά στη γενικότερη αδιαφορία που οι ίδιοι παρουσιάζουν απέναντι στην ειλικρινή αγωνία των πολλών για την σοβαρή υποβάθμιση της καθημερινότητας και της ζωής τους.