Για την κακομοίρα την πολιτική

Τόσος συνωστισμός φωστήρων στην τοπική πολιτική σκηνή, δεν αφήνει πλέον κανένα περιθώριο για το δικό σου μικρό και περιορισμένο μυαλουδάκι.

Πόσο μικρός και ελλειμματικός νιώθεις αλήθεια μπροστά στο δέος που προκαλούν οι πεφωτισμένοι ηγέτες, σαν κι αυτούς που εσύ ο ίδιος επέλεξες να σε διοικήσουν ή έστω αυτούς που σου κατσίκωσαν με το έτσι θέλω αυτοί που επέλεξες!

Τολμάς να μιλήσεις για πολιτική; Και τι ξέρεις εσύ, μπροστά σε αυτούς που εδώ και χρόνια έχουν εμποτιστεί με το μικρόβιο της πολιτικής, που έχουν φάει τα νιάτα τους ως τυφλοί οπαδοί κομμάτων, που όλο τους το σκεπτικό έχει διαμορφωθεί από τις κομματικές κατευθύνσεις, που ο πολιτικός τους λόγος είναι ένα απάνθισμα των facebookικών τσιτάτων, που η πολιτική τους παρουσία κυμαίνεται μεταξύ αποτυχίας και ταμένων θέσεων;

Εσύ μικρέ και ανίδεε πολίτη, πώς να τολμήσεις να παραβγείς στην πολιτική γνώση όλων αυτών που εσύ έκανες πολιτικούς σου εκπροσώπους;

Με απόλυτο σεβασμό, πλήρη συστολή και το αρμόζον δέος οφείλει η μικρότητα σου να αντιμετωπίζει αυτά τα «τέρατα» της πολιτικής διανοίας.

Λαμβάνουν αποφάσεις τόσο εμπνευσμένες, που αποδεικνύονται ανεφάρμοστες, όχι γιατί δεν έχουν βάση αλλά γιατί η μοίρα τους κοντράρει.

Εξαγγέλουν κορυφαία έργα για την αναβάθμιση του τόπου, που όμως δεν πρόκειται να υλοποιηθούν, όχι γιατί δεν υπολογίζεται ότι δεν υπάρχουν οι προδιαγραφές, αλλά γιατί τους έπιασε το κακό το μάτι.

Θριαμβολογούν για τις επιτυχίες τους και την αποτελεσματικότητα των ενεργειών τους, χωρίς να αναφέρεται ότι πρόκειται για πράξεις άλλων, καθώς αυτά είναι λόγια των κακεντρεχών που τους αντιπολιτεύονται.

Παρουσιάζουν ως πολιτική τους βούληση στοχεύσεις υψηλών επιδόσεων, ασχέτως εάν ασκούν διοίκηση χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό, αφού αυτές είναι κακοήθειες του κόσμου.

Κι έρχεσαι εσύ, θρασίμι πολίτη, με την ανύπαρκτη πολιτική κρίση και τολμάς να μετρήσεις τα αποτελέσματα. Ζητάς εξηγήσεις, με τι θράσος, για όσα περίμενες και δεν έγιναν.

Εσύ μικρέ και ανόητε κακομοιρούλη, που είσαι έτοιμος σαν τον πνιγμένο, να πιαστείς από τα μαλλιά και να δώσεις συγχωροχάρτια σε όσους σε οδήγησαν έως εδώ.

Κι ο πολιτευτάκος της συμφοράς, να λιώνει παπούτσια στους διαδρόμους των κομμάτων για να πάρει την πολυπόθητη στήριξη, γιατί εάν δεν λειτουργήσει ο κομματικός μηχανισμός υπέρ του σιγά μην ξαναβγεί και να έρχεται μετά να δηλώνει ανεξάρτητος για να σε πείσει.

Να σου κεντρίζει το συναίσθημα, γιατί είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να σε ρίξει, παρουσιάζοντας όλα τα δεινά και τις συμφορές που τον χτύπησαν, αλλά αυτός εκεί πιστός εκεί στη μεγάλη ιδέα, για να σε υπηρετήσει.

Οι εκλογές είναι μπροστά και το κλάμα θα πέσει ράιθρου.

Δώστου το ψηφαλάκι σου παραμυθισαμένε ψηφοφόρε…έτσι για την κακομοίρα τη θεσούλα του.