Έλα να με τελειώσεις

Κάποιος βήχει ή μάλλον όχι, δεν μπορώ να καταλάβω και πολύ καλά, μάλλον γρυλλίζει. Τι; Δεν είναι βήχας; Ούτε γρύλλισμα; Τι είναι; Ε, μη μου πεις ότι αυτό είναι πολιτικός λόγος!

Μα τι ρητορική υπονόμου! Τι επικοινωνιακή λασπουριά! Όλο το μεγαλείο του πολιτικού λόγου συγκεντρώνεται στα χείλη των επίδοξων δημοτικών μνηστήρων.

Από τη μια τα σερνικά, τα βαριά και ασήκωτα αντράκια, που έχουν τη βωμολοχία μετράρι του μεγέθους της μαγκιάς τους και τον μόνο κώδικα συνεννόησης με τις φασιστοειδής καρικατούρες της συνομοταξίας τους.

Από την άλλη η άχρωμη, άοσμη, άγευστη παρουσία της παλιάς δημογεροντίας, που ανασύρει στην επιφάνεια μία φθορά δεκαετιών, με τους εκφραστές ενός παλαιοκομματικού μοντέλου λαϊκίστικων προσεγγίσεων, φθηνής αλλά ταυτόχρονα επικίνδυνα διχαστικής επιχειρηματολογίας.

Ασθμαίνοντας ακολουθεί η μνηστή της εξουσίας, που επιχειρεί να υπάρξει με το στανιό στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου, ανάγοντας την νευρασθενική μανία της για εξουσία σε φαρσοκωμωδία για έναν ρόλο.

Τέλος, ο ουραγός της τοπικής σκηνής, που επιβεβαιώνει στην ουσία της την έννοια της αποτυχίας, επιδιώκει να υπάρξει στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου, προσθέτοντας την απαραίτητη νότα γελοιότητας, έτσι για να ευθυμήσουμε βρε παιδί μου, στο τόσο ανησυχητικά τοξικό πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται.

Μέχρι στγμής το τοπικό πολιτικό σκηνικό βρίθει από απειλές και νταηλίδικες φοβέρες, που εκτοξεύονται από ψυχασθενικές πολιτικές φιγούρες, έναντι όποιου πραγματικά φοβούνται, καταφέρνοντας τελικά να προδώσουν τον πανικό τους.

Οι «αντάρτες της πορδής», κατά το άσμα, που δεν μπορούν ούτε καν να υπάρξουν πολιτικά με τη δική τους δυναμική, αλλά αντλούν την αντιπολιτευτική τους επιχειρηματολογία από αυτούς τους ορκισμένους εχθρούς τους.

Η δημόσια στάση τους πλέον τόσο αμφισβητούμενη, κατόπιν των νευρωτικών τους μανιοκαταδιώξεων, που συγνώμη καλέ κυρία, αλλά τόση φαιδρότης δεν αντέχεται για μεγάλη και τόσο συχνή χρήση. Δημιουργεί ηπατικές διαταραχές, γιατί όπως λένε «μου λύθηκε το συκώτι» από το τόσο γέλιο.

Φιγούρες τραγικές, που έχουν στοχοποιήσει την ενημέρωση και τη δημόσια γνωστοποίηση των πολιτικών τους πράξεων.

Είναι πρόσωπα εμπλεκόμενα στο δημόσιο βίο που έχουν κάθε δικαίωμα να τοποθετούνται και να ενεργούν κατά το ήθος, την προσωπικότητα, την ιδεολογία και τον βαθμό αξιοπρέπειας που διαθέτουν.

Αντίστοιχό όμως είναι και το δικαίωμα όσων θα τους ασκήσουν κριτική για την στάση και τις πρακτικές τους, θα επικοινωνήσουν και θα ενημερώσουν για την πραγματική διάσταση των πραγμάτων, με τον κοινωνικό περίγυρο πλέον να είναι αυτός που στο τέλος θα κρίνει και θα αποφασίσει.

Κι απόφαση λήφθηκε και ήταν γενικευμένα καταδικαστική, όταν στην απέλπιδα προσπάθεια να οδηγηθεί προς τις κάλπες δεν υπάρχει ούτε ένας να συμπορευθεί, παρά μόνο πέντε νοματαίοι (ακριβής ο αριθμός και όχι σχήμα λόγου), που δηλώνονται ως πιστοί παραστάτες.

Η δε απειλητική ρητορική ότι το μέσον που μας ενοχλεί «το κρατάω, γιατί φοβάται την επόμενη μήνυση και θα το τελειώσω», είναι εδώ και περιμένει.

Δεν κρύφτηκε και δεν ταμπουρώθηκε πίσω από τη δικαστική σου ήττα των κουτσαβακισμών που ήδη επέδειξες.

Σε είχε και συνεχίζει να σε έχει θέσει στα αζήτητα και σε έχει στείλει στη σφαίρα της ανυπαρξίας, απομυθοποιώντας το τυχοδιωκτικά φτιασιδωμένο επαναστατικό σου προφίλ.

Έλα να το «τελειώσεις», μόνο εσύ μπορείς (κι εδώ κατά το άσμα), αν όμως μπορέσεις ποτέ να βγεις από την πολιτική σου ασημαντότητα και να υποστείς ακόμα μία και ακόμα πιο μεγαλειώδη ήττα.