Εξυγίανση... στη δημοσιογραφία

Τί έχει να προσθέσει αλήθεια στον χώρο της ενημέρωσης, ένα κείμενο αναπαραγωγής ήδη γνωστών γεγονότων, τα οποία έχουν εκτυλιχθεί μάλιστα, πριν τρεις περίπου μήνες, έχει συνταχθεί με τη μορφή δημοσιογραφικής προσέγγισης, πλην όμως, ο σκελετός του, βασίζεται στην – ως διακρίνεται ξεκάθαρα για όσους γνωρίζουν τα τοπικά πολιτικά πράγματα – αναγκαστική(;) αναφορά εμπάθειας ή συμπάθειας απέναντι σε συγκεκριμένα πρόσωπα;

Απολύτως τίποτα, πολύ δε περισσότερο, όταν το θέμα του αφορά σε μία από τις σοβαρές υποθέσεις ενός τόπου, όπως τη συνέχιση ή μη της βιομηχανικής πορείας του, στην “πλάτη” της οποίας μπορούμε να εικάσουμε, αλλά όχι να αποδείξουμε, ότι συμβαίνουν “τέρατα”!

Αν και τετριμμένη η θέση πως η δημοσιογραφία θα έπρεπε να αποτελεί λειτούργημα, καθώς οφείλει να ενημερώνει με εγκυρότητα και αμεσότητα το αναγνωστικό κοινό και γενικότερα το σύνολο των πολιτών, ωστόσο, σήμερα, στο όνομα της κατανάλωσης... και των λίγων δευτερολέπτων δημοσιότητας, οι εκθέσεις ιδεών... μοιάζουν να επιχειρούν να “θολώσουν” τις σοβαρές προσπάθειες δημοσιογραφικής δουλειάς, οι οποίες μάλιστα βρίσκονται στην πηγή των γεγονότων!

Ένα μέσον ενημέρωσης κι ένας δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του και κατανοεί πως επιτελεί κοινωνικό έργο και που στην “ετικέτα” του, θέλει να συστήνεται ως “βήμα” ενημέρωσης, ανάδειξης γεγονότων και αποκαλύψεων σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, οφείλει(!) να μην περιορίζεται σε γενικόλογες αναφορές ή επιφανειακή πολιτική κριτική, όταν μάλιστα καταπιάνεται με θέματα όπως τα ναυπηγεία.

Μία απλή συρραφή γεγονότων, τα οποία σήμερα δεν αποτελούν ούτε στοιχειωδώς “φρέσκια” είδηση, δεν τείνουν στην κατεύθυνση των αποκαλύψεων ή της υπεράσπισης της τοπικής κοινωνίας απέναντι σε συνεργασίες της κυβέρνησης και των όποιων επιχειρηματικών συμφερόντων που αφορούν στην ανάπτυξη... του τόπου, καθώς αυτά είναι ήδη γνωστά!

Επιπλέον, τέτοια κείμενα δεν αποκαλύπτουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματική διάσταση της ανισότιμης μεταχείρισης της διοίκησης του νησιού απέναντι σε άλλες επιχειρήσεις που μαστίζονται χρόνια από την κρίση, αφού αυτό ως απλή παρατήρηση, έχει χιλιοειπωθεί, ενώ επιπρόσθετα είναι ηλίου φαεινότερη η απόσταση τέτοιων άρθρων(;) από την αμφιλεγόμενη πορεία του συνδικαλισμού στον τόπο, διαχρονικά.

Μία υποτονική κριτική απέναντι στη διοίκηση του τόπου που για ψηφοθηρικούς λόγους θέλει να λειτουργήσει – επικοινωνιακά μόνον – “ανακουφιστικά”, απέναντι σε μία μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων, δεν καταγράφεται ως “είδηση”, αφού εδώ και μήνες, αποτελεί την πιο γνωστή πολιτικού χαρακτήρα κυβίστηση που έχει υπάρξει στον τόπο τα τελευταία χρόνια!

Ακόμη, στο περιεχόμενο τέτοιων εκθέσεων, η στοχοποίηση... εμμονής(;) απέναντι μόνον(!) σε έναν βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, ο οποίος διατήρησε τη “γραμμή” του κόμματός του, με δημόσιες δηλώσεις του, δεν αποτελεί νέο ή αποκάλυψη, αλλά απλή αποτύπωση ενός δεδομένου! Εκτός των ανωτέρω, άξιο απορίας... αποτελεί το σχόλιο επί της στάσης νομικού συμβούλου των τοπικών Αρχών, ο οποίος δεν αποτελεί αιρετό πρόσωπο για να τυγχάνει τέτοιας δημόσιας κριτικής!

Ένας δημοσιογράφος που σέβεται τον κόπο του, μετρά χρόνια εμπειρίας στον χώρο και υπηρέτησε σε μέσα ενημέρωσης που προτάσσουν ως μέγιστο ζήτημα την ανάπτυξη με κέντρο της τον άνθρωπο και το περιβάλλον, δεν θα ξεχνούσε... να μνημονεύσει παρεμβάσεις αιρετών που – ασχέτως της ψηφοφορίας τους - σχετίζονταν με τη μη δέσμευση απασχόλησης ενός συγκεκριμένου αριθμού εργαζομένων από τον τόπο, στα πλάνα της όποιας επιχειρηματικής πλευράς. Ο ίδιος ως φαίνεται από το “ρεπορτάζ” του, επιχείρησε να αναδείξει μόνον ένα πολιτικό πρόσωπο, το οποίο κι επί της ουσίας όμως, έθαψε, αφού δεν πραγματοποίησε καμία αναφορά στο εύστοχο σκεπτικό του, παρά μονάχα στην ψήφο του.

Τέλος, η συμπερίληψη με τη μορφή ξεπέτας μίας ανακοίνωσης αριστερής παράταξης, δεν αποτελεί ξεκάρφωμα στην όποια στόχευση... της εν λόγω άκαιρης έκθεσης ιδεών και συρραφής ήδη γνωστών γεγονότων!

Αποκάλυψη στη δημοσιογραφία σημαίνει πέρα και πάνω απ΄ όλα, ανάδειξη σοβαρών θεμάτων με εγκυρότητα, δημοσιοποίηση πολιτικών ενεργειών θάρρους (αν υπάρχουν) ή και σκανδάλων σε κρίσιμο και άμεσο χρόνο! Αντιθέτως, οι ελλειμματικές κι εμπαθείς αναφορές – συμπερασματικά – για τον προσεκτικό(!) αναγνώστη μοιάζουν με πρόχειρη και υπαγορευμένη “δημοσιογραφία”, που είτε αδαώς προκύπτει αυτοκαταστροφική για τον “δημοσιογράφο”, είτε πολιτικά αυτοκαταστροφική για την “πηγή”!

ΥΓ. Προωθείστε...