Επίδοξοι

Ίσως και να καταντάει κουραστική η συνεχής αναφορά στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, όμως ο «πυρετός» που έχει πιάσει τους επίδοξους μνηστήρες των θώκων έχει ήδη χτυπήσει κόκκινο.

Μία μανιώδης ενασχόληση με ότι σχετίζεται με την εκλογική τους διεκδίκηση, δεν τους αφήνει περιθώρια για οποιαδήποτε άλλο ενδιαφέρον για τα κοινά, αυτών που ήδη κατέχουν θέσεις και ασκούν διοίκηση, ούτε καν για τα αυτονόητα, δηλαδή την άσκηση των καθηκόντων τους.

Ανάλογος ο «πυρετός», ίσως με ηπιότερη μορφή, κάτι σαν δέκατα, παρατηρείται και σε πλήθος πολιτών, καθώς είναι πολλοί αυτοί που είτε επιθυμούν να ενταχθούν σε κάποιο ψηφοδέλτιο είτε προσεγγίζονται από επικεφαλής συνδυασμών για να τους πείσουν να στελεχώσουν το δυναμικό τους.

Μία εκλογική φρενίτιδα, που παρά τον μεγάλο εκλογικό χρόνο του 5μήνου που υπολείπεται έως τις εκλογές, έχει καταλάβει τις τοπικές κοινωνίες, αποτελώντας τον ιδανικό καμβά για να μεγαλουργήσουν «καλλιτεχνήματα» μακιαβελικών μεθοδεύσεων και ιντριγκαδόρικων στρατηγικών.

Ήδη οι ορκισμένοι υποστηρικτές των αντιμαχόμενων διεκδικητών έχουν επιδοθεί σε έναν ανηλεή αγώνα συκοφάντισης των αντιπάλων, με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη και διασπορά φημών και κουτσομπολίστικης ρητορικής, που αφορούν προσωπικές πτυχές της ζωής, της πίστης ή των επιλογών των υποψηφίων.

Και να σκεφτεί κανείς ότι το παιχνίδι είναι μόνο στην αρχή, γεγονός που προκαλεί τρόμο για το τι πρόκειται να επακολουθήσει όταν ο καιρός προς τις κάλπες θα πλησιάζει και η μάχη θα κορυφωθεί.

Όλα δείχνουν ότι ο πόλεμος θα είναι ανηλεής, καθώς πολλοί από τους υποψηφίους έχουν δώσει πολύ αρνητικά διαπιστευτήρια, όχι μόνο για τις πολιτικές τους πρακτικές αλλά και σε επίπεδο προσωπικών συμπεριφορών, που αγγίζουν τα όρια της αλητείας.

Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα των ασύδοτων πολιτικών τεχνασμάτων, πρέπει ο κάθε στοιχειωδώς νηφάλιος παρατηρητής να διακρίνει την πλήρη κατάπτωση της δημόσιας έκφρασης της πολιτικής ζωής του τόπου.

Επικοινωνιακά τεχνάσματα μέσω στημένων δημοσιευμάτων απόλυτης ειδησεογραφικής αδιαφορίας, με μόνη στόχευση την προβολή συγκεκριμένων ατόμων και όχι ουσιαστικών πολιτικών παρεμβάσεων.

Επινοήσεις μυθευμάτων προσωπικής ανάδειξης, με δήθεν στοιχεία επικράτησης, που προκαλούν τη νοημοσύνη κάθε υγιώς σκεπτόμενου.

Υπερφίαλες μεγαλοστομίες, προκειμένου να καλυφθεί η ανυπαρξία έργου, με τακτικισμούς πλεονάζουσας φλυαρίας.

Ροή άφθονου χρήματος, για την εξαγορά συνειδήσεων και τη διάδοση και δημοσιοποίηση ευμενών σχολίων από καλοταϊσμένα παπαγαλάκια.

Μεμψιμοιρία και μικρόψυχοι γογγυσμοί, για να κεντριστεί το κοινό αίσθημα ώστε να λειτουργήσει ευμενώς την στιγμή της σταυροδοσίας.

Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό καλείται να σταθεί και να αποδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον ρόλο του ο κατ’ εξοχήν πρωταγωνιστής των εκλογών, ο ψηφοφόρος, που παραπαίει ανάμεσα σε σκηνοθετήματα που στήνουν ερήμην του οι κομπάρσοι της κάλπης και αυριανοί ηγέτες και διαχειριστές των τυχών του.

Έναντι όλων αυτών υιοθετώ τον λόγο του Χατζιδάκι «Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία, την πάσα λογής χυδαιότητα καθώς και κάθε ηλίθιο του καιρού μου».