Απλά είσαι... «Πειρατικό»

Αλήθεια πόσοι περίμεναν τον Φοίνικα να κερδίζει τον ΠΑΟΚ, ιδιαίτερα όταν η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήταν μπροστά στο σκορ με 0-2. Αν πούμε κανείς ίσως να μην είναι υπερβολή, όμως οι παίκτες του «Πειρατικού» αλλά και ο κ. Παβλίσεβιτς απέδειξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πως τίποτα δεν τελειώνει πριν τον τελευταίο… πόντο.

Ο Φοίνικας απέναντι στον ΠΑΟΚ βρέθηκε πολλές φορές με την πλάτη στον τοίχο κι άλλες τόσες, κατάφερε να γυρίσει την εις βάρος του κατάσταση. Η Σύρος απέδειξε πως είναι η καλύτερη μακράν έδρα, αφού μόνο εδώ το βόλεϊ είναι… γιορτή. Κάθε παιχνίδι της ομάδες του Φοίνικα αποτελεί διαφήμιση για τα άθλημα. Όπως ήταν αυτό και με τον ΠΑΟΚ. Οι παίκτες… γουστάρουν να παίζουν απέναντι σε ένα κοινό που γνωρίζει το άθλημα και ξέρει τη ζητά. Αλλά πάνω από όλα γουστάρει να παίζει μπροστά σε γεμάτες εξέδρες, χωρίς κινδυνεύει να πάθει κάτι.

Η χρονιά μπορεί να μην ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όμως οι παίκτες του κ. Παβλίσεβιτς δείχνουν πως δουλεύουν σκληρά και πως μία ακόμη χρονιά θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μην ξεχνάμε πως στον Φοίνικα είναι όλα… καινούργια. Μεγάλη ανανέωση του ρόστερ, νέα διοίκηση και… νέο ξεκίνημα. Ο κόσμος έχει καταλάβει από την πλευρά του πως η νέα προσπάθεια είναι άξια συμπαράσταση και είναι δίπλα στην ομάδα από την πρώτη ημέρα.

Τώρα όσον αφορά το ματς, ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ θα μείνει για πολύ καιρό στην μνήμη όλων, όχι γιατί ήταν απέναντι σε μία μεγάλη ομάδα, αλλά για την κατάθεση ψυχής των παικτών του «Πειρατικού». Δεν το έβαλαν κάτω ακόμη κι όταν όλα ήταν… εις βάρος τους. Πάλεψαν για την ανατροπή και δικαιώθηκαν. Πάλεψαν για να αποδείξουν πως ο Φοίνικας ΝΑΙ είναι μία από τις μεγάλες δυνάμεις του Ελληνικού Βόλεϊ και πως κανείς δεν πρέπει να τον ξεγράφει. Έδειξε για μία ακόμη φορά πως τα μπάτζετ δεν παίζουν κανένα ρόλο, αλλά σημασία έχει η… καρδιά του κάθε αθλητή. Ο Φοίνικας έχει παίκτες που με τη σωστή δουλειά μπορούν να δημιουργήσουν κάτι όμορφο. Μπορεί να μην πάρουν το πρωτάθλημα – κανείς δεν το ξέρει αυτό – όμως ο κόσμο του νησιού στο τέλος της χρονιά θα νιώθει και πάλι υπερήφανος γιατί πολύ απλά βλέπει την ομάδα του να παλεύει όλα τα παιχνίδια.