Το χιόνι που (δεν) ήρθε κι έφυγε

Για ακόμη μία χρονιά, όλη η Ελλάδα ντύθηκε στα λευκά κι εμείς από ολόκληρο “νυφικό” δεν προλάβαμε να δούμε ούτε τούλι.

Δεν ξέρω, αν είναι η σπανιότητα του φαινομένου, που το κάνει τόσο άξιο λόγου, ωστόσο, για τις Κυκλάδες, τα 10 εκατοστά χιόνι είναι μεγάλη υπόθεση, πόσο μάλλον όταν το ύψος του ξεπερνά το ένα μέτρο, σε ορισμένες περιπτώσεις. Φαντάζομαι, ότι στη Σουηδία, για παράδειγμα, αντίστοιχο “ντόρο” προκαλεί ίσως μία ολόκληρη ημέρα με ηλιοφάνεια και υψηλές για την περιοχή θερμοκρασίες.

Στη Σύρο πάλι, χιόνι ακούσαμε, χιόνι δεν είδαμε, ή μάλλον είδαμε αλλά δεν προλάβαμε καν να βγάλουμε τη φωτογραφική μηχανή, διότι μετά από 2 δευτερόλεπτα είχε λιώσει. Αυτή είναι η κατάρα που κυνηγάει τούτον εδώ το βράχο. Εδώ και αρκετά χρόνια, οι χιονιάδες που πλήττουν ολόκληρη τη χώρα και “ασπρίζουν” τις κορυφές των λόφων στα γύρω νησιά, μας αγνοούν επιδεικτικά και, κάνοντας έναν κύκλο γύρω μας, μας προσπερνούν χωρίς να μας αγγίξουν.

Τόση δε, ήταν η λαχτάρα μας να δούμε κι εμείς μία “άσπρη” μέρα, που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν φωτογραφίες από μια-δυο νιφάδες, που εδώ κι εκεί στάθηκαν για παραπάνω από δύο λεπτά και οι οποίες σε αντίθεση με αντίστοιχες φωτογραφίες, με τα ολόλευκα τοπία άλλων περιοχών, έμοιαζαν σχεδόν αστείες. Αποκορύφωμα του πόθου μας, ως νησιώτες, να δείξουμε, ότι κι εμείς είχαμε... παγωμένο νερό στις πόρτες μας, αποτέλεσαν οι αναφορές στο χαλάζι, που επίσης για 10 λεπτά έπεσε σε πολλές περιοχές της Σύρου.

Και ναι, θα συμφωνήσω, ότι μία γενναία χιονόπτωση είναι όντως αφορμή για χαρά, παιχνίδια και διασκέδαση, ωστόσο, είναι επίσης αφορμή για ταλαιπωρία, ενώ ενέχει και επικινδυνότητα. Ας κρατάμε και ως δεδομένο στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι σε νησιά, που είναι “συνηθισμένα” σε τέτοια φαινόμενα, όπως η Άνδρος, η Νάξος, η Τήνος, οι κάτοικοι, αλλά και οι μηχανισμοί της πολιτικής προστασίας, είναι προετοιμασμένοι κατάλληλα για την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων, που έχουν διάρκεια. Αντίθετα, σε περιοχές, που οι χιονοπτώσεις και οι... “χιονοστρώσεις”, σπανίως αποτελούν φαινόμενο με διάρκεια πάνω από κάποιες ώρες, τόσο οι αρμόδιες υπηρεσίες, πολλές φορές, δε διαθέτουν κατάλληλα μηχανήματα, με αποτέλεσμα, να μη βρίσκονται σε απόλυτη ετοιμότητα, όσο και οι κάτοικοι, οι οποίοι επίσης συχνά δεν έχουν στην κατοχή τους απαραίτητα εργαλεία. Πόσοι από μας άραγε, κυκλοφορούμε έχοντας αντιολισθητικές αλυσίδες στο πορτ-μπαγκάζ;

Επίσης, πόσο ασφαλείς θα μπορούσαμε να νιώθουμε στους δρόμους, εμείς, που δεν έχουμε τη δυνατότητα να “ακυρώσουμε” τη δουλειά ή τις υποχρεώσεις μας, ώστε να παίξουμε στο χιόνι με ασφάλεια στην αυλή μας; Παρατηρώντας τις επιπτώσεις από τις παρατεταμένες βροχοπτώσεις των προηγούμενων ημερών, θα μπορούσαμε όντως να πούμε με σιγουριά, ότι σε αυτούς τους δρόμους, θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε με ασφάλεια, όταν επικρατεί παγετός; Παράλληλα, όταν, απλά με τη συγκέντρωση των ομβρίων υδάτων, παρατηρούνται τόσες φθορές σε αρκετά σημεία του οδοστρώματος, τόσο στο δημοτικό, όσο και στο περιφερειακό δίκτυο, τι θα γινόταν άραγε, αν βαρέα μηχανήματα αναγκάζονταν να αποξέσουν το χιόνι και τον πάγο από τους δρόμους;

Εν κατακλείδι, είναι ωραία να κοιτάζουμε τις φωτογραφίες των κατάλευκων τοπίων και να νοσταλγούμε κι εμείς μία γεύση από αφράτο, παχύ στρώμα χιονιού, εντούτοις, ας μην είμαστε πλεονέκτες και ας είμαστε ευτυχείς, που τουλάχιστον τα φυσικά φαινόμενα που παρουσιάζονται σε εμάς, μέχρι στιγμής, μπορούν να αντιμετωπίζονται χωρίς προβλήματα.