Ανέστησες τις «πεθαμένες»

Όταν ένας άνθρωπος παθιάζεται με κάτι, συνήθως κινδυνεύει να θεωρηθεί γραφικός. Πολλές φορές μάλιστα, ο τίτλος του «απονέμεται» από εκείνους που όφειλαν βάσει καθηκόντων να έχουν το ίδιο πάθος κι αντ’ αυτού, περνούν το χρόνο τους, ξύνοντας τα... φρύδια τους. Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι υποφέρουν από φαγούρα, κάποιοι άλλοι έχουν πάρει σοβαρά το ρόλο τους και φροντίζουν μέσω του έργου τους να φανούν αντάξιοι της εμπιστοσύνης τόσο των πολιτών όσο και εκείνων που τους εκχώρησαν αρμοδιότητες.

Ανεξάρτητα από τον προεκλογικό «πυρετούλη», τη σύνθεση των υποψήφιων παρατάξεων και τις προτιμήσεις μας, δεν είναι κακό να βγάζουμε το καπέλο σε αιρετούς που δεν έπιασαν άσκοπα χώρο στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά προσέφεραν ουσιαστικές υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια.  Ως δημότης, δεν θα σταθώ καθόλου στην πλευρά με την οποία συντάσσεται ή θα συνταχθεί μελλοντικά κάποιος, αλλά θα κρίνω αν αυτό που θα αφήσει πίσω του στο τέλος της τρέχουσας θητείας είναι άξιο λόγου και κυρίως ωφέλιμο για το νησί μας.

Για να αξιολογήσεις το έργο ενός προσώπου που ασχολείται με τα κοινά, καλό είναι να λάβεις υπόψη σου τι παρέλαβε αυτό το πρόσωπο ερχόμενο και τι θα παραδώσει, φεύγοντας. Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις αιρετών που ανέλαβαν τη διοίκηση φορέων με σημαντικές «πρωτιές» στο ενεργητικό τους και στην πορεία, τους έριξαν στα «βράχια». Επίσης μην ξεχνάμε πως κάποιοι τομείς είναι από μόνοι τους ισχυροί και με μια σωστή διαχείριση μπορούν να διατηρηθούν στο ίδιο επίπεδο ή και να απογειωθούν. Μεγάλο κατόρθωμα, αν και ελαφρώς πιο εύκολο, δεδομένου ότι ο δρόμος είναι ήδη στρωμένος και ο υπεύθυνος δεν καλείται να τα φτιάξει όλα από το μηδέν. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν καταβάλλει μόχθο, δεν αφιερώνει απεριόριστο προσωπικό χρόνο, δεν καταθέτει τις δικές του προτάσεις, δεν εισάγει καινοτομίες και δεν οργανώνει το τμήμα του. Όλα αυτά είναι αξιέπαινα και φυσικά «καρποί» ανθρώπων που ξεχώρισαν την τελευταία πενταετία, απέδειξαν τις ικανότητές τους και δικαίως θεωρούνται, σήμερα, ως τα δυνατότερα «χαρτιά» σε ένα κατεβατό ονομάτων που μας κάνει είτε να παραμιλάμε είτε να χτυπιόμαστε από τα γέλια.

Εύσημα αξίζουν επίσης κι εκείνοι που ηγήθηκαν «ξεγραμμένων» και «νεκρών» -για κάποιους- επιτροπών, δομών ή υπηρεσιών και κατάφεραν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να τις «αναστήσουν». Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, όχι μόνο δε σήκωσαν τα χέρια, αλλά έκαναν ό,τι πραγματικά περνούσε από αυτά, υψώνοντας ακόμη και τη φωνή τους εντός έδρας, προκειμένου να πείσουν τους συναδέλφους τους να ασχοληθούν με έργα μείζονος σημασίας, που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη και πρόοδο αυτού του τόπου.

Θα μου πεις, όλοι οι χαρακτήρες δεν είναι ίδιοι. Κάποιοι αδυνατούν να επιβληθούν και κάνουν πίσω, ενώ άλλοι δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια και επιμένουν. Στη δεύτερη κατηγορία, ανήκει η δημοτική σύμβουλος Μαρίζα Αγγελοπούλου, που από την ανάληψη των καθηκόντων της τον Φεβρουάριο του 2017 μέχρι και σήμερα, έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές πόσο «μάγκας» είναι. Ίσως περισσότερο κι από αυτούς που έχουν παχιά φρύδια για να τα ξύνουν ολημερίς και ολονυχτίς. Αξίζει να σημειωθεί ότι, στην κ. Αγγελοπούλου «έλαχαν» οι Επιτροπές της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και των Ταφικών Μνημείων, το όνομα των οποίων, σύμφωνα με τον μέχρι τότε τρόπο διαχείρισής τους ήταν γραμμένο με ψιλά ψιλά γράμματα. Κανείς δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά με αυτές και κυρίως η «κεφαλή» αυτού του τόπου, καθώς οι άστοχες επιλογές του στη στελέχωση των διοικητικών συμβουλίων οδήγησε σταδιακά στην υπολειτουργία τους. Στη μία περίπτωση, παντελής έλλειψη οργάνωσης και συνεννόησης με τους υπαλλήλους και στην άλλη, μηδενικό έργο.

Και τσουπ… από τη μία μέρα στην άλλη, η Βιβλιοθήκη σήκωσε κεφάλι, αναδεικνύοντας τον σημαντικό ρόλο της στην πνευματική και πολιτιστική ζωή της Σύρου και τα Ταφικά Μνημεία βγήκαν από τον «τάφο» τους. Χάρη στις επίμονες προσπάθειες της προέδρου, το Νεκροταφείο της Ερμούπολης εντάχθηκε στον Οργανισμό των Σημαντικών Κοιμητηρίων της Ευρώπης, ενώ το περιβόητο έργο της συντήρησης και διάσωσης των ταφικών μνημείων του Αγίου Γεωργίου επανήλθε στην επιφάνεια και επιτέλους προχωράει.

Όσο λοιπόν κάποιοι έχουν αφοσιωθεί στην προεκλογική εκστρατεία τους, στα «μαγειρεμένα» δημοσιεύματα και στη διατήρηση της καρέκλας τους που «τρίζει», κάποιοι άλλοι προσπαθούν να παράξουν έργο ακόμα και την τελευταία στιγμή, σεβόμενοι τους πολίτες που τους ψήφισαν για να βοηθήσουν τον τόπο από όποιο πόστο κι αν βρίσκονται.

Επομένως, κάποιοι «επισκευάζουν τάφους» κι άλλοι «ανοίγουν» δυστυχώς τους «δικούς» τους.

Ζωή σε μας.