Όλα είναι απλά

Είναι τόσο απλά και συνάμα γίνονται τόσο περίπλοκα όλα, που φτάνεις στο τέλος να απορείς με τα δικά σου όρια αντοχής.

Χρειάζεται να αντλήσεις τεράστιες ποσότητες νηφαλιότητας για να μπορέσεις να σταθείς, με ψυχραιμία και καθαρή ματιά, απέναντι σε όσα παίζονται στην προεκλογική σκηνή.

Έχω μία απλή λογική, κάνω απλές σκέψεις, ανασύρω απλώς μνήμες εικόνων, καταστάσεων και γεγονότων, που με οδηγούν σε απλές διαπιστώσεις και καταλήγω σε απλά συμπεράσματα. Όλα απλά, τίποτε σύνθετο. Τόσο απλά που όμως φτάνουν να με κάνουν να νιώθω ότι το μυαλό μου καίγεται.

Γύρω μου, με φόντο τις εκλογές, έχει στηθεί ένα προεκλογικό παιχνίδι, με πλήθος προσώπων να έχουν ξαμοληθεί σε μία τρεχάλα για να φτάσουν ως τις κάλπες, προσδοκώντας την πολυπόθητη εκλογή.

Ως εδώ όλα καλά, γιατί η διαδικασία των εκλογών δεν έχει μόνο τους υπόχρεους του «εκλέγειν», αλλά και τους εκτιθέμενους του «εκλέγεσθαι».

Όμως η απλή λογική μου έρχεται να με ταρακουνήσει, όταν βλέπω τον κάθε πικραμένο να θέλει να ηγηθεί συνδυασμού. Μάλλον έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, που τον φαντάζεται να ποζάρει στο καδραρισμένο πορτρέτο του, δίπλα στις μεγάλες ηγετικές φυσιογνωμίες της ιστορίας, ασχέτως αν υπολείπεται ηγετικών ικανοτήτων, πολιτικού εκτοπίσματος και προσωπικής αίγλης.

Απλές σκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη για όλους αυτούς που στριμώχνονται στα ψηφοδέλτια, σε αγελαία κατάσταση (ψήφισε με και μένα μπάρμπα), χωρίς να αυτοκριθούν και αυτοαξιολογηθούν για το εάν μπορούν και αν έχουν τις δυνατότητες να ασκήσουν διοίκηση και να αναλάβουν θέσεις ευθύνης.

Τι πιο απλό από το να θυμηθώ τι είναι ο κάθε ένας και τι έχει κάνει, όταν χρειάστηκε να πάρει αποφάσεις και αποδείχθηκε ευθυνόφοβος, όταν έπρεπε να διεκδικήσει πράγματα για τον τόπο του και σιώπησε, όταν εξυπηρέτησε τα προσωπικά του συμφέροντα ή των δικών του και όχι του τόπου, όταν έλαμψε δια της αδρανείας του, όταν….

Με όλα αυτά διαπιστώνω με ποιους έχω να κάνω και έρχομαι να σκεφτώ δεύτερη και τρίτη φορά ότι είτε οι ίδιοι δεν έχουν επίγνωση των δυνατοτήτων τους, της επάρκειας ή ανεπάρκειας τους για να ασκήσουν διοίκηση, είτε εμένα με θεωρούν σανοφάγο, που θα θαμπωθώ από τις υποσχέσεις και τα ταξίματα.

Έτσι καταλήγω στο απλό συμπέρασμα ότι δεν έχω λόγους για να τους εμπιστευτώ την τύχη του τόπου και να μοιράσω σταυρουδάκια στα ψηφοδέλτια απλώς και μόνο γιατί είναι ο τριτοξάδελφος της κουμπάρας του μπατζανάκη μου.

Τελικά δεν ξέρω αν θα πρέπει να γελάσω ή να κλάψω, αν θα πρέπει να θαυμάσω ή να τρομάξω, με όλα όσα σκέφτομαι, γνωρίζω, διαπιστώνω και συμπεραίνω.

Σαφώς και στην εξέταση των υποψηφιοτήτων δεν χωρούν γενικεύσεις και δεν τσουβαλιάζονται όλοι σε μία μαζική κατάταξη, γι’ αυτό και απαιτείται αξιολόγηση προσώπων και ικανοτήτων, έτσι απλά για να έχει βαρύτητα και αξία η ψήφος που θα ριχτεί στην κάλπη.