Ούτε αράδα ανθρωπιάς

Μία κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της, αναζητά τρόπους να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων που φθάνουν στο “κατώφλι” της. Μία κοινωνία που θέλει να διακρίνεται για την ποιότητά της, για το κοινωνικό πρόσωπό της, οφείλει να επισημαίνει και να ζητά την ανάπτυξη πολιτικών που “υπηρετούν” τις ανάγκες των ανθρώπων!

Ως εκ τούτου, η κοινωνία που υποδέχεται μετανάστες ή πρόσφυγες, ακόμη κι αν οι αφίξεις αυτές είναι εξαιρετικά μετρημένες σε αριθμό, οφείλει να είναι προετοιμασμένη, να διαθέτει χώρο υποδοχής και παραμονής και σε κάθε περίπτωση, να λειτουργεί αυτονόητα για την προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας!

Σε κάθε περιστατικό άφιξης προσφύγων, ανθρώπων που έχουν διωχθεί από την πατρίδα τους, χρήσιμο είναι η τοπική κοινωνία να υπερασπίζεται την έννοια της καλώς οργανωμένης πόλης, που διαθέτει ευαίσθητα αντανακλαστικά και υπερασπίζεται τον ίδιο τον άνθρωπο.

Με αφορμή την προεκλογική περίοδο και την πρόσφατη άφιξη μεταναστών στον τόπο, ο νους “ταξιδεύει” σε προεκλογικά προγράμματα διαφόρων παρατάξεων και συνδυασμών, προκειμένου να αναζητήσει έστω και μία αράδα ανθρωπιάς!

Μάταια...

Στο σύνολό τους όσοι διεκδικούν τη διοίκηση του τόπου μπορεί να έχουν συντάξει – άλλοι σε μεγαλύτερο κι άλλοι σε μικρότερο βαθμό - μία κοινωνική ατζέντα με κάποιο θετικό πρόσημο, ωστόσο, από μία δεύτερη και τρίτη ανάγνωση του περιεχομένου της, διακρίνεται ξεκάθαρα η απουσία της έγνοιας και της φροντίδας προς τον συνάνθρωπο που έχει διωχθεί από τον τόπο του!

Ως φαίνεται για νυν αυτοδιοικητικούς αλλά και για ορισμένους υποψηφίους, η κοινωνική μέριμνα, οι δράσεις, οι ενέργειες και οι πρωτοβουλίες της, εξαντλούνται στα στενά όρια της τοπικής κοινωνίας και των κοινωνικών ομάδων που την απαρτίζουν, τα οποία – βέβαια – είναι και τα όρια της δεξαμενής των ψηφοφόρων που θα σπεύσουν προσεχώς στην κάλπη!

Ωστόσο, πραγματικά κοινωνικό πρόσημο σε πολιτική ατζέντα μπαίνει όταν το περιεχόμενό της, δεν εξυπηρετεί αυστηρά και μόνον τις ανάγκες των μελών ενός τόπου στον οποίο απευθύνεται, αλλά αντιθέτως, όταν αυτό έρχεται να υπολογίσει εκ των προτέρων τις έκτακτες ανάγκες που μπορούν να προκύψουν και να συνδέονται γενικότερα με την ανθρώπινη ζωή!

Είναι δυστύχημα για μία κοινωνία να “καπελώνεται” μέσω των επιλογών της, με πολιτικά πρόσωπα που αδυνατούν ή και αδιαφορούν να εκτιμήσουν το απλό και το αυτονόητο, που αφορά στο γεγονός πως ένας τόπος δεν είναι αποκομμένος από την υπόλοιπη χώρα, ούτε και από τον υπόλοιπο κόσμο.

Είναι θλιβερό το γεγονός πως αρκετοί πολιτικοί της μοιάζουν να προσεύχονται προκειμένου “να μην πατήσουν το πόδι τους εδώ ξένοι”, με πρόσχημα την άκρως προσβλητική σκέψη πως “θα αναστατωθεί η τοπική κοινωνία”, με τους ίδιους να σπεύδουν κάθε φορά να “εξορίσουν” το “κακό που τους βρήκε”!

Είναι τραγικό μερικοί αυτοδιοικητικοί που αρέσκονται να αποκαλούνται πολιτικοί να μην έχουν καθορίσει έναν συγκεκριμένο χώρο που θα εξυπηρετεί αυτά τα έκτακτα και – στην περίπτωσή μας – ελάχιστα περιστατικά, ακόμη και μετά από την συμπλήρωση μίας ακόμη θητείας, στην πορεία της οποίας συνάντησαν τέτοιες ανάγκες!

Το πλέον απογοητευτικό όμως, είναι η παντελής απουσία έστω και σχετικής μνείας στα προγράμματά τους και στις ενότητες της κοινωνικής μέριμνας και φροντίδας για το θέμα των μεταναστών – προσφύγων, προκειμένου να αποδειχθεί πως η “πυξίδα” της πολιτικής αξιοπρέπειας υπάρχει και δείχνει ουσιαστικά(!) τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα και τον άνθρωπο!