Jumanji

Και αφού τελείωσε, για όλους πλέον, η ομολογουμένως άβολη και κουραστική προεκλογική περίοδος (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αυτοδιοίκηση), μία και μόνο λέξη βρίσκεται στα χείλη όλων, νικητών και ηττημένων και αυτή δεν είναι άλλη, από τη λέξη “Συνεργασίες”.

Θέλοντας και μη, το νέο θεσμικό πλαίσιο, φέρνει αυτούς που επικράτησαν στην “ανάγκη” των κατά τ' άλλα... ηττημένων, επιβάλλοντας, σε πολλές περιπτώσεις, τη συνεργασία περισσότερων από δύο μερών.

Παλαιότερα, ένας συνδυασμός, που επικρατούσε, είχε “τελειώσει” το παιχνίδι. Τώρα όμως, το παιχνίδι ξεκινά, αμέσως μετά το “κλείσιμο” της κάλπης.

Δεδομένου, ότι τα περισσότερα επιτραπέζια παιχνίδια ενέχουν το στοιχείο του ανταγωνισμού και λιγότερα της συνεργασίας, μεταξύ όλων των παικτών, για την περίπτωση αυτή θα χρησιμοποιηθεί (ποιητική αδεία) ο τίτλος ενός φανταστικού παιχνιδιού, κατ' ευθείαν μέσα από την κινηματογραφική οθόνη.

Το μετεκλογικό παιχνίδι, που καλούνται να παίξουν οι αιρετοί, κατά την επερχόμενη θητεία, είναι ένα παιχνίδι “Jumanji”.

Στην ομώνυμη κλασσική ταινία, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Γουίλιαμς, από την πρώτη κιόλας ζαριά, το παιχνίδι βάζει όλους τους παίκτες μέσα σε ένα σενάριο, όπου υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα και απαιτείται η συνεργασία όλων, προκειμένου αυτό να ξεπεραστεί, με τους κινδύνους να μην αφορούν μόνο έναν, αλλά όλους και ως εκ τούτου, η λύση του κάθε γρίφου-προβλήματος, επίσης αφορά όλους τους παίκτες, διαφορετικά το υπάρχον πρόβλημα παραμένει και έτσι, δεν έρχεται ο επόμενος γύρος, δεν υπάρχει εξέλιξη στο παιχνίδι, δεν κερδίζει κανείς.

Αντίθετα, στην περίπτωση που οι παίκτες αρχίσουν να σκέφτονται το προσωπικό τους όφελος και υποδαυλίζουν τους συμπαίκτες τους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην περίπτωση που δε διαθέτουν ομαδικό πνεύμα, που δεν βλέπουν τον κάθε γρίφο-πρόβλημα ολιστικά, αλλά εγωκεντρικά, υπάρχει κίνδυνος το παιχνίδι να τους “ρουφήξει” μέσα, αφήνοντάς τους αιωνίως να διαχειρίζονται το εκκρεμές σενάριο.

Με πολύ μεγάλες ομοιότητες με το “Jumanji” παίζεται και το μετεκλογικό παιχνίδι του “Κλεισθένη”.

Η κάθε “ζαριά”, από το χέρι του κάθε αιρετού, αφορά όλους τους παίκτες ανεξαιρέτως. Ανεξάρτητα, αν η ζαριά που έφεραν είναι καλύτερη ή χειρότερη από αυτή των συμπαικτών τους. Όσο μεγάλη ζαριά και να φέρουν, χρειάζονται τους συμπαίκτες τους για να κερδίσουν. Στα μεγάλα προβλήματα των τόπων, το σενάριο είναι κοινό για όλους, και απαιτείται η συμβολή όλων, προκειμένου αυτά να λυθούν και κατά συνέπεια να υπάρξει εξέλιξη στο παιχνίδι, διαφορετικά, το κλεισθενικό “jumanji” θα τους “ρουφήξει” και θα αφήσει τα προβλήματα να τους παρασύρουν στον “πάτο” του, αφήνοντας το ταμπλό σταθερό, χωρίς νικητή, χωρίς ηττημένο.

Μετά τα πρώτα “κλικ” των μηχανών, αμέσως μετά το εξασφαλισμένο αποτέλεσμα της κάλπης, όλοι οι αιρετοί διατείνονται, ότι το πρώτο μέλημά τους, θα είναι η διασφάλιση συνεργασιών ανάμεσα στα μέλη των δημοτικών συμβουλίων, με μεγαλόπνοες δηλώσεις και διαβεβαιώσεις προς τους πολίτες, πως “όλοι μαζί” (συχνότατη έκφραση τις τελευταίες μέρες), θα δουλέψουν για την επίλυση των προβλημάτων.

Σε ένα τόσο αρχικό στάδιο (μόλις διαμορφώθηκαν οι συνθέσεις των αιρετών οργάνων) και με αρκετούς – αν όχι όλους – να αποτελούν “πρωτάρηδες” παίκτες του νέου, περίεργου αυτού παιχνιδιού, οι μεγαλεπίβολες δηλώσεις είναι κάτι που αναμένεται, αλλά που δεν συνίσταται. “Όποιος είναι έξω απ' το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει”.

Μένει να αποδειχτεί, ποιοι θα καταφέρουν να τελειοποιήσουν την τέχνη της συνεργασίας, ώστε να λύσουν τον ένα γρίφο-πρόβλημα μετά τον άλλο και να φτάσουν αισίως στο τέρμα του παιχνιδιού, ασφαλείς και πολιτικά ζωντανοί, αλλά και ποιοι θα ξεχάσουν, μπροστά σε κομματικές, ιδεολογικές, εγωκεντρικές, αλαζονικές εξάρσεις τις μεγαλεπίβολες δηλώσεις τους μπροστά από τα ποσοστά της κάλπης, μένοντας έτσι παγιδευμένοι μέσα στο παιχνίδι, με μόνιμα πλέον προβλήματα να τους κατακλύζουν από παντού, μη καταφέρνοντας να τα διαχειριστούν μόνοι κι έρημοι μέσα στο χάος.

Οι πρώτες ζαριές κύλησαν. Καλή επιτυχία, για το καλό όλων μας.