Περί αριστείας

Τέλος Αυγούστου και η αγωνία των μαθητών που αναμετρήθηκαν με τις πανελλαδικές εξετάσεις ανήκει στο παρελθόν, αφού εισακτέοι και μη, κοιτάζουν κι οφείλουν να κοιτάζουν με αισιοδοξία το μέλλον τους!

“Τα αγαθά κόποις κτώνται” λέει η Αριστοτελική ρήση και οι επιτυχόντες αναμφισβήτητα μπορούν να απολαύσουν τους καρπούς για τους οποίους μόχθησαν τα τελευταία σχολικά χρόνια, ενώ συνολικά και τα παιδιά που αναμετρήθηκαν και έφεραν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από το επιθυμητό, μπορούν να πορεύονται με θετική “ματιά” στους δρόμους που σίγουρα ανοίγονται(!) μπροστά τους!

“Επιλογή” είναι η λέξη “κλειδί” για κάθε νέο άνθρωπο που διατηρεί την ψυχραιμία του απέναντι σε όποιες συνθήκες διαμορφώνονται μπροστά του κι ως εκ τούτου, το μήνυμα και η ευχή προς κάθε μικρή κοπέλα και κάθε νέο παλικάρι που ξεκινά να “κυνηγά” την επαγγελματική σταδιοδρομία από τα θεμέλιά της, δηλαδή την εκπαίδευση και τη γνώση, δεν μπορεί παρά να είναι η τετριμμένη πλην όμως ουσιαστική φράση “επιμονή και καλή πρόοδο”!

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, μετά από το τέλος αυτής της αγωνίας, έρχεται στο νου, η πραγματικότητα της μέσης ελληνικής οικογένειας, η οποία θέλει τον κάθε γονιό, σε συνθήκες οικονομικού μαρασμού του οικογενειακού προϋπολογισμού, να έχει αγωνιστεί για να βοηθήσει ουσιαστικά το παιδί του να εισαχθεί σε κάποιο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα ή και σε Πανεπιστημιακή Σχολή.

Κάθε “δύση” καλοκαιριού, υψώνεται ο κόπος των οικογενειών ο οποίος αποτυπώθηκε στην καθημερινότητά τους πολύ συγκεκριμένα εδώ και αρκετούς μήνες ή και χρόνια! Σε ένα σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα και σε ένα ολοφάνερα υποβαθμισμένο δημόσιο σχολείο από καλοδουλεμένες “εγκληματικές” πολιτικές ετών, οι ίδιοι κλήθηκαν να πληρώσουν αδρά τα ιδιαίτερα μαθήματα και τα φροντιστήρια, προκειμένου να στηρίξουν τα παιδιά τους για την μελλοντική επαγγελματική πρόοδό τους!

Κάθε τέλος θερινής περιόδου, έρχεται στο προσκήνιο ο απολογισμός τους, ο οποίος μετρά πρωτίστως “χαρά” για τα θετικά αποτελέσματα, αλλά και πολύ πόνο, απώλειες και άδειες τσέπες σε δεύτερο επίπεδο! Η σημερινή πραγματικότητα θέλει αρκετούς γονείς και μάλλον τους περισσότερους, να έχουν περιορίσει σημαντικά τα έξοδά τους, την ψυχαγωγία τους, τις όποιες άλλες εποικοδομητικές για την ψυχή και το πνεύμα, ανάγκες τους, προκειμένου να καλύψουν – οικονομικά - τα τεράστια κενά ενός εκπαιδευτικού συστήματος που έχει γίνει συνώνυμο σχεδόν της βαθμοθηρίας!

Ως εκ τούτου, σήμερα πρωταγωνιστής είναι η μέση ελληνική οικογένεια, που αναμετράται με την “αριστεία” των κάθε λογής πολιτικών προσώπων – σχετικών κι άσχετων – με την εκπαίδευση, που κάθε άλλο παρά βελτιώνουν το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο ως σήμερα, διαπιστώνεται ξεκάθαρα πως “τσακίζει” απόλυτα την ελεύθερη σκέψη, “θάβει” την κριτική ικανότητα των νέων, “παγώνει” τις δεξιότητές τους και δεν βοηθά να “ανθίσουν” οι κλίσεις του καθενός, παρά μόνον ευνοεί το καλούπωμα του νου, κάνοντάς τον να “τρέχει” πάνω σε συγκεκριμένες ράγες!

Σήμερα, μία ακόμη χρονιά στην ελληνική κοινωνία, αναδεικνύεται μεγάλος αγωνιστής ο κάθε γονιός που πληρώνεται με ψίχουλα και παλεύει να στηρίξει το παιδί του οικονομικά, για να μπορέσει να απολαύσει τον πολύτιμο καρπό της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αλλά και για να αποκτήσει το “διαβατήριο” εκείνο που θα του είναι χρήσιμο για την πρόοδό του, στην περίπτωση που τύχει να πορευθεί σε αξιοκρατικό επαγγελματικό περιβάλλον, μακριά από “άριστους” διαπλεκόμενους που τοποθετούνται χωρίς αξιολόγηση και κόπο σε διάφορες θέσεις!

Τα έτη περνούν, κάποιες χώρες προοδεύουν, ορισμένες κοινωνίες βελτιώνονται και στη χώρα μας, ακόμη περιμένουμε πολιτικούς πραγματικά άριστους, για να αναβαθμίσουν ουσιαστικά το εκπαιδευτικό σύστημα, να ανακουφίσουν τη μέση ελληνική οικογένεια, να συνδράμουν στην εξέλιξη της νέας γενιάς και άρα, να βοηθήσουν τον τόπο να πορευθεί παραγωγικά και αποτελεσματικά!