Το σχολείο του Μάρκου

Ένα νέο σχολείο.

Ζητούμενο του, η παροχή παιδείας υψηλού επιπέδου.

Στο σχολείο εκπαιδεύεται το μέλλον. Ένα μέλλον που όμως οφείλει να τιμά το παρελθόν.

Και η εκκίνηση δίνεται με μία τέτοια τιμή. Τιμή σε έναν δάσκαλο, έναν λαϊκό μάστορα της μουσικής, που με τα τέλια του ξέσπασε τα βιώματα του. Ο Μάρκος ο δάσκαλος, ο Βαμβακάρης του ρεμπέτικου.

Όσο κι αν ο ίδιος τραγούδησε την ανάγκη για μποέμικη ζωή και όχι για γράμματα «Μη με βαράς κυρ-δάσκαλε και μη μου κάνεις κόλπα και δε μαθαίνω γράμματα πόσες φορές σου το 'πα», τόσο έρχεται τώρα μία κυψέλη μόρφωσης να τον τιμήσει και να αναγνωρίσει την προσφορά του στην πορεία της λαϊκής μουσικής.

Του το όφειλε ο τόπος του. Του το όφειλε η Σύρος. Το νησί που το παίνεσε και το ταξίδεψε μέσα στα χρόνια, με τον χασάπικο ρυθμό της Φραγκοσυριανής του.

Ο Μάρκος ήταν ένα πνεύμα ελεύθερο, ασυμβίβαστο, ανυπόταχτο, όσο και αν παιδεύτηκε, όσο και αν πόνεσε.

Έρχεται τώρα μία κυψέλη μάθησης, να δημιουργήσει ελεύθερα πνεύματα, με την προσφορά της γνώσης, να διδάξει και να καλλιεργήσει αξίες και μέσα από τη μάθηση να δώσει προοπτικές. 

Θα δανειστώ την αναφορά που είχαν κάνει στην «Καθημερινή» δύο δασκάλες, η Όλγα Ιωάννου και η Βάνα Τρίγκα, σχετικά με ένα παραμύθι, που αναφερόταν σε έναν βασιλιά ο οποίος δεν ήξερε αν θα πρέπει να χτίσει στο βασίλειο του ένα σχολείο για να μορφώσει του υπηκόους του ή μία φυλακή για να τους τιμωρεί.

«Κάποτε, σε έναν τόπο μακρινό ζούσε ένας δίκαιος βασιλιάς, που αναρωτιόταν τι είναι καλύτερο να κάνει για το βασίλειό του. Να ανοίξει ένα σχολείο για να έχει έξυπνους και μορφωμένους υπηκόους ή μια φυλακή για να τους τιμωρεί όταν χρειάζεται και να τον φοβούνται; Έτσι μια μέρα κάλεσε στο παλάτι έναν δάσκαλο κι έναν δεσμοφύλακα και τους ζήτησε να υποστηρίξουν ο καθένας την άποψή του. “Μα είναι πολύ απλό το δίλημμα, μεγαλειότατε. Αν χτίσεις μια φυλακή, όλοι οι υπήκοοι θα σε ευγνωμονούν, γιατί θα νιώθουν ασφαλείς, αφού όσοι παραβαίνουν το νόμο θα στερηθούν την ελευθερία τους και οι υπόλοιποι θα φοβούνται να παρανομήσουν”, είπε ο δεσμοφύλακας.

“Χμ! Για πες μας κι εσύ, δάσκαλε”.

“Το σχολείο, μεγαλειότατε, δε διδάσκει μόνο γνώσεις, αλλά και ηθικές αξίες. Το σχολείο βοηθάει τον άνθρωπο να αναπτύσσει τις δυνατότητές του, να αναγνωρίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του, να διασφαλίζει την ειρήνη και την πρόοδο. Έτσι οι υπήκοοί σου θα νιώθουν ασφαλείς, θα σε σέβονται και θα είναι σε θέση να απορρίψουν κάθε βίαιη συμπεριφορά. Το βασίλειό σου θα ευδοκιμήσει και το όνομά σου θα μείνει στην ιστορία. Χρειάζεται άραγε ένα τέτοιο βασίλειο κάγκελα και δεσμοφύλακες;”».

Οπότε έρχεται και επαληθεύεται ο Βίκτωρ Ουγκώ: «Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή».