Αυτοί που είναι και αυτοί που νομίζουν

Το θέμα είναι να είσαι, να νομίζεις ότι είσαι, να ξέρεις ότι δεν είσαι, να είσαι και να μην το δείχνεις, να μην είσαι και να καμαρώνεις;

Τι να είσαι; Μα οτιδήποτε.

Να είσαι καλός άνθρωπος ή μεγάλο λαμόγιο, να είσαι άνθρωπος του πνεύματος ή κομψευόμενος της δηθενιάς, να είσαι σκεπτόμενος ή πρόβατο, να είσαι τσαμπουκάς ή μαλθακός, να είσαι μπερδεμένος ή ξεκάθαρος, να είσαι άγιος ή δαίμονας, να είσαι τίποτε ή κάτι.

Οι καθρέφτες χρησιμοποιούνται μόνο για την παρατήρηση της εξωτερικής εμφάνισης και πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολα, αποτελούν αφορμή για μία εις βάθος διερεύνηση της πραγματικής εικόνας του καθενός.

Της εικόνας όχι μόνο αυτής που δείχνει ο κάθε ένας προς τα έξω αλλά και αυτής που αποτυπώνει την εσωτερική του πραγματικότητα.

Ασχέτως όμως από την ανάγκη του καθενός για αυτογνωσία, είναι εμφανές και δύσκολα κρύβεται η αλήθεια του χαρακτήρα, της νοοτροπίας, του επιπέδου, των δυνατοτήτων, της αλήθειας σου βρε αδερφέ.

«Να είμαι αυτός που είμαι», δανείζομαι τη φράση του Χόρχε Μπουκάι, έτσι για να δοθεί η κατεύθυνση προς τα που πρέπει να τραβήξει ο κάθε ένας.

Δύσκολη όμως η παραδοχή για την πραγματικότητα σου. Απαιτεί πολύ προσωπικό κόπο. Βλέπεις είναι πολύ πιο βολικό να δείχνεις κάτι εύκολο ή να αφήνεσαι να είσαι κάτι εύκολο.

Για να μην σε αντιμετωπίζουν σαν ζωντανό σε κοπάδι, που τρέφεται εύκολα με τον «σανό» που ο κάθε επιτήδειος επιχειρεί να σε ταΐσει, θέλει πολύ δουλειά το μυαλό, πολύ σκέψη. Εκτός εάν πραγματικά είσαι πρόβατο.

Για να μπορείς να διασώζεσαι, να «επιπλέεις», να βγαίνεις «καθαρός», απαιτείται «εύκαμπτη» συνείδηση και απουσία αναστολών. Εκτός εάν πραγματικά είσαι λαμόγιο.

Για να παρουσιάζεσαι σαν «γκουρού» του πνεύματος και της κουλτούρας, χρειάζεται μεστή γνώση, εις βάθος διείσδυση και ουσιαστική καλλιέργεια. Εκτός εάν πραγματικά είσαι δήθεν.

Για να δηλώνεις επαναστάτης, αντιδραστικός, ρωμαλέος και αντάρτης, θέλει κότσια, δύναμη, πάθος και δυνατά «πιστεύω». Εκτός αν πραγματικά είσαι ψευτοτσαμπουκάς.

Για να περιφέρεσαι με «φωτοστέφανα», προτάσσοντας μεγαλόσταυρους και να αυτοθυμιατίζεσαι με αγιαστούρες, θέλει πολύ καθαρή ψυχή και βλέμμα ατόφιο. Εκτός εάν πραγματικά είσαι δαίμονας.

Για να μην είσαι ανακόλουθος από τα λόγια στις πράξεις σου, θέλει να διαθέτεις μία ειλικρίνεια που σπάει κόκαλα κι η αλήθεια σου θα βρει το δρόμο της. Εκτός εάν πραγματικά είσαι μπερδεμένος.

Για να δηλώνεις τίτλους που δεν σου ανήκουν, μόνο και μόνο για να καλύψεις την ανυπαρξία σου, θέλει ένα στοιχειώδες τουλάχιστον περιεχόμενο για να γίνει πιστευτό το «κάτι» που νομίζεις ότι είσαι. Εκτός εάν πραγματικά είσαι τίποτα.

Ότι και αν νομίζεις τελικά, αποφάσισε κάποτε να περάσεις από το τι πιστεύεις σε αυτό που πραγματικά είσαι ή αν προτιμάς τον Νίτσε «Τι σου λέει η συνείδηση σου; Να γίνεις αυτός που είσαι».