Κοινωνικοί Λειτουργοί: Μόνον ένας για κάθε 40.000 πολίτες

Σήμερα που το φαινόμενο της κακοποίησης και παραμέλησης των παιδιών παίρνει διαστάσεις «χιονοστιβάδας» στην Ελλάδα, οι κοινωνικοί λειτουργοί , απαραίτητοι όσο ποτέ άλλοτε για την στήριξη της κοινωνίας είναι είδος εν ανεπαρκεία. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο πλαίσιο της τοπικής αυτοδιοίκησης, ένας κοινωνικός λειτουργός αντιστοιχεί σε 40.000 πολίτες.

Στο πεδίο της παιδικής προστασίας λόγω της ακραίας υποστελέχωσης, οι κοινωνικοί λειτουργοί της Ομάδας Προστασίας Ανηλίκων αδυνατούν να παρακολουθήσουν σε βάθος χρόνου όλα τα περιστατικά που το έχουν ανάγκη.

Αντίστοιχα προβλήματα με την έλλειψη της παρουσίας κοινωνικών λειτουργών σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας, υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, με την Καβάλα να έχει την πρωτιά, αφού στην περιφερειακή ενότητα δεν εργάζεται ούτε ένας κοινωνικός λειτουργός. Ας σημειωθεί ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί των Π.Ε. μεταξύ άλλων ασχολούνται με την αναδοχή και τη τεκνοθεσία.

Η έλλειψη κοινωνικών λειτουργών στο σύστημα κοινωνικής προστασίας τροφοδοτεί μια σειρά παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης τροφοδοτεί μια σειρά παραβιάσεων των δικαιωμάτων των παιδιών, τα οποία εκτίθενται συστηματικά σε κακοποίηση και παραμέληση.

Οι κοινωνικοί λειτουργοί στοχεύουν με τις παρεμβάσεις τους να υποστηρίξουν την οικογένεια στη δημιουργία λειτουργικής οικογενειακής κατάστασης, έτσι ώστε να μην χρειάζονται τα παιδιά να τοποθετηθούν σε ιδρυματικές δομές, όπου θα είναι βέβαιη η δευτερογενής θυματοποίησή τους και ο ψυχικός τραυματισμός τους.

Η δυνατότητα σύστασης κοινωνικών υπηρεσιών στα Πρωτοδικεία από το 1996, με τον Ν.2447, ο οποίος έχει μείνει στα χαρτιά, είναι ένα από τα αιτήματα των κοινωνικών λειτουργών προς την Πολιτεία για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου και θεσμικά κατοχυρωμένου συστήματος Παιδικής Προστασίας.

Ανεπαρκή αριθμό κοινωνικών λειτουργών βρίσκει κανείς σε όλα τα πεδία υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας όπως το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» για άτομα τρίτης ηλικίας, σε προγράμματα στήριξης εξαρτημένων, σε προγράμματα καταγραφής των αστέγων και βελτιστοποίησης της ζωής, της υποστήριξης κρατουμένων στα σωφρονιστικά καταστήματα, στήριξης ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (κοινωνικά φαρμακεία και παντοπωλεία κ.ο.κ.), στις δομές υγείας/ψυχικής υγείας, στις μονάδες ειδικής αγωγής για ΑμεΑ, στα προγράμματα στήριξης πληγέντων από φυσικές καταστροφές, σε σχολεία γενικής και ειδικής εκπαίδευσης κ.ο.κ.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους επαγγελματίες παρότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες εργάζονται με συμβάσεις μικρής διάρκειας και με επισφαλή σχέση εργασίας στο πλαίσιο ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως τα Κέντρα Κοινότητας που η λειτουργία τους σταματά στα τέλη του 2025 ή το επικουρικό προσωπικό των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας που οι συμβάσεις τους λήγουν μέχρι τα τέλη Μαρτίου.

Επιπλέον, οι κοινωνικοί λειτουργοί εργάζονται χωρίς νομική προστασία από τυχόν διώξεις για την άποψη που διατυπώνουν στο πλαίσιο διερεύνησης καταγγελιών κακοποίησης-παραμέλησης.

Ο Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος ζητεί από την Πολιτεία:

1. Την κατεπείγουσα πρόσληψη Κοινωνικών Λειτουργών ως μόνιμου προσωπικού στους Δήμους, στις Περιφέρειες, στις Δομές Παιδικής Προστασίας (Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφερειών) και τους άλλους τομείς του δημόσιου συστήματος κοινωνικής φροντίδας.

2. Μονιμοποίηση των Κοινωνικών Λειτουργών που εργάζονται στα Κέντρα Κοινότητας, τα Κοινωνικά Παντοπωλεία, τα Κοινωνικά Φαρμακεία, τα Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, τις Δομές Αστέγων, τα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας των Περιφερειών, τις Δομές Φιλοξενίας και Υποστήριξης των Προσφύγων κα.

3. Τη λειτουργία Κοινωνικών υπηρεσιών με διεπιστημονική στελέχωση, όλων των σχολείων της χώρας, σε σταθερή καθημερινή βάση.

4. Την κατεπείγουσα σύσταση και στελέχωση των Κοινωνικών Υπηρεσιών στα Πρωτοδικεία της χώρας σύμφωνα με το Ν.2447/1996.

5. Την ένταξη Κοινωνικών Λειτουργών στις Υπηρεσίες Ενδοοικογενειακής Βίας.

6. Τη λειτουργία και στελέχωση των Υπηρεσιών Επιμελητών Ανηλίκων και Κοινωνικής Αρωγής όλων των Πρωτοδικείων.

7. Τη θεσμοθέτηση ενός ενιαίου και δημόσιου συστήματος κοινωνικής φροντίδας, επαρκώς στελεχωμένου, με άξονες τη διεπιστημονικότητα, τα εμπεριστατωμένα πρωτόκολλα εργασίας και τα εξατομικευμένα σχέδια θεραπευτικών παρεμβάσεων.

Πηγή:protothema.gr