Ξένοι

Ο Έλληνας πρωθυπουργός ευχαρίστησε τον Τούρκο ομόλογό του, διότι μειώθηκε η μεταναστευτική πίεση που γινόταν από την Τουρκία, που έχει στον τόπο της μερικά εκατομμύρια μετανάστες. Να τους δεχόμαστε, όπως οι δεξιοί διατείνονται πως θέλει η "αριστερίλα" ή να τους διώχνουμε ακόμα κι αφήνοντάς τους να πνιγούν μεσοπέλαγα, όπως επιθυμεί ή ανέχεται η "ακροδεξιά" που, μ΄ αυτό κυρίως το σύνθημα, καλπάζει στην Ευρώπη και στον κόσμον όλον;

Πρέπει να το δεχτούμε. Η μετανάστευση είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Στις χιλιάδες χρόνια της ιστορίας και της προϊστορίας του ανθρώπου γίνονταν πάντα μαζικές μεταναστεύσεις. Οι άνθρωποι ακολουθούσαν όπου πήγαιναν τα κοπάδια των ζώων από τα οποία τρέφονταν. Και οι άνθρωποι αναγκάζονταν να φύγουν από κει που πια δεν μπορούσαν να ζήσουν όπως οι πρόγονοί τους. Μερικές φορές η επιβίωσή τους είναι τόσο προβληματική (π.χ. πόλεμοι) που προτιμούν να εκτεθούν στους άγνωστους κινδύνους της μετανάστευσης (π.χ. σε θαλασσοταραχές πάνω σε υπερφορτωμένα σαπιοκάραβα). Συχνά επιβιώνουν ζώντας σε άθλιες συνθήκες. Και να θυμηθούμε. Οι προπάτορές μας που δοξάστηκαν και δόξασαν το Ελληνικό Έθνος ήταν μετανάστες. Ο Πέλοπας, παππούς του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου είχε έλθει από τον Καύκασο, γιος του Τάνταλου. Ο Κάδμος, γιος του Αγήνορα, ιδρυτής των Θηβών είχε έλθει από την Κιλικία (Συρία). Ο Λυγκέας, βασιλιάς του Άργους ήταν Αιγύπτιος. Και ο Έλληνας γενάρχης των παραδοσιακών Ελληνικών φυλών, Δωριέων, Αιολών, Αχαιών, Ιώνων, καταγόταν από τον Ιαπετό, τον Ιάφεθ της Βίβλου, που είχε επιβιώσει με τον πατέρα του το Νωε από τον κατακλυσμό στο Αραράτ της Αρμενίας. Κι εμείς, οι υποδοχείς, τι κάνομε;

Κάθε ξένος, θα έλεγα αδύναμος, που φθάνει στη χώρα μας πρέπει να βρει στήριγμα. Θείος νόμος. Μήπως όμως είναι και χρήσιμος; Μπορεί να έχουμε ελιές, αλλά ποιος θα τις μαζέψει; Μας λείπουν χέρια. Οι νέοι μας διαρκώς λιγοστεύουν, ενώ αυξάνονται οι γέροι που απαιτούν δικαιολογημένα να ζουν χωρίς να μπορούν να δουλεύουν. Οι μετανάστες, νόμιμοι ή παράνομοι, μήπως θέλουν να μείνουν μόνιμα εδώ;

Το πιο πολύτιμο που έχομε και ανθεκτικό στο χρόνο είναι η κουλτούρα μας, η παράδοσή μας που αντέχει, διαρκώς εξελισσόμενη, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αν ήμουν υπουργός μετανάστευσης, να τι θα έκανα. Μόλις θα εμφανιζόταν κάποιος ξένος αυτός είναι πεινασμένος, κατατρεγμένος, αγριεμένος, επικίνδυνος. Βλέπω ένα βόα. Στέκομαι άφοβα δίπλα του αν είναι χορτάτος από μια αντιλόπη που μόλις καταβρόχθισε. Αν είναι νηστικός, εγώ κινδυνεύω να είμαι το επόμενο δείπνο του. Μόλις φτάσει ο μετανάστης λοιπόν θα του εξασφάλιζα φαγητό, νερό και ανθρώπινες συνθήκες διαμονής. Και ευθύς εξ αρχής θα τον ρωτούσα αν θέλει να γίνει Έλληνας. Πρέπει να το χωνέψουμε καλά, δεν είναι η καταγωγή που ορίζει ποιος είναι Έλληνας, αλλά η παιδεία του. "Τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι καὶ μᾶλλον Ἓλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἤ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας" (Ισοκράτης). Αν η απάντησή του ήταν καταφατική, θα τον οδηγούσα αμέσως σε σεμινάρια για εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας και στοιχειώδους ιστορίας. Σε πρώτη ευκαιρία θα του πρόσφερα δουλειά. Ιδίως σε περιοχές που έχουν εγκαταλειφθεί. Σε μόνον 710 οικισμούς από τους 13589 διαμένει το 80% του πληθυσμού μας. Θα δοθεί η δουλειά που οι Έλληνες αρνούνται να κάνουν, μάζωμα ελιάς, εργάτες οικοδομών ή ό,τι άλλο. Όχι να παίρνουν τις δουλειές των ντόπιων, αλλά εκείνες που οι Έλληνες δεν θέλουν με μια εύλογη αμοιβή. Το πρώτο Σύνταγμα που συντάχθηκε στην Επίδαυρο διακήρυσσε μεταξύ άλλων ότι Ελληνικό Έθνος είναι; "Οσοι αυτόχθονες κάτοικοι της επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν" αλλά και "όσοι έξωθεν ελθόντες, κατοικήσωσιν, ή παροικήσωσιν εις την επικράτειαν της Ελλάδος" και "έχουσι την επιθυμίαν να γίνωσιν Ελληνες". Έχουν περάσει 2 αιώνες από τότε και όμως ακόμη και άνθρωποι που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς, που είχαν άριστη εκπαίδευση σε Ελληνικά σχολεία και που δόξασαν την Ελλάδα διεθνώς δεν αναγνωρίζονται από κάποιους ως Έλληνες, για ποικίλους λόγους, όπως π.χ. έχουν μαύρο δέρμα. Αλλά κι ο μετανάστης που έχει γεννηθεί αλλού, αλλά επιθυμεί να γίνει Έλληνας, πρέπει να γίνει, εφόσον τουλάχιστον έχει υπηρετήσει την Ελληνική πατρίδα, έχει εργασθεί πληρώνοντας φόρους και έχει λευκό ποινικό μητρώο, ζώντας για συγκεκριμένο ελάχιστο προαποφασισμένο χρονικό διάστημα στη χώρα μας. Ο εξελληνισμός τους θα διευκολυνθεί αν ήδη από το σχολείο γίνουν δεκτοί ως ίσοι από τους συμμαθητές τους. Θα γίνουν σημαιοφόροι, αν είναι άριστοι. Θα μετάσχουν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, αθλητικές, χορευτικές, μουσικές, ζωγραφικές κλπ. Τίποτε άλλο δεν συνενώνει τους ανθρώπους μιας ομάδας συναισθηματικά τόσο πολύ όσο η τέχνη. Θα προσκληθούν σε πάρτι που δίνουν συμμαθητές τους ή κάνει το ίδιο το σχολείο. Διατηρούμε, όχι μετανάστες, αλλά ακόμη και ντόπιους σε απομόνωση, αντί να τους αγκαλιάσουμε με τους παραπάνω όρους. Δέχεστε στο σχολείο όπου φοιτά το παιδί σας να έχει συμμαθητές Ρομά, Θρακιώτες μουσουλμάνους, σλαβόφωνους Μακεδόνες με ελληνική ιθαγένεια, ή τωρινούς μετανάστες; Μα οι γύφτοι μπορεί να χορεύουν πολύ ωραία από την κουλτούρα τους ή και να παίζουν κάποιο όργανο. Έχουν να προσφέρουν στην Ελλάδα μας στοιχεία που θα πλουτίσουν, δεν θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό, τα έθιμά μας.

Θα υπάρξουν βέβαια εκείνοι που δεν θέλουν να γίνουν Έλληνες. Θέλουν να πάνε κάπου αλλού. Τους δέχονται εκεί; Αν ναι, θα τους εξασφαλίσουμε μια κατά το δυνατόν ασφαλή μετάβαση στον προορισμό τους. Αν δεν τους δέχονται, θα τους εξασφαλίσουμε μια όσο γίνεται ασφαλή επιστροφή στον τόπο από όπου ήλθαν. Ασφαλώς ο τόπος μας δεν έχει απεριόριστη δυνατότητα να αναθρέψει απεριόριστο αριθμό πολιτών. Κάποια επιλογή επομένως θα πρέπει να γίνεται. Πολλοί από τους μετανάστες ήταν στην πατρίδα τους αξιόλογοι πολίτες, επιστήμονες, καλλιτέχνες, έμποροι, μορφωμένοι άνθρωποι. Θα τους έδινα προτεραιότητα. Θυμίζω πως πριν από ένα αιώνα, με την ανταλλαγή πληθυσμών δεχθήκαμε στον τόπο μας πάνω από 1 εκατομμύριο πρόσφυγες. Γενικά τους δεχτήκαμε χείριστα, αν και εμείς είμαστε οι κύριοι αίτιοι της μετανάστευσής τους. "Τουρκόσπορους" τους χλευάζαμε. Κι ας είχαν ίδια κουλτούρα με μας, ίδια θρησκεία, ακόμη και παρόμοιο DNA. Για το μεταναστευτικό εμείς πρώτοι πρέπει να αλλάξουμε στάση. Θυμίζω πως οι Λακεδαιμόνιοι ήταν εκείνοι που είχαν τη μεγαλύτερη στεγανότητα στο ποιοι ήταν Σπαρτιάτες. Ο πληθυσμός τους μειώθηκε με τον καιρό τόσο, που ακόμη και η τρομερή πολεμική εκπαίδευσή τους δεν μπορούσε να συντηρήσει τη φήμη τους ως ενός αήττητου στρατού. Έσβησαν.