Τιμή σε όσους πολέμησαν για το αγαθό της ελευθερίας

Γιορτάστηκε χθες το πρωί, η ημέρα της Εθνικής Αντίστασης στη Σύρο, με τη συμμετοχή εκπροσώπων των τοπικών Αρχών και των Σωμάτων Ασφαλείας, οι οποίοι και κατέθεσαν στεφάνια στο Άγαλμα της Νίκης στην παραλία της Ερμούπολης.

Προηγήθηκε επίσημη δοξολογία στον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου, ενώ αμέσως μετά οι συμμετέχοντες πορεύθηκαν προς το παραλιακό τμήμα, όπου και εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας από τον έφεδρο λοχαγό εφοδιασμού μεταφορών και υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Κυκλάδων, Παύλο Ραουζαίο.

Υπενθυμίζεται πως, η Εθνική Αντίσταση εναντίον των στρατευμάτων κατοχής 1941-1944, αποτέλεσε προέκταση και ολοκλήρωση του έπους της Αλβανίας, των Μακεδονικών οχυρών και της Μάχης της Κρήτης, υπήρξε έργο των Ελλήνων που αντιτάχθηκαν με τις όποιες δυνάμεις τους, στους κατακτητές και πολέμησαν για το πανάκριβο αγαθό της ελευθερίας, ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό.

“Τιμή στους ήρωες και τις ηρωίδες που πολέμησαν για την πατρίδα”

Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του κ. Ραουζαίου μπροστά στο μνημείο Εθνικής Αντίστασης στην Ερμούπολη.

“Μετά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδος τον Απρίλιο του 1941 και την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα, οι δυνάμεις του Άξονα επέβαλαν την κυριαρχία τους. Άρχισε άμεσα η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ανάλογα την περίπτωση είτε για τη συντήρηση και σίτιση των στρατευμάτων, είτε για τη δημιουργία νέων πολεμικών μηχανών με πρώτες ύλες που στάλθηκαν στη Γερμανία, είτε στα εγχώρια εργοστάσια.

Ανάλογη ήταν και η εκμετάλλευση των υποδομών, της οικονομίας και του εργατικού δυναμικού. Συνέπεια όλων αυτών ήταν η αντίδραση του λαού, η οποία εκδηλώθηκε με μία μορφή Αντίστασης, το Αντάρτικο.

Αντάρτης ήταν ο πολεμιστής, ο οποίος δεν ανήκει σε τακτικό στρατό και πολεμά για μία ιδέα, στην περίπτωσή μας, την εθνική!

Ο ίδιος ο λαός που πολέμησε στα βουνά της βορείου Ηπείρου, στα οχυρά και τη μάχη της Κρήτης, αντιδρά σθεναρά στης βαρβαρότητα του κατακτητή. Εκτιμάται ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης από τον Απρίλιο του ‘41 έως τον Οκτώβριο του ΄44, δημιουργήθηκαν και έδρασαν στην ελληνική επικράτεια, περισσότερες από 350 αντιστασιακές οργανώσεις, οι οποίες είτε έμειναν ενεργές έως την απελευθέρωση, είτε συνενώθηκαν με μεγαλύτερες όπως το ΕΑΜ (ΕΛΑΣ), ΕΔΕΣ (ΕΟΕΑ), ΕΚΚΑ (5/42).

Ο αγώνας των αντιστασιακών οργανώσεων δόθηκε τόσο στην ύπαιθρο που η μορφολογία του εδάφους προσφέρεται για ανταρτοπόλεμο, όσο και στις πόλεις.

Παράλληλα, η ελληνική εξόριστη κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής με τη βοήθεια των συμμάχων, οργάνωση τα ελληνικά στρατεύματα, τα οποία έφτασαν είτε μέσω Τουρκίας, από τον Έβρο και τα παράλια, - κυρίως της Σμύρνης -, είτε με μικρά πλεούμενα τα οποία ναύλωσαν οι Βρετανοί για τη μεταφορά των δικών τους στρατιωτών.

Η συνεισφορά των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη του Ελ – Αλαμέιν υπήρξε καθοριστική. Στον ελλαδικό χώρο τώρα, η εθνική αντίσταση συγκέντρωνε στους κόλπους της, το λαό. Ένωσε υπό τη σκέπη της επιστήμονες και αγρότες διανοούμενους και εργάτες πανεπιστημιακούς, μαθητές, ιερωμένους και ανθρώπους του θεάματος.

Υπήρξε – θα λέγαμε – καθολική!

Καθολική ως προς τα φύλα, καθολική ως προς τον χρόνο, καθολική ως προς την κοινωνική διαστρωμάτωση.

Ήταν ένας αγώνας ένοπλος, πατριωτικός και εθνικοαπελευθερωτικός. Από τις κορυφαίες πράξεις αυτής, θεωρείται η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Ήταν η πρώτη φορά που ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ συνεργάζονται υπό την καθοδήγηση Βρετανών κομάντος. Τη συγκεκριμένη δράση επέλεξε η ελληνική πολιτεία για να τιμήσει τους αγώνες σύσσωμου του ελληνικού λαού. Δράση η οποία εμπεριέχει εθνική ομοψυχία!

Οι δράσεις όμως αυτές είχαν συνέπεια τα αντίποινα των δυνάμεων του Άξονα, ειδικά των Γερμανών, οι οποίοι εκτελούσαν για κάθε Γερμανό στρατιώτη από τον πληθυσμό 10, για κάθε αξιωματικό 100 και για κάθε ανώτατο αξιωματικό 1.000.

Χωριά ολόκληρα κάηκαν και εξαφανίστηκαν από τον χάρτη. Καλάβρυτα, Δίστομο, Κανδανος, Κομμένο, Λιγκιάδες Μουσιώτισσα, Κεδρύλλιο, Χορτιάτης και τόσα άλλα μέρη, είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες της θηριωδίας και της κτηνώδους βίας των κατοχικών δυνάμεων του Άξονα για να κάμψουν το φρόνημα του ελληνικού λαού και των αγώνων του για ανεξαρτησία.

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, τουλάχιστον 800 χωριά, κωμοπόλεις, κείτονταν ερείπια.

20.650 ήταν οι νεκροί της εθνικής αντίστασης και 56.200 οι εκτελεσθέντες, οι οποίοι προστέθηκαν στον μακάβριο κατάλογο των νεκρών από την πείνα.

Αποτείνουμε σήμερα φόρο τιμής σε αυτούς τους υπέροχους Έλληνες και τις Ελληνίδες, υποσχόμενοι αν και εφόσον όποτε χρειαστεί θα ξανατοποθετήσουμε εκρηκτικά στο Γοργοπόταμο θα ξανακατεβάσουμε τη σημαία του κατακτητή από την Ακρόπολη.

Θα ξανακάνουμε σαμποτάζ στους κινητήρες των αεροπλάνων στου Μαλτσινιώτη γιατί δεν είναι οι δάφνες που στεφανώνουν τα μνημεία αυτές που αποδίδουν τις τιμές στους ήρωες και τις ηρωίδες, αλλά η υπόσχεση που δώσαμε και αυτή που θα δώσουν οι επόμενες γενιές, να φυλάττουν πίστη εις την πατρίδα”.