“Ο κλασσικός αθλητισμός αργοπεθαίνει”

Ο προπονητής του Ποσειδώνα Σύρου Παναγιώτης Τσούκος βρέθηκε στο στούντιο της “Κοινής Γνώμης” και μίλησε στην WEB CAMERA για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σωματείο του κλασσικού αθλητισμού, αλλά και γενικά για όλα όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο στο στάδιο των “Πευκακίων”.

Αν και η Σύρος έχει βγάλει αθλητές που έχουν διακριθεί Πανελληνίως, η πρωτεύουσα των Κυκλάδων δεν έχει στάδιο για να προπονηθούν όλοι όσοι θέλουν να ασχοληθούν με τον συγκεκριμένο χώρο. Το Στάδιο των Πευκακίων έχει περάσει από διάφορες φάσεις, όμως αυτή τη στιγμή γίνονται προσπάθειες για να καλυτερεύσουν κάπως οι συνθήκες προπόνησης. Για αρκετά χρόνια όσοι αθλητές προπονούνταν στο στάδιο των “Πευκακίων” το έκαναν με δική τους ευθύνη, αφού ο χώρος είχε χαρακτηριστεί ακατάλληλος. Ο κλασσικός αθλητισμός στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων “αργοπεθαίνει”, αφού οι συνθήκες δεν του επιτρέπουν να αναπτυχθεί, ή ακόμη να διατηρηθεί σε καλή στην όποια κατάσταση κι αν ήταν. Τα προβλήματα στο συγκεκριμένο χώρο είναι πολλά, ακόμη και με την τοποθέτηση του νέου Κουρασάν, δεν θα αλλάξει και πάρα πολύ η κατάστασή του, αφού ακόμη θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν δυσκολίες για όλους όσους θέλουν να προπονηθούν. Για να μπορούσες να πεις ότι η κατάσταση του σταδίου των “Πευκακίων” είναι καλή θα έπρεπε να γίνει μία ανακατασκευή του γηπέδου, τόσο στον περιβάλλοντα χώρο, όσο και των κτηρίων του. Γιατί και οι αίθουσας προπόνησης που υπάρχουν είναι “γερασμένες” και θέλουν κι αυτές ένα καλό ρετουσάρισμα.

Από την πλευρά του ο κ. Τσούκος είπε για τα προβλήματα που υπάρχουν στο κλασσικό αθλητισμό. “Ο κλασσικός αθλητισμός έχει “πεθάνει” για μένα. Δεν υπάρχει δηλαδή ποια. Μετά και την τελευταία ανακατασκευή που πήγε να γίνει στο στάδιο, η οποία δεν είναι ανακατασκευή, αφού δεν αλλάζει η κατάστασή του, καθώς ότι υπήρχε θα υπάρχει. Αυτή τη στιγμή το έργο ακόμη είναι ημιτελές και ουσιαστικά δεν υπάρχει στίβος”.

Στη Σύρο έχει δημιουργηθεί ένας Σύλλογος δρομέων, αλλά βλέπουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά αγαπούν τον χώρο του κλασσικού αθλητισμού. Ενώ υπάρχουν κάποιοι που ενώ θέλουν να γυμναστούν και παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον κλασσικό αθλητισμό, δεν έχουν τις κατάλληλες συνθήκες για να το κάνουν αυτό, αφού τους λείπει κάτι και αυτό είναι ο χώρος προπόνησης.

“Κάθε Σεπτέμβρη με κατακλύζουν τηλέφωνα από γονείς που θέλουν να φέρουν τα παιδιά τους, αλλά πάνω από όλα προέχει η υγεία των παιδιών και δεν μπορούμε να βάλουμε τους μικρούς αθλητές σε ένα στάδιο ή σε έναν χώρος ο οποίος είναι ακατάλληλος. Δεν το κάνουμε καθώς δεν θέλουμε να κάνουμε κακό στα παιδιά, δηλαδή, να έχουν στη συνέχεια προβλήματα με τραυματισμούς στα γόνατα, στις ποδοκνημικές ή στη μέση. Είναι καλύτερα να κάτσουμε σπίτια μας και τα παιδιά να πάνε κάπου αλλού, παρά να τους βάλουμε σε μία διαδικασία και στη συνέχεια να έχουμε τύψεις, ότι έχουμε προκαλέσει προβλήματα σε κάποια παιδιά”.

Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ;

“Κάποια στιγμή είχε ειπωθεί ότι θα γίνει ανακατασκευή στα Πευκάκια, θα έβαζαν ελαστικό τάπητα, το λεγόμενο ταρτάν, ελπίζαμε κι εμείς ότι κάτι θα γίνει. Είχαν δοθεί κάποια χρήματα από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και θα έβαζε κάποια και ο Δήμος της Σύρου-Ερμούπολης. Προεκλογικά ξεκίνησε η ανακατασκευή και μάθαμε εκ των υστέρων ότι θα γίνει ξανά ότι υπήρχε. Δηλαδή, δεν θα άλλαζε η κατάσταση του σταδίου και θα έμπαινε ξανά το κουρασάν. Πριν ξεκινήσουν οι εργασίες είχα πει σε κάποιους υπευθύνους εκεί, ότι από ότι θυμώνουν από την ανακατασκευή που είχε ξανά γίνει στο στάδιο το 1987 πριν από τους Αιγαιοπελαγίτικους, είχαν βάλει κάτω χοντρές πέτρες, από πάνω ψηλό χαλίκι και στη συνέχεια είχαν επιστρώσει το χώμα. Μου απάντησαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έχει γίνει ένα τέτοιο έργο, όμως όταν ήρθε η ώρα και ξεκίνησαν οι εργασίες, είδαν ακριβώς τα πράγματα όπως τους τα είχα περιγράψει. Τώρα, όπως προχωρούν τα έργα, βλέπω ότι κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα που είχε γίνει το 1987, με τη μόνη διαφορά ότι τώρα δεν έχουν φτιάξει τις υδρορροές. Δηλαδή, τώρα το νερό δεν θα φεύγει θα λιμνάζει μέσα στο χώρο του στίβου. Το αποτέλεσμα θα είναι μετά από τέσσερις ή πέντε μήνες να έχουμε την ίδια κατάσταση που είναι και τώρα το κουρασάν”.

Κατά καιρούς έχουν περάσει από το Δημοτικό Συμβούλιο του τότε Δήμου Ερμούπολης αρκετές μελέτες για στάδιο των Πευκακίων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το στάδιο να έχει φτάσει σε μία πολύ άσχημη κατάσταση που αν κάθε χρόνο γινόντουσαν κάποιες μικρές εργασίες, τώρα τα Πευκάκια θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση και δεν θα παρουσίαζε την εικόνα αυτή που έχει σήμερα. Γιατί πιστεύεις ότι συμβεί αυτό και ο συγκεκριμένος χώρος είχε αφεθεί στο έλεος του”.

“Νομίζω ότι είναι από την ανικανότητα κάποιον ανθρώπων να μπουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Θα πω ένα διπλό παράδειγμα. Σε μένα δεν έχει ποτέ κανείς να μου πει να συζητήσουμε για τα προβλήματα του σταδίου των Πευκακίων και πως μπορεί να γίνει πιο λειτουργικό. Θα το πάω λίγο παρακάτω. Δόθηκαν από ότι λένε 120.000 ευρώ και είπαν ότι ξέρετε, δεν φτάνουν αυτά τα χρήματα για να μπει ταρτάν. Ας ερχόντουσαν σε εμάς και μας το έλεγαν ότι τα χρήματα που έχουμε δεν φτάνουν για να βάλουμε ταρτάν και να μας ρωτούσαν αν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, ώστε να έφερναν σε μία καλύτερη κατάσταση το στάδιο και να γίνει λίγο πιο λειτουργικό. Αργότερα αν έβρισκαν τα χρήματα θα μπορούσαν να τοποθετήσουν τον ελαστικό τάπητα και τότε θα είχαμε ένα ωραίο γήπεδο στο κέντρο της Ερμούπολης, ώστε να γυμνάζονται τα παιδιά. Για παράδειγμα θα μπορούσε να φτιαχτεί η κλειστεί αίθουσα. Θα μπορούσε να φτιαχτεί ο περιβάλλον χώρος, ώστε να μην μπαίνει κανείς μέσα το βράδυ. Ακόμη και να βελτιωθεί ο χώρος του μπάσκετ που έρχονται σε καθημερινή βάση κάποια παιδιά και παίζουν. Γενικά θα μπορούσαν να γίνουν με τα χρήματα αυτά κάποια πράγματα που θα ήταν χρήσιμα, παρά να δοθούν όλα αυτά τα λεφτά και ουσιαστικά να μην γίνει τίποτα”.

Κατά περιόδους βλέπουμε άσχημες εικόνες μέσα από το στάδιο των Πευκακίων, αφού σε έναν χώρο όπου προπονούνται παιδιά υπάρχουν χρησιμοποιημένες σύριγγες και διάφορες ακαθαρσίες. Το στάδιο αυτό και γενικά οι διάφορες εικόνες που κατά περιόδους βλέπουν το φως της δημοσιότητας προσβάλουν την κουλτούρα αυτού του νησιού.

“Ξέρετε πόσες φορές έχουν έρθει γονείς και μας λένε ότι δεν στέλνουν το παιδί τους για προπόνηση, γιατί βλέπουν ότι υπάρχουν ακαθαρσίες και να πάθει κάτι. Ακόμη υπάρχουν κάποιοι χώροι κάτω από τις κερκίδες που είναι σε τρισάθλια κατάσταση και δεν είναι να πηγαίνεις εκεί. Είναι δύσκολες οι συνθήκες και τώρα υπάρχει ακόμη ένα πρόβλημα, αφού έχουν κατεβάσει τους πυλώνες φωτισμού και δεν υπάρχει ούτε φωτισμός ποια. Υπάρχουν μόνο δύο, ένας πάνω από την αίθουσα και ένας στο μπάσκετ. Τους χειμερινούς μήνες το μισό γήπεδο είναι μέσα στο σκοτάδι κι αν τρέχεις αυτό θα το κάνεις με φακό. Από πέρσι έχουμε σταματήσει για όλους του ανήλικους αθλητές τη λειτουργία του σωματείου. Κάνουν μόνο οι ενήλικοι αθλητές με την ευθύνη δική τους και γνωρίζουν ότι αν πάθουν κάτι την ευθύνη την έχουν οι ίδιοι”.

Αλήθεια το συγκεκριμένο στάδιο μπορεί να γίνει λειτουργικό;

“Αυτό το γήπεδο μπορεί να γίνει ένα στολίδι. Ένα στολίδι που θα είναι στο κέντρο της Ερμούπολης που θα πηγαίνει ο κόσμος και θα ευχαριστιέται τις ώρες προπόνησης. Απλώς θα πρέπει οι ιθύνοντες να το δουν πιο ζεστά. Πρέπει να δοθούν 300 με 350 χιλιάδες ευρώ και τότε το στάδιο θα γίνει ένα στολίδι. Θα το βλέπουμε και δεν θα το πιστεύουμε, απλώς θα πρέπει να αλλάξει κάτι”.

Στη Νάξο υπάρχει ένας φανταστικός αθλητικός χώρος που οι κάτοικοι του νησιού απολαμβάνουν σε καθημερινή βάση της προπόνησή τους.

“Όταν πριν από πολλά χρόνια ήμουν αθλητής, δεν μπορούσα να κάνω προπόνηση στη Σύρο, μόνο από την εικόνα που έβλεπα. Είχα συνηθίσει στις συνθήκες που υπήρχαν στο Καραΐσκάκη, όπου ήταν ένα στάδιο με όλες τις προδιαγραφές και στη Σύρο αντίκριζα το χώμα και ήταν δύσκολο για μένα να προπονηθώ. Η κλειστή αίθουσα που υπάρχει στο στάδιο των Πευκακίων δόθηκε ένα κομμάτι της στο καράτε και πλέον δεν μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για τον στίβο. Δηλαδή, με αυτές τις συνθήκες που υπάρχουν του χρόνου δεν θα ξεκινήσουμε κανένα τμήμα”.

Στο δρόμο σε καθημερινή βάση βλέπουμε ανθρώπους να περπατούν και να προσπαθούν να διατηρηθούν σε καλή κατάσταση. Ο κόσμος βλέπουμε ότι έχει ανάγκη από ένα δικό του χώρο, ώστε να προπονείται άφοβα, χωρίς κανένα κίνδυνο.

“Μα είναι φυσικό αυτό, αφού ακόμη και στο στάδιο των Πευκακίων, μετά το Πάσχα ερχόταν αρκετός κόσμος και περπατούσε. Μεγάλη άνθρωποι ερχόντουσαν και περπατούσαν, έφεραν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Τώρα αυτό δεν υπάρχει, αυτή τη στιγμή δεν πάει κανείς να περπατήσει ή να προπονηθεί. Θα ήθελα να πω σ' αυτό το σημείο πως τα τελευταία χρόνια έχει γίνει βίωμα σε πολλούς ανθρώπους, ότι η άσκηση κάνει καλό στην υγεία. Εξάλλου είναι γνωστό αυτό, αν δεν γυμνάζεσαι θα έχεις κάποια στιγμή πρόβλημα με την υγεία σου. Είναι καλό ο κόσμος να κάνει ακόμη κι αυτό το περπάτημα. Μην περιμένουμε δηλαδή να πάθουμε κάτι και να μας το επιβάλλει κάποιος γιατρός”.

Βλέπουμε ότι με τον Σύλλογο δρομέων που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, η Σύρος έχει αντιπροσώπους παντού. Θα ήθελα να μου πεις κάποια πράγματα και για τον Σύλλογο, αλλά και για το τι πρέπει να γνωρίζουν ότι θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.

“Όλοι όσοι ασχολούνται με το σύλλογο δρομέων είναι άξιοι συγχαρητηρίων, γιατί πριν πάνε στις εργασίες τους, σηκώνονται και κάνουν προπόνηση. Τρέχουν σε αγώνες που γίνονται σε όλο τον κόσμο. Έχουν πάρει μέρος από τη Βοστόνη, Παρίσι, Άμστερνταμ, Βιένη και άλλα μέρη. Κάθε βδομάδα η Σύρος εκπροσωπείται και σε ένα ένα διαφορετικό μέρος. Αυτοί οι άνθρωποι πάνε παντού και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Με τον Άγη Μακριδάκη έχουμε ξεκινήσει μία συνεργασία εδώ και τρία – τέσσερα χρόνια και τον τελευταίο χρόνο με τον Αλέξανδρο Μπόλια. Το άσκημο για τον Άγη είναι ότι άργησε να ξεκινήσει, αφού άρχισε να προπονείται σε μεγάλη ηλικία κι αν το είχε κάνει μικρότερος, τώρα θα μιλούσαμε κάτω από διαφορετικές βάσεις. Παρόλα αυτά όσα έχει καταφέρει είναι πάρα πολλά. Για να καταλάβει κανείς αυτά που λέω ο Άγης θα πάει να τρέξει σε λίγο καιρό 250 χιλιόμετρα σε 36 ώρες. Για μένα αυτό είναι ένα κατόρθωμα. Θα έχω την χαρά και την τιμή να είμαι μαζί τους, σ' αυτήν του την προσπάθεια. Ο Αλέξανδρος από την άλλη πλευρά από την στιγμή που ήρθε μαζί μου είχε μεγάλη βελτίωση και ευελπιστώ τα επόμενα 1-2 χρόνια να κάνει επίδοση κάτω από τρία χρόνια στον Μαραθώνιο”.