Ανοίγουν οι «προβολείς» για τα τουριστικά λάθη

Τα δυο επιτυχημένα νησιά στον τομέα του τουρισμού, Μύκονος και Σαντορίνη, βρίσκονται ξανά στο ειδησεογραφικό επίκεντρο. Ωστόσο, αυτήν την φορά, η βαρύτητα δίνεται κατά κύριο λόγο στις ελλείψεις που παρουσίασαν στον τομέα της κρουαζιέρας και τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσαν στους επισκέπτες τους.

Το γεγονός ότι τα δυο κυκλαδικά νησιά βρίσκονται, επί σειρά ετών, πρώτα στις προτιμήσεις των ξένων τουριστών και κατά συνέπεια αποτελούν την οικονομική «πνοή» της χώρας εξαιτίας των εξωπραγματικών εσόδων τους, δεν αντιδιαστέλλει την πραγματικότητα των λαθών και των παραλείψεων. Το νησί των ανέμων και αντίστοιχα το νησί του ηλιοβασιλέματος, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν σε μικρό χρονικό διάστημα έναν απρόβλεπτο αριθμό τουριστικού κύματος που εν μέρει δικαιολογεί ορισμένες από τις ελλείψεις που παρουσιάστηκαν. Πάρα ταύτα, μια μεγάλη μερίδα ζητημάτων αφορούν χρόνιες δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι επισκέπτες του εξωτερικού στα συγκεκριμένα νησιά.

Το «βάρος» της επιτυχίας

Όπως προέβλεψαν αρκετοί επιχειρηματίες, ταξιδιωτικοί, ναυτικοί πράκτορες και άλλοι φορείς του τουριστικού τομέα «η επιτυχία μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε εφιάλτη». Οι επαγγελματίες που ασχολούνται εδώ και χρόνια με την εξυπηρέτηση των επισκεπτών της Κρουαζιέρας παρατηρούν τις ανησυχίες τους για το μέλλον του τουριστικού κλάδου, να αποκτούν σάρκα και οστά. Τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία ο ελληνικός τουρισμός έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις και έχοντας δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες, είναι εφικτό να δημιουργήσουν ανικανοποίητους απαιτητικούς τουρίστες που σήμερα επιλέγουν την Ελλάδα ως προορισμό, στην περίπτωση που η διαχείριση των τουριστικών ροών και οι υποδομές δεν ανέλθουν σε επιθυμητά επίπεδα.

«Θύμα» της απότομης τουριστικής ανάπτυξης και των μη ολοκληρωμένων πρακτικών στο όνομα της προσωρινής ικανοποίησης των επισκεπτών, χαρακτηρίζεται η Σαντορίνη, ένας από τους κορυφαίους προορισμούς της Ελλάδας. Η έλλειψη οργάνωσης και υποδομών δημιούργησε ένα κλίμα δυσφήμισης για το νησί λόγω της χρονοκαθυστέρησης και την πολύωρης ταλαιπωρίας των τουριστών που καταφθάνουν στον τόπο. Όπως αποδεικνύεται, η κρουαζιέρα, που για τη Σαντορίνη ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 με σκοπό να αποβιβάζει στο νησί Άγγλους ευγενείς και τώρα τα δρομολόγια και οι αφίξεις έχουν γνωρίσει μεγάλη άνθηση, όπως σημειώνει και ο κ. Γύζης, δεν υφίσταται ανάλογη αύξηση των εισπράξεων από τους επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων.

Για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη από τον τουρισμό της κρουαζιέρας, χρειάζεται οργάνωση, προβολή αλλά και «πολύ καλύτερες υποδομές και ποιοτική παροχή υπηρεσιών», εξηγεί ο υπεύθυνος του ΣΕΤΕ για την Κρουαζιέρα κ. Στυλιανόπουλος με αφορμή τα παράπονα ορισμένων επισκεπτών του τόπου. Συγκεκριμένα, η εστία ανησυχίας βρίσκεται στην διαδικασία αποβίβασης από τα κρουαζιερόπλοια. Όπως αποκαλύπτουν οι τουρίστες, « Η μορφολογία του βυθού της Σαντορίνης επιβάλλει στα κρουαζιερόπλοια να παραμένουν τις περισσότερες φορές στα ανοιχτά, με αναμμένες τις μηχανές, καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα προσέγγισης σε λιμάνι». Για τον λόγο αυτό, οι επιβάτες αναγκάζονται να παραμείνουν επί σειρά ωρών στην αναμονή της ουράς που έχει σχηματιστεί για την επιβίβαση τους στα τελεφερίκ τα οποία, εξαιτίας της χρονολογίας τη δημιουργία τους, δύναται να μετακινήσουν μόνο 660 επιβατών ανά ώρα, την ίδια στιγμή που τα κρουαζιερόπλοια που φτάνουν στη Σαντορίνη φέρνουν από 4.000 έως 20.000 επισκέπτες την ημέρα.

Η μόνη εναλλακτική λύση που προβλέπεται για τους επισκέπτες του νησιού είναι η 15λεπτη, μη ασφαλής, ανάβαση με τα παραδοσιακά γαϊδουράκια, που επιλέγει σύμφωνα με υπολογισμούς μόνο το 10% των τουριστών. «Όταν περιμένει κάποιος δύο και τρεις ώρες να ανεβεί στην πόλη, και αντίστοιχα περιμένει άλλες 2-3 ώρες να κατεβεί από την πόλη προς το πλοίο -και με την αγωνία μη τυχόν το χάσει- δεν θα έχει διάθεση μετά», παραδέχεται ο πρόεδρος των λεμβούχων Σαντορίνης Γ. Κανακάρης Ωστόσο από την νέα δημοτική αρχή, έχει αναληφθεί η ευθύνη αποκατάστασης των προβλημάτων και την μείωση του χρόνου αναμονής που άγγιζε τις 2 με 3 ώρες ώστε να ανέβουν οι τουρίστες στην πόλη.

Έλλειψη οργανωτικού σχεδίου

Όσον αφορά το νησί της Μυκόνου, οι «παραλείψεις» στο οργανωτικό κομμάτι των αφίξεων της κρουαζιέρας ήταν εντονότερες την φετινή τουριστική σεζόν, καθώς πολλά από τα πλοία που κατέφθαναν στο νησί των ανέμων αναγκάζονταν να καταφύγουν στο λιμάνι της γειτονικής Σύρου, καθώς αδυνατούσαν να δέσουν εντός ή εκτός του λιμανιού της Μυκόνου. Όπως συγκεκριμένα καταγγείλουν οι πράκτορες των εταιριών κρουαζιέρας, διαθέτουν και στέλνουν πρόγραμμα αφίξεων των πλοίων τους στα λιμάνια έως και δύο χρόνια νωρίτερα ωστόσο δεν είχαν λάβει καμία απάντηση για το πού θα δέσουν ή για την οικονομική συμμετοχή τους σε εργασίες αναβάθμισης του λιμανιού.

Η απουσία εύκολης μετακίνησης και πληροφόρησης των επισκεπτών, είναι ακόμη κάποιοι παράγοντες που συμβάλουν στην γενικότερη εικόνα αποδιοργάνωσης του νησιού. «Το νησί έχει ξεφύγει, βγάζει πολλά λεφτά, οι υπηρεσίες στα ξενοδοχεία είναι top, αλλά βγαίνει ο τουρίστας έξω και πέφτει πάνω στο χάος», εξηγεί η κ. Χατζηιωάννου, η εταιρεία της οποίας εκτελεί τα δρομολόγια για Δήλο, αναφερόμενη στην μεγάλη απόσταση της στάσης των ΚΤΕΛ και τα ελάχιστα ταξί που υπάρχουν στο νησί σε αντιστοιχία με τον υπέρμετρο αριθμό τουριστών που καταφθάνουν στη Μύκονο, ενώ τέλος συμπληρώνει «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εάν δεν ρωτήσουν εμάς δεν υπάρχει γραφείο πληροφοριών στο νέο λιμάνι». Συνεπώς, στο όνομα της μαζικής οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης όλα τα νησιά οφείλουν να αντιμετωπίσουν τα οργανωτικά τους ζητήματα με στόχο να μπει η χώρα όπως και η τοπική αγορά σε μια νέα εποχή ανάκαμψης.