Τα 'μαθες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;

Σιγά που θα σε ρωτούσαμε κιόλας. Αν σε αφήναμε να διαλέξεις μόνη σου, θα μας έφερνες κανέναν ανω-μαλλιά από το ίντερνετ, του οποίου η σκούφια δεν θα ξέραμε πούθε κρατάει. Ενώ εμείς, σου φέραμε έναν γαμπρό σαν τα κρύα τα νερά που τον συνιστούν 29 κατασκευαστές στάμνας και η Γεωργία Βασιλειάδου.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν στην Καλαμάτα ξέρουν από καλό λάδι, ο δικός μας ξέρει από καλό πήδημα. Τρέχει κατοστάρι, υπερπηδώντας τα εμπόδια του Νοτίου Αιγαίου σαν τον Άλεν Τζόνσον. Γιατί εκτός από φυσική κατάσταση, έχει και έναν ικανό προπονητή, που διδάσκει τη στάση διασκελισμού εμποδίων με τεντωμένο το δεξιό πόδι. Όσο είναι τεντωμένο το δεξιό πόδι, ο άλτης επιτυγχάνει το στόχο του, χωρίς χάσιμο χρόνου και χωρίς να του φύγει το ζελέ απ' το μαλλί.

Επομένως, δεν σου δίνουμε έναν απλό “ιππότη” που θα αναλωθεί στη νοσηλεία και περίθαλψη των προσκυνητών και σταυροφόρων, αλλά έναν μάχιμο στρατιώτη ο οποίος το έχει βάλει σκοπό της ζωής του να επεκτείνει την κυριαρχία του σε όλη την Περιφέρεια. Δεν έχει καμία σημασία αν σου αρέσει ή όχι. Αποφασίσαμε εμείς για σένα.

Άσε τα “εγώ έναν γιο αγάπησα κι άλλον κανείν δεν άκουσα, μάηδε μάννα, μαηδέ πατέρα, μάηδε συγγενή κανένα” και έλα να σου μάθουμε τον χορό του ταψιού. Την ώρα που ο ιερέας θα ψάλλει “ψηφοφόρε χόρευε...”, ο γαμπρός, ο πεθερός, ο κουμπάρος, τα παρανυφάκια και οι κοπέλες στις μπομπονιέρες θα σου πατήσουν το αριστερό πόδι. Στη συνέχεια, θα μπεις μέσα σε ένα μεγάλο ταψί -σαν αυτά του Βιλαμπάχο που ακόμα τρίβουν- για να αρχίσει το “shake your booty”. Το ταψί θα έχει τοποθετήσει μπροστά στα πόδια σου ο πεθερός-προπονητής, ο οποίος μαζί με το υπόλοιπο σόι θα σε ταρακουνούν δεξιά και δεξιά, σαν να έχεις πέσει σε μελτέμι του Αυγούστου.

Κάπως έτσι, θα ξεκινήσει ο έγγαμος βίος σου, τον οποίο θα ζηλέψουν πολλές. Ιδίως εκείνες, που από την απελπισία τους πετούν όχι μόνο στάμνες, αλλά οτιδήποτε υπάρχει στο μπαλκόνι τους. Από γλάστρες και παπούτσια, μέχρι τη γιαγιά τους που ποτίζει τις αζαλέες. Γι' αυτό μην αρχίζεις τα παράπονα ότι ο άντρας σου είναι απαιτητικός και σε φορτώνει με ευθύνες από το μαγείρεμα και το σκούπισμα μέχρι τα ψώνια του σούπερ μάρκετ. Άλλωστε αυτές είναι δουλειές για γυναίκες ή για όσους δεν κάνουν πρωταθλητισμό. Δεν είναι σωστό να τον “αιχμαλωτίζεις” με αρμοδιότητες έξω από τη φύση του.

Δεν υπάρχει ασυμφωνία χαρακτήρων. Εφόσον συμφώνησε το 57%, η δική σου γνώμη περισσεύει. Το προξενιό αυτό έγινε με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες. Μόλις ο πεθερός-coach έδωσε τη συγκατάθεσή του, συντάξαμε μαζί το προικοσύμφωνο, με το οποίο ο γαμπρός πήρε τμήμα της εκλογικής μας περιφέρειας και bonus, τη δική σου περιφέρεια, ολόκληρη. Ήρθε επιτέλους η στιγμή να τη συντηρήσει και κάποιος άλλος.

Επειδή όμως ο όρος αυτός είναι προαιρετικός, καλό είναι να έχεις ένα κομπόδεμα από τα ακίνητα που σου αφήσαμε προς ενοικίαση, σε περίπτωση που περάσει από το μυαλό σου ότι ο σκύλος σου θα ήταν πάρα πολύ νόστιμος, εάν τον έκλεινες μέσα σε αφράτο ψωμάκι.

Μην σκεφτείς να πατήσεις πόδι. Θυμάσαι τι έπαθαν η Αρετούσα και το Κατερινιώ, που αρνήθηκαν το προξενιά του πατέρα τους. Κατέληξαν στο μπουντρούμι. Εξάλλου, χρειάζεσαι ένα στήριγμα ακόμα κι αν αυτό σε πηγαίνει μονόμπαντα (δεξιά). Είναι λογικό να αισθάνεσαι αδικημένη, όταν βλέπεις την “οικογένειά” σου να σε εκμεταλλεύεται. “Πεινάς; Πήγαινε στη γυναίκα μου”. “Διψάς; Πήγαινε στη νύφη μου”. “Κρυώνεις; Κοιμήσου στο κρεβάτι μας”. Καλείσαι να δώσεις λύση για όλα, όταν καλά-καλά δεν ξέρεις πώς θα τα βγάλεις πέρα εσύ.

- Πεινάς; Πήγαινε στη γυναίκα μου.

- Μα εγώ είμαι η γυναίκα σου.

- Τότε, πήγαινε στον διάολο.

Αν δεν νυμφευθείς, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Θα χρειάζεσαι βοήθεια και θα διστάζεις να τη ζητήσεις. Αυτά είναι τα κακά του προξενιού. Γλυκαίνεσαι με το συκαλάκι που τρατάρετε το γαμπρό και μόλις λογοδοθείς, αρχίζουν οι πίκρες. Ό,τι λόγο πήρες, πήρες. Από κείνη τη στιγμή, μόνο δίνεις. Θα δίνεις λόγο ακόμα και για τις σακούλες κάτω από τα μάτια σου, που τόλμησες να γυρίσεις άδειες. Η γλώσσα σου θα μαλλιάσει περισσότερο και από τις κλωστές “Πεταλούδα”.

Επιπλέον, μην ξεχνάς ότι θα πρέπει να μοιράζεσαι τον άντρα σου και με τις υπόλοιπες ανύπανδρες γυναίκες του τόπου σου. Πράγμα που σημαίνει, ότι δεν πρέπει να σου κακοφαίνεται όταν του ζητάς ένα φραντζολάκι για το μεσημέρι και εκείνος σου φέρνει μόνο τη γωνιά. Το υπόλοιπο ψωμί δεν γίνεται τροφή για τα περιστέρια, αλλά προορίζεται για τις απανταχού ραφοκρατούσες που λίγα ψίχουλα αγάπης του ζητάνε.

Οπότε συνοψίζουμε. Παίρνεις έναν άντρα σφιχτοχέρη, ευθυνόφοβο, άστατο και φερέφωνο του πεθερού. Άντε βρε και στα δικά μας οι λεύτερες!