Του ξεκατινιάσματος

Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, social media κατά το ελληνικότερο, διαδικτυακοί τόποι κοινωνικών δικτύων και το επικρατέστερο αυτών Facebook.

Όποια ορολογία και να χρησιμοποιήσει κανείς, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Πρόκειται για το μέσον που ήρθε και ταίριαξε γάντι στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα και έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας του.

Την καλημέρα τους πρέπει να πουν δημοσίως οι απανταχού αργόσχολες κυρίες, μόλις ανοίξουν το μάτι τους, λες και χωρίς το δικό τους καλημέρισμα δεν θα ξεκινήσει ο ήλιος την πορεία του.

Διαφημίζοντας την βραδινή τους διασκέδαση, οι κάθε λογής ξενύχτηδες θα πρέπει να ενημερώσουν το σύμπαν για το που μπεκρόπιναν έως τις πρώτες πρωινές ώρες.

Όλοι οι λουφαδόροι, εν ώρα εργασίας, κονταροχτυπιούνται για το ποιος από όλους θα αναρτήσει την ποιο ανούσια είδηση, συνοδευόμενη πάντα με τις πλέον σαχλές ατάκες και δήθεν χιουμοριστικούς εξυπνακισμούς.

Άξιο παρατήρησης είναι και το φαινόμενο των χρηστών με ψευδώνυμο, οι οποίοι κρυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου, βγάζουν όλη τη χολή και το μένος τους έναντι όποιου τους δυσαρεστεί.

Είναι και η άλλη συνομοταξία χρηστών, αυτών που σηκώνονται φρέσκιοι μετά τον μεσημεριανό τους ύπνο και στήνονται μπροστά στον υπολογιστή για να δώσουν μέσα από την κριτική και τον σχολιασμό τους, τις λύσεις άπαντων των προβλημάτων της οικουμένης.

Επαναστατούν από την ασφάλεια του καναπέ τους, χρησιμοποιώντας τσιτάτα, που πολλές φορές ούτε καν κατανοούν, ως δείγμα αντίδρασης, παρουσιάζοντας όμως μία εικόνα που καθόλου δεν συνάδει με την καθημερινή τους πραγματικότητα.

Ασκούν ανέξοδη κριτική σε ότι δεν τους είναι αρεστό και σχολιάζουν οτιδήποτε τους ενοχλεί, με στυλ ιεροεξεταστή.

Εκφράζουν άποψη ακόμα και για θέματα που δεν κατανοούν ή και αγνοούν, μόνο και μόνο για να αυτοθαυμαστούν ή μήπως βρουν κανένα χειροκροτητή της ίδιας συνομοταξίας.

Ακόμα χειρότερα δε όταν μέσω πικρόχολων παρατηρήσεων, βάλλουν κατά όποιου τους έχει ενοχλήσει ή απλά έχει ταράξει τη νιρβάνα της απραξίας τους.

Το αποκορύφωμα δε του μεγαλείου του επιπέδου και της ποιότητας τους, αντικατοπτρίζεται στις στιχομυθίες τους, κατά τη διάρκεια των δημοσίων συζητήσεων τους.

Κακεντρεχείς παρατηρήσεις, υπονοούμενα και προσβλητικοί σχολιασμοί, διανθίζουν τις μεταξύ τους συνομιλίες, που αν σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, μεταφερόντουσαν σε ένα άλλο σκηνικό, θα ήταν σαν τις νοικοκυρές στις λαϊκές γειτονιές που λογομαχούν για το άπλωμα της μπουγάδας.

Αν η ανταλλαγή κακοήθειας αποτελεί στοιχείο κοινωνικού διαλόγου, τότε συνειρμικά καταλήγουμε και στο ποιόν των συνομιλητών, παρά το προσωπείο των αξιοπρεπών και σκεπτόμενων χρηστών που θέλουν να προβάλουν, μετατρέποντας τις σελίδες του facebook σε αρένα δημόσιου ξεκατινιάσματος.