Οικογενειακά Προβλήματα

Έχει άντρα και γιο. Να αναθρέψει καλά το γιο. Τον αγκαλιάζει, του δίνει φιλιά για τις επιδόσεις στο σχολείο του. Ή και χωρίς αυτές. Να καλλιεργήσει τα ταλέντα του. Μουσική, ζωγραφική, χορό, ό,τι θέλει. Να γίνει Άνθρωπος. Ο πατέρας θέλει κι αυτός για το γιο του ό,τι καλύτερο. Να τον κάνει Άντρα, με άλφα κεφαλαίο. Τον τιμωρεί για τις αποτυχίες του. Στερήσεις, ακόμη και ξύλο, όταν νομίζει πως χρειάζεται. Κι όχι γυναικείες σαχλαμάρες, χορούς και τέτοια. Φυσικά, υπάρχουν τσακωμοί στο σπίτι. Κι η βία δεν περιορίζεται στο παιδί. Εκείνο πάλι μεταφέρει από το σπίτι τη βία στο σχολείο. Είπαμε, να γίνει Άντρας!

Να συνεχίσει τους καυγάδες; Οι ψυχολόγοι προειδοποιούν για τα συχνά προβλήματα στα παιδιά που οι γονείς τους τσακώνονται. Να υποταχθεί στη θέλησή του, που, κατά την άποψή της έχει κακή επίδραση στο παιδί; Να προσπαθήσει να επιβάλει τη δική της θέση φθάνοντας στα άκρα, ακόμη και στο διαζύγιο; Μα τα παιδιά διαζευγμένων συχνά ακολουθούν προβληματική πορεία. Έπειτα εκείνος είναι ο κύριος κουβαλητής. Κι αν, μετά το διαζύγιο, δεν στέλνει τακτικά έξοδα διατροφής; Φυλακή; Μα τότε παύει εντελώς να τους συντηρεί; Πλήρες αδιέξοδο!

Τα κυριότερα αρνητικά συναισθήματά μας είναι λύπη, φόβος, οργή. Αν ξεπεράσουν κάποια όρια, γίνονται κατάθλιψη, άγχος, μανία. Η λύπη αφορά σε ό,τι έχει γίνει στο παρελθόν. Ο φόβος στο μέλλον. Και η οργή τώρα.

Βιώνομε πολιτικά ανάλογο αδιέξοδο εδώ και κάποια χρόνια. Στο τελευταίο στάδιο είδαμε έναν αρχηγό να επενδύει πάνω στο φόβο. Καταστροφολογία. Κυβέρνησε χρόνια και δεν είπε λέξη προεκλογικά για τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του. Είχε κάποια. Όχι πολλά, αλλά θα μπορούσε να τα μεγαλοποιήσει. Διατυμπάνισε μόνο την καταστροφή που θα φέρει ο άλλος. Ο άλλος επένδυσε στη λύπη και στην οργή. Τόσα χρόνια κυβερνήσεις δέστε σε ποια κατάντια μας έχουν φέρει. Κι αυτά είναι γεγονότα, όχι μελλοντικές εικοτολογίες όπως οι φόβοι. Πρέπει να αλλάξουμε πορεία. Είσαι όμως αποφασισμένος να φθάσεις ως το διαζύγιο με τους εταίρους μας; Όχι, απαντά. Αυτοί είναι οι κουβαλητές μας. Είσαι αποφασισμένος να τα φτιάξεις με έναν άλλον, να δημιουργήσεις μια καινούρια ζωή, να συνεταιριστείς και να στηριχτείς σε άλλο, ισχυρό, κράτος; Όχι, ρητά όχι. Οι άλλοι είναι χειρότεροι, έστω κι αν για να κάνεις τον άντρα σου να ζηλέψει, φλερτάρεις με κάποιους. Τότε, αν δεν έχεις πάρει την απόφαση, πώς μπορείς να επιτύχεις αλλαγή συμπεριφοράς του άλλου; Εκείνος, οι εταίροι μας δηλαδή, είναι πιο δυνατοί. Πού πας λοιπόν;

Κι εμείς, τα παιδιά, τι κάνομε; Προφανώς η λύση είναι πολύ δύσκολη. Όταν έχουν υψωθεί ολόγυρα τείχη, πρέπει να σκεφθούμε σε μιαν άλλη διάσταση. Ένα άλμα πάνω από τα τείχη. Φυσικά, τα άλματα έχουν κινδύνους. Να πέσουμε και να σπάσουμε το πόδι μας ή και να σκοτωθούμε. Αυτή πάντως είναι η πρώτη απόφαση. Άλμα ή όχι; Οι ανώριμοι, παιδιά και έφηβοι, αν περάσει από το νου τους, είναι έτοιμοι να ρισκάρουν. Να φύγουν από τα ενδοοικογενειακά ή πολιτικά αδιέξοδα. Η δεύτερη απόφαση όμως απαιτεί ώριμη σκέψη: τι θέλομε να κάνουμε όταν δεν θα βρισκόμαστε πια μέσα στο αδιέξοδο;

Οι αρχές που θα στηριχθεί η απάντηση υπήρχαν πριν δημιουργηθούν ο Αδάμ και η Εύα: «Εἶπεν ὁ Θεὸς· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλὸν». Ό,τι είναι ο Θεός για τον Κόσμο είναι η Κυβέρνηση για την κοινωνία. Πρέπει να ορίσει η κυβέρνηση τι θέλει και να το πει. Κι ύστερα να κάνει την αξιολόγηση. Να δει αν ό,τι έγινε, ήταν καλό, έγινε όπως έπρεπε. Όταν μας διατέθηκαν λεφτά, τα μοιράσαμε σε όσους τα ζητούσαν, χωρίς να τους πούμε τι ζητάμε από αυτούς. Και δεν κάναμε αξιολόγηση. Τι έγιναν τα λεφτά; Ή, κατανοήσαμε, τελικά, ότι η αξιολόγηση είναι απαραίτητη. Χωρίς όμως να έχουμε πει προηγουμένως τι θέλομε να γίνουν τα λεφτά που δίνομε. Και, δικαίως, οι αποδέκτες τους εξανέστησαν εναντίον τέτοιας αξιολόγησης. Αξιολόγηση; Φτου, κακά! Όμως λήψη αποφάσεων χωρίς αξιολόγηση σημαίνει τυραννία, σημαίνει φασισμό.

Μα, πάλι το κράτος; Αυτό που λέω, να αποφασίζει η κυβέρνηση, είναι κομμουνισμός. Φτου, κακά! Λάθος. Ο ρόλος της κυβέρνησης είναι επιτελικός· των ιδιωτών εκτελεστικός. Η υλοποίηση της κυβερνητικής βούλησης θα γίνει από οποιονδήποτε, κυρίως τους ιδιώτες. Ο Μαρξ διαίρεσε τον κόσμο σε καπιταλιστές και κομμουνιστές. Άλλοι αυτοπροσδιορίσθηκαν δεξιοί, καπιταλιστές, κι άλλοι αριστεροί, κομμουνιστές. Όμως ΟΛΟΙ αποδέχθηκαν τη διαίρεση του Μαρξ. Καλά, δεν έμαθαν ότι πέθανε ο Μαρξ;

Μήπως η μητέρα πρέπει να κάνει το άλμα και π.χ. να αρχίσει να εργάζεται; Έτσι δεν θα εξαρτάται πια από τον τυραννικό πατέρα. Έτσι κι αλλιώς, τις ώρες της δουλειάς το παιδί είναι στο σχολείο. Μήπως η κυβέρνηση πρέπει να κάνει το άλμα και να φύγει από τη μονεταριστική αντίληψη (εμπορία του χρήματος) για να στραφεί στην πραγματική οικονομία; Να εξισώσει την παραγωγή με την κατανάλωση; Με μείωση της κατανάλωσης (που μας έχει ήδη επιβληθεί) και αύξηση της παραγωγής (που μας έχει απαγορευθεί, με μέτρα για μείωση της κατανάλωσης που μειώνουν και την παραγωγή. Καλοπροαίρετα βέβαια, για να γίνουμε Άντρες, ανταγωνιστικοί). Ένας στόχος παραγωγικός που στρέφεται προς την ικανοποίηση αναγκών, εσωτερικών και εξωτερικών, π.χ. παραγωγή ενέργειας, θα εξασφαλίσει ενδιαφέρον από τον κόσμο. Ταυτόχρονα, στόχος προς όπου υπάρχουν πόροι εσωτερικοί. Π.χ. όχι να κατασκευάζουμε πολύτιμους λίθους που δεν έχομε. Να εκμεταλλευτούμε όμως ενεργειακές πηγές που μας παρέχονται δωρεάν: ήλιος, άνεμοι, βουνά με ποτάμια και υδατοπτώσεις, θάλασσα με κύματα και ψάρια, κάμποι, γεωθερμικές πηγές κλπ. Με δωρεάν τις πρώτες ύλες γινόμαστε ανταγωνιστικοί. Ταυτόχρονα, να αναπτυχθούμε εκεί όπου υπάρχει τεχνογνωσία. Δόξα τω Θεώ, έχομε περίσσεια εκπαιδευμένων νέων που ξενιτεύονται, διότι δεν υπάρχουν εδώ δουλειές. Με την τεχνογνωσία εξασφαλίζεται καταρχήν η επιχειρησιακή επιτυχία. Ως προς τα φθηνά εργατικά χέρια, μας προσφέρονται χωρίς να τα ζητάμε: Οι μετανάστες. Ανάγκες, λοιπόν, πόροι και τεχνογνωσία.

Χρειάζονται ασφαλώς κεφάλαια αρχικής εγκατάστασης. Αν οι εταίροι μας δεν μας τα χορηγήσουν, με ένα τέτοιο λεπτομερώς κοστολογημένο πρόγραμμα, υπάρχουν κι άλλοι. Και δεν εννοώ μόνο ισχυρούς ενδιαφερομένους, για τους οποίους οι εταίροι μας θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τορπιλίσουν τη συνεργασία μας, αλλά συνεκμετάλλευση με τους γείτονές μας. Εδώ θα χρειασθεί άλλο νοερό άλμα απαλλαγής από φοβίες. Εννοώ, Ιταλούς, Αλβανούς, Βορειομακεδόνες, Σέρβους, Βουλγάρους, Τούρκους, Κυπρίους, Ισραηλινούς, Αιγυπτίους κλπ.

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.