Oh, yes, this is a coup (Ναι, αυτό είναι τελικώς πραξικόπημα)

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις της Συνόδου Κορυφής. Μια βραδιά πόνου, θυμού, αγανάκτησης και αγωνίας για όλους μας. Αναγκάζομαι να γράψω, όχι για εκτόνωση, αλλά για να μοιραστώ με φίλους τις σκέψεις, τις τηλεφωνικές συνομιλίες και τα tweets.

To hashtag "This Is A Coup" (αυτό είναι πραξικόπημα) στο twitter (παγκόσμιο trend) τα σπάει όλα τώρα, κυρίως στην Ευρώπη..

Μέσα σε μια εβδομάδα από “το άλογο καβάλα” η κυβέρνηση βρέθηκε τυλιγμένη σε μια κόλλα χαρτί.

Νομίζω ότι την τελευταία εβδομάδα η κυβέρνηση και κυρίως τις τέσσερις τελευταίες μέρες (δια της πλαστής ενότητας των 5/6 της βουλής), διέπραξε λάθη τραγικά.

Είναι αλήθεια ότι υπερασπιστήκαμε αρκετοί από εμάς τις διαπραγματεύσεις του πεντάμηνου (χωρίς απαραίτητα να ανήκουμε στο ΣΥΡΙΖΑ ή στους ΑΝΕΛΛ), αλλά την ώρα αυτή ακυρωνόμαστε όλοι.

Το μέγιστο λάθος του Πρωθυπουργού – παρά τη σκληρή μάχη που δίνει - τούτη τη στιγμή, είναι πως ακυρώνει τον ίδιο το λαό, στον οποίο απευθύνθηκε για να πάρει δύναμη. Ας είμαστε σοβαροί. Το δημοψήφισμα ξεκίνησε με “ναι ή όχι” στη συμφωνία και κατέληξε εκεί που το κατεστημένο το είχε οδηγήσει. Σε “ναι ή όχι” στο ευρώ, με τις τράπεζες κλειστές και τους συνταξιούχους στις ουρές. Αναμένοντας έστω και ένα οριακό “ναι” γι΄ αυτό που θα ακολουθούσε.. Και ο απρόβλεπτος ελληνικός λαός είπε «όχι». Δεν θα χαρακτηρίσω τη σημασία που είχε, τουλάχιστον για εμένα, αυτό το “όχι”, και δεν θα το κάνω από ευγένεια για όσους συμπολίτες μας, ψήφισαν ναι. Ίσως ήταν εξάλλου πιο ρεαλιστές. Αμέσως ήρθε και η ερμηνεία δια στόματος Πρωθυπουργού. Λέμε «ναι» στην Ευρώπη, «ναι» στο ευρώ. Είτε λοιπόν «ναι», είτε «όχι» και πάλι «ναι». Φυσικά «ναι», αλλά με κόκκινα «όχι» και «όχι» με πράσινα «ναι» και πάει λέγοντας. Κουραστικό και μόνο να το ακούς.

Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός αυτό το βράδυ (ανεξαρτήτως “ναι ή όχι”) νιώθει ταπεινωμένος.

Εκ των υστέρων αποδεικνύεται, ότι όλοι μας υπήρξαμε μαριονέτες μιας καλοστημένης παράστασης θεάτρου σκιών. Αρνούμαστε ακόμη και τούτη την ώρα πεισματικά να το παραδεχθούμε. Έχουμε γκρεμιστεί.. Έλεγα ότι το ναι (εννοώντας μνημόνιο) σε προηγούμενο άρθρο μου, θα είναι μια ολική καταστροφή για τη χώρα. Δεν φανταζόμουν όμως, ότι η εδραίωση της γερμανικής αυτοκρατορίας περιλαμβάνει σαφή υποδούλωση και πλήρη υποταγή του ελληνικού λαού με τη βούλα των 251 Ελλήνων βουλευτών. Στο 61,34% του “όχι”, αγαπητέ Αλέξη, είναι προφανές, ότι δεν ανήκουν οι υποστηρικτές του “ναι”, κκ. Μεϊμαράκης, Γεννηματά και Θεοδωράκης.

Αλήθεια θα μας εξηγήσουν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, τι σημαίνει σε μια εν εξελίξει διαπραγμάτευση, η ρητορική τους διαπραγματευτική δεινότητα του συνθήματος “πάση θυσία συμφωνία εντός ευρώ”; Ακόμη και για τις στοχευμένες δηλώσεις τους περί “εσχάτης προδοσίας” κατά του Πρωθυπουργού σε περίπτωση μη συμφωνίας, την ίδια στιγμή που κοκορεύονται στα ΜΜΕ για τη “μνημονική” τους οξυδέρκεια; Ζητούμε ταπεινά συγνώμη που σας υποτιμήσαμε. Μη μας μαλώσετε. Δεν θα το ξανακάνουμε. Αλλά, πώς εκλαμβάνει η άλλη πλευρά τη φράση “συμφωνία πάση θυσία”; Το κάστρο έχει ήδη πέσει. Αρχικά η απαίτηση της κατάθεσης της πρότασης με τη σύμφωνη γνώμη της αντιπολίτευσης, μετά η διάλυση του εσωτερικού μετώπου του ΣΥΡΙΖΑ και στο τέλος το σενάριο κυβέρνησης ειδικού σκοπού. Πρώτα έρχονται οι διαρροές μέσω ΔΝΤ, μετά η είδηση διαψεύδεται. Η γνωστή τακτική.. Παρεμπιπτόντως, εκτιμώ ότι το ΔΝΤ δύσκολα θα φύγει πλέον από το παιχνίδι. Έστω και αν κρατήσει κάτι πιο λίγο.

Απ΄ όλα όσα γράφτηκαν στο μη κοινό ανακοινωθέν του Eurogroup, τι να πρωτοαναφέρει κανείς. Καταρχήν ένα κείμενο μη συμφωνίας, πως είναι δυνατό να εξετάζεται παράγραφο, παράγραφο από τη Σύνοδο Κορυφής; Η Ε.Ε στα μαύρα της. Φαντάζομαι όλοι μας, λίγο ως πολύ, θα έχουμε διαβάσει το κείμενο με τον κατάλογο φρικαλεοτήτων (φράση του γερμανικού Der Speigel) ή θα το διαβάσουμε μέσα στη μέρα.

Μένω σε δύο από αυτά τα μέτρα. Η απαίτηση των Γερμανών (δια W. Schäuble με το χεράκι του J.C Juncker) για την κατάθεση περιουσιακών εγγυήσεων (assets) της χώρας ποσού 50 δις, σε ένα ειδικό ταμείο, φωτογραφίζοντας το Ίδρυμα για την Ανάπτυξη (I.f.G) με έδρα το Λουξεμβούργο συνιστά από μόνη της το “this is a coup”. Θυμίζουμε ότι η εταιρεία αυτή (για όσους δεν ξεχνούν) συστάθηκε δια των ευλογιών των κυβερνήσεων Ελλάδος και Γερμανίας μέσω χρηματοδότησης της γερμανικής επενδυτικής τράπεζας K.F.W με σκοπό την υποστήριξη χρηματοδότησης ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ο Δημήτρης ο Καζάκης γράφει χθες στο blog του (όχι εγώ), ότι η υπεράκτια αυτή εταιρεία σε έδαφος εκτός ελληνικών δικαστικών αρχών ποτέ δεν χρηματοδότησε ουδεμία μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση, αλλά αντιθέτως η αγορά βοά ότι πρόκειται για βιτρίνα μέσω της οποίας οι Γερμανοί εξαγοράζουν το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας.

Επαναλαμβάνω: 50 δις εγγυήσεις. Μάλιστα. Μεταφορά περιουσίας της χώρας, πλήρης υποδούλωση και απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Το απέρριψε ο Αλέξης στην τετραμερή ενδιάμεση συνάντηση, αλλά τελικώς το ΤΑΙΠΕΔ θα γίνει πιο ευέλικτο. Η δημιουργική ασάφεια εδώ συμφέρει τους δανειστές..

Θα αναφέρω ένα ακόμη, γιατί οι ώρες είναι δύσκολες και οι εξελίξεις τρέχουν. Time out για πέντε χρόνια από το ευρώ (grexit) Πρόκειται για μια θεσμική εφεύρεση – παρέκκλιση που πέρασε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, ο οποίος επιτελεί συγκεκριμένο ασφαλώς ρόλο στο παιχνίδι παντοδυναμίας της μητέρας Γερμανίας. Και δεν πρόκειται ασφαλώς για chicken game.

Το επιχείρημα της ελληνικής πλευράς περί μη βιωσιμότητας του χρέους στο παρά πέντε ανατρέπεται, αφού η Καγκελαρία βασανιστικά και υποτιμητικά επιχειρηματολογεί ότι, βάσει των κανόνων του ESM για να υπάρξει χρηματοδότηση θα πρέπει αυτό πρώτα να γίνει βιώσιμο από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση (ή να παραδεχθεί η ελλην. κυβέρν. ότι και τώρα είναι βιώσιμο). Το ΔΝΤ, ισχυρίζεται βεβαίως ότι δεν είναι βιώσιμο, αλλά κούρεμα εντός των ευρωπαϊκών θεσμών δεν προβλέπεται !! Είναι γνωστή επίσης η προηγούμενη έκθεση του ίδιου του ESM (μετά το PSI) ότι το ελληνικό χρέος είναι τελικώς βιώσιμο!! Διαλέγεις και παίρνεις.

Αυτή είναι η Ενωμένη [Γερμανική] Ευρώπη που στηρίζουμε και στηριζόμαστε.

Με πλείστες τοποθετήσεις οικονομικών ορίων εκδικητικού ρόλου. Με ωμούς εκβιασμούς αναδυομένων μηνυμάτων κυριαρχίας και παντοδυναμίας. Με εικονικούς πνιγμούς του Αλέξη Τσίπρα, όπως μεταδίδουν τα διεθνή μέσα.

Ίσως έως το πρωί υπάρξουν κάποιες θετικές εξελίξεις και υποσκελιστεί ο τόνος. Ίσως να δοθούν ανταποδοτικά και κάποια ανταλλάγματα σε στυλ πακέτου Juncker, περί της διαβόητης ανθρωπιστικής κρίσης .

Ίσως να βρεθεί λύση με τον ELA και στο τέλος της βδομάδας να πάρουμε ανάσα από τα ΑΤΜ (τι 60, τι 50). Το τραπεζικό σύστημα θα αργήσει ούτως η άλλως να επανέλθει.

Ίσως είναι περισσότερο πιθανό να πάμε σε μια σύντομη συμφωνία – ανάσα με τα ψηφισμένα προαπαιτούμενα και την άμεση αναζήτηση χρηματοδότησης για δυο τρεις μήνες. Ίσως μέσω των κερδών της ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα (την πρόταση δηλαδή Βαρουφάκη μου μέχρι χθες απέρριπταν οι δανειστές) ή ακόμη και την επιστροφή των 12,9 δις ευρώ μέσω του EFSF (από το ξεχασμένο συρτάρι). Μπορεί να υπάρξει ακόμη και ένα διμερές δάνειο από την Γαλλία. Όλα τα σενάρια ανοιχτά.

Ένα είναι σίγουρο. Το project ευρώ είναι πλέον μη αναστρέψιμο. Η υποταγή της Ελλάδας αποτελεί παραδειγματισμό για τους υπολοίπους που θα τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι. Είτε μέσα, είτε έξω η Ελλάδα, το Διευθυντήριο δεν υποχωρεί. Όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει.

Για το τέλος να σχολιάσουμε θετικά τη στάση των Γάλλων και των Ιταλών, αλλά κυρίως των Γάλλων, οι οποίοι τη νύχτα αυτή συγκρούστηκαν δυνατά με το Βερολίνο και εκτός των δικών τους συμφερόντων για τις παρενέργειες ενός Grexit στη δική τους οικονομία, στο τέλος της μέρας μένει η σύμπλευσή τους με την Ελλάδα.

Όσο για την ελληνική αποστολή, από αύριο οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες για τα κόμματα, τους συνασπισμούς και την κυβέρνηση. Ακόμη και με λευκό καπνό αυτής της συμφωνίας - παρωδίας από τις Βρυξέλλες ο Πρωθυπουργός, και αν ακόμη επανακάμψει ως προς την απολεσθείσα δεδηλωμένη (αν και το βλέπω χλωμό), δεν θα μπορέσει να ηγηθεί με αξιοπιστία μιας κυβέρνησης που δεν ήταν και δεν είναι προετοιμασμένη να λάβει τέτοια μέτρα. Να γίνει δηλαδή μια πρωτότυπη αριστερίζουσα ευρωπαϊκή κεντροδεξιά.

Η κυβέρνηση ειδικού σκοπού πριν την προκήρυξη εκλογών (λίγο αργότερα) προ των πυλών.

Ας μη μιλάμε φυσικά καθόλου για το σενάριο περί μη συμφωνίας, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα..

Αν και το plan b υπήρχε και υπάρχει. Και ας μην ονομαζόταν ποτέ. Ας μην είμαστε αφελείς. Μόνο που αποδείχθηκε πως στην πράξη δεν είναι ζυγισμένο καλά.

Ξεχνά όμως και αυτή η Κυβέρνηση, όπως κι οι προηγούμενες ότι ο λαός αυτός δεν ξέρει ούτε από ζύγια, ούτε από ζυγό. Ξέρει από περηφάνια, ξέρει από ανεξαρτησία, ξέρει από αξιοπρέπεια, ξέρει από λεβεντιά, ξέρει από δημοκρατία, ξέρει από ελευθερία.

Και μια προσωπική εκτίμηση ως πρόβλεψη. Ας μη βιάζονται να συνυπογράψουν με αυτό το λαό πιθανά οφέλη, όλοι, όσοι έσπευσαν να ωθήσουν τον Πρωθυπουργό να υπογράψει μια τέτοιου είδους «ανέντιμη συμφωνία» με τους δανειστές και κατόπιν εντολής του Γερμανικού Διευθυντηρίου.

Το μέλλον τους θα είναι ακόμη πιο ζοφερό..

Όσο για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, επιφυλασσόμαστε..