Η μετάλλαξη μιας άρνησης

Νέα παράδοση της χώρας στις απαιτήσεις των δανειστών, είναι το αποτέλεσμα της πολύωρης συνεδρίασης της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης, με τους εταίρους να αποδεικνύουν τον προμελετημένο σχεδιασμό τους για τη σύνθλιψη της Ελλάδας, με τις πραξικοπηματικές λογικές και τελικά εφαρμογές να αναπτύσσονται σε όλο τους το μεγαλείο.

Τα σημεία που αξίζει να εντοπιστούν όσον αφορά στη συμφωνία στην οποία κατέληξε μετά από βασανιστικές διαβουλεύσεις ο Έλληνας πρωθυπουργός, είναι η παραδοχή πως

Η χώρα, που ενώ επιχειρεί να δώσει μαθήματα υπεράσπισης της αξιοπρέπειας της, να καταλήγει τελικά να γίνεται αποικία των ισχυρών της ευρωζώνης.

Η Γερμανία, παρά του ότι επέδειξε απροκάλυπτα πλέον την φασιστική της λογική, γεγονός κοινά παραδεκτό, ολίγον ενδιαφέρθηκε για την κατακραυγή που συνάντησε, καταφέρνοντας τελικά να επιβάλλει εις το ακέραιο τον σχεδιασμό της για την υποδούλωση και την αποκόμιση των ωφελειών από την χώρα μας.

Η Ελλάδα ξεγύμνωσε την σαθρότητα των δεσμών της Ευρώπης, που λειτουργούν πολύ μακράν της βασικής της αρχής της αλληλεγγύης, σηματοδοτώντας την απαρχή της ευρωπαϊκής κρίσης, καθώς απελευθερώθηκαν δυναμικές πολλών χωρών, καταρρίπτοντας τον Ενωσιακό μύθο.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός βρέθηκε εγκλωβισμένος ανάμεσα στην ανάγκη μιας χώρας να λύσει άμεσα το οικονομικό της πρόβλημα και των πολιτικών του δεσμεύσεων για την αναγέννηση της ελπίδας ενός ολόκληρου λαού.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αντιμέτωπη με την ίδια της την ιδεολογία, ένα βήμα πριν συνθηκολογήσει με την ιδέα ότι η «πρώτη φορά αριστερά» θα πρέπει στην πράξη να εφαρμόσει την πεπατημένη των φιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών, με ευθεία στήριξη από τους κύριους εκφραστές τους.

Οι Έλληνες πολίτες, μετουσίασαν την απόγνωση τους σε στήριξη της αριστερής προοπτικής, ενισχύοντας στο πρώτο κάλεσμα τον πρωθυπουργό τους για να τους απεγκλωβίσει από τα μνημονιακά αδιέξοδα και τώρα, βλέποντας το ηχηρό τους όχι να μεταβάλλεται σε ένα υποτελειακό ναι, καλούνται για ακόμα μία φορά να επωμισθούν το βάρος των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής.

Υπό το βάρος των ευθυνών

Μετά την πληθώρα αυτόκλητων μεταπολιτευτικών σωτήρων της χώρας, που σταδιακά την αφάνισαν, τάχθηκε από τους πολίτες της ο Αλέξης Τσίπρας να είναι αυτός που θα προσπαθήσει να την ξαναστήσει όρθια, υπερασπιζόμενος της αξιοπρέπεια της.

Χωρίς να έχει δώσει δικαιώματα αμφισβήτησης των καλών του προθέσεων, βρέθηκε από την μία να αναγεννά και να επωμίζεται τελικά την ελπίδα ενός ολόκληρου λαού και από την άλλη να αντιμετωπίζει την πραξικοπηματική πτώση του, μεθοδευμένη από τους εταίρους του Βερολίνου και των Βρυξελλών.

Οι εξωτερικοί αλλά και εσωτερικοί του αντίπαλοι, ως παλαιοί γνώστες του πολιτικού παιχνιδιού, κατάφεραν να τον εγκλωβίσουν μέσα στις δικές του «κόκκινες γραμμές», καταρρακώνοντας στην πράξη την ιδεολογία της αριστερής διακυβέρνησης, καταφέρνοντας τελικά να την φέρουν στα δικά τους φιλελεύθερα μέτρα.

Του ακύρωσαν στην πράξη τις πολιτικές του προτεραιότητες, παραφράζοντας, όπως επιθυμούσαν, την σωτηρία της χώρας σε μία συνέχιση των συγκεκριμένων πολιτικών, οδηγώντας τον στο να μην ακούσει ακόμα και τις χιλιάδες φωνές που του παρείχαν την απλόχερη υποστήριξη τους μέχρι την ύστατη στιγμή.

Θέλησε να φανεί συνεπής στην πολιτική εντολή που ακόμα και την τελευταία στιγμή του υπέδειξαν, για την επίτευξη μιας συμφωνίας, πράγμα που έπραξε, έχοντας όμως προκαλέσει μια βαθειά απογοήτευση σε όλους αυτούς που περίμεναν την ηρωική του αντίσταση.

Τώρα θα κληθεί να δικαιολογήσει το βάρος των μνημονιακών υπογραφών του, να βρει τις εσωτερικές ισορροπίες του κόμματος του και να πείσει πως μεταφέρθηκε στις καλένδες το μεγάλο του ζητούμενο που αφορούσε στην αναδιάρθρωση του χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο και κυρίως πως θα αιτιολογηθεί η τελική συναίνεση στην πάγια άρνηση του στο ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.

Υλοποίηση του ξεπουλήματος

Την στιγμή που η «κανονικότητα» στην οποία ζητούσαν οι υπερασπιστές της πολιτικής του «ναι» να επιστρέψει η χώρα, σήμαινε την συνέχιση της υποτέλειας στους μνημονιακούς κανόνες, την στιγμή που από την άλλη πλευρά η εταίροι επαναλαμβάναν την ανάγκη αποκατάστασης της εμπιστοσύνης, η οποία αποδιδόταν ως μομφή προς την κυβέρνηση, όταν αυτή που κλονίστηκε συθέμελα ήταν η εμπιστοσύνη από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της χώρας καλούνται να σηκώσουν το βάρος της ψήφισης του νέου μνημονίου.

Οι δανειστές εφαρμόζουν επακριβώς ότι ήταν προαποφασισμένο για τη χώρα, καθώς τα προαπαιτούμενα που θέτουν για την έναρξη της συζήτησης για τα νέα μέτρα και την χρηματοδότηση από τον ESM, τα οποία θα κληθεί να ψηφίσει η ολομέλεια στην αυριανή της συνεδρίαση, δεν είναι άλλα από την 5η αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος, προκειμένου να εκταμιευτούν τα 7,5 δις ευρώ από την ΕΚΤ.

Πέραν των μέτρων που αφορούν στα δημοσιονομικά, τον ΦΠΑ, τα εργασιακά και το συνταξιοδοτικό, κυριότερο στοιχείο αποτελεί το ειδικό Ταμείο αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας, το οποίο δεν ήταν πρόταση που προέκυψε ξαφνικά ως μία ακόμα παράλογη απαίτηση των πιστωτών, καθώς πρόκειται για προϋπάρχουσα συμφωνία με την κυβέρνηση Σαμαρά και συγκεκριμένα με τους τότε υπουργούς Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα και Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, με τους οποίους από κοινού ο Βόλφαγκ Σόιμπλε έθεσε της βάσεις δημιουργίας του.

Πρόκειται για το Ταμείο το οποίο θα είχε έδρα στο Λουξεμβούργο, όταν είχε συνυπογραφεί από την Γερμανική και την ελληνική κυβέρνηση το 2013 ένα «Memorandum of understanding», στο οποίο βασίστηκε η δημιουργία του Ελληνικού Αναπτυξιακού Ταμείου, με την επωνυμία Institution for Growth (IfG), με το πρώτο υπό-ταμείο του το "IfG - Greek SME Finance S.A.", δηλαδή Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο.

Η μόνη διαφοροποίηση για το συγκεκριμένο θέμα, μετά τις πολύωρες συζητήσεις, ήταν η μεταφορά της έδρας του στην Αθήνα, συνεχίζοτνας βέβαια να λειτουργεί κατόπιν των σχετικών εγκρίσεων από πλευράς των θεσμών.

Έτσι τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας ύψους 50 δις ευρώ θα μεταφερθούν στο συγκεκριμένο ταμείο, προκειμένου να προωθηθεί κατά το συμφέρον των πιστωτών η πώληση τους και από τα προκύπτοντα έσοδα το 50 % θα διατίθεται για την αποπληρωμή του χρέους και τις επενδύσεις και το υπόλοιπο 50% για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στη συμφωνία για το πλαίσιο λειτουργίας του Ταμείου:

Οι ελληνικές Αρχές πρέπει να λάβουν τις παρακάτω δράσεις:

- Να αναπτύξουν σημαντικά αναβαθμισμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με αυξημένη διαχείριση. Τα πολύτιμα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα μεταφερθούν σ' ένα ανεξάρτητο ταμείο, το οποίο θα τα ρευστοποιήσει μέσω ιδιωτικοποιήσεων και άλλων μεθόδων. Η ρευστοποίηση των αγαθών θα αποτελέσει μία από τις πηγές για τις προγραμματισμένες πληρωμές του νέου δανείου του ESM και θα παράσχει καθ' όλη τη διάρκεια του νέου προγράμματος, σύμφωνα με τον στόχο που ετέθη, ένα ποσό 50 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 25 δις θα χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και λοιπών οικονομικών εκκρεμοτήτων.

Επιπλέον, 12,5 δισ. ευρώ θα διατεθούν για τη μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ. Τα υπόλοιπα 12,5 δισ. ευρώ θα διατεθούν σε επενδύσεις.

Το Ταμείο θα εδρεύει στην Ελλάδα και θα διοικείται από τις ελληνικές Αρχές, υπό την επίβλεψη των ευρωπαϊκών θεσμών.

Εξελίξεις που επιβεβαιώνουν τον σχολιασμό του Μανώλη Γλέζου: «Ο λευκός καπνός της Συνόδου ήταν από τις στάχτες της Ελλάδας».