Ανάγκη σύγκρουσης με τα «συμφέροντα»

Την εξέχουσα σημασία του περιορισμού των άσκοπων κρατικών δαπανών, προκειμένου να μειωθούν στο ελάχιστο δυνατό οι βαριές φορολογικές πολιτικές, οι οποίες έχουν αποδυναμώσει τον επιχειρηματικό ιστό της χώρας, παρουσίασε ο κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης, μέσα από την πρόταση του «Ποταμιού».

Σε ημερίδα, με θέμα «Κόβουμε σπατάλες – Κόβουμε φόρους», που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου στη συνεδριακή αίθουσα του Επιμελητηρίου Κυκλάδων, ο κεντρικός ομιλητής και γραμματέας κοινοβουλευτικού έργου του «Ποταμιού», κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης και οι υποψήφιοι βουλευτές Κυκλάδων με το «Ποτάμι», κ.κ. Λίλη Αγγελοπούλου και Γιώργος Παπαπαύλου, παρουσίασαν τη θέση του κόμματος, σχετικά με την φορολογική πολιτική, αλλά και τις κρατικές δαπάνες, πολιτικές αλληλένδετες, που επηρεάζουν η μία την άλλη αντιστρόφως ανάλογα, όπως εξήγησαν, κατά τη διάρκεια της ημερίδας.

Η υπερφορολόγηση ως «εύκολη» λύση

Σύμφωνα με τον κ. Καρκατσούλη, οι μεγάλες δαπάνες του Ελληνικού Δημοσίου, προκειμένου να «θρέψει» το ανοργάνωτο, δυσκίνητο, γραφειοκρατούμενο και υπερκορεσμένο κεντρικό κράτος, θα αρκούσαν, αν μειώνονταν κατά 3% του ΑΕΠ, να καλύψουν τις ανάγκες της πολιτείας, χωρίς να χρειάζεται η επιβολή βαριάς φορολογίας, σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και κυρίως αυτές των συνταξιούχων και επιχειρηματιών, οι τελευταίοι εκ των οποίων, μαστίζονται ακατάπαυστα από συνεχείς αυξήσεις εισφορών, με αποτέλεσμα την πλήρη αποδυνάμωση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο γραμματέας κοινοβουλευτικού έργου του Ποταμιού αναφέρθηκε, τόσο στην «φοροεπιδρομή», η οποία έχει συντελεστεί σε όλη τη διάρκεια των έξι περίπου χρόνων της οικονομικής κρίσης, όσο και στα νέα επώδυνα φορολογικά μέτρα (αύξηση φορολογικών συντελεστών, αύξηση ΦΠΑ, αύξηση ειδικού φόρου σε καύσιμα, προϊόντα της καπνοβιομηχανίας, συνδρομητική τηλεόραση, κινητή τηλεφωνία κλπ), τα οποία αναμένονται να ψηφιστούν στο επόμενο διάστημα, σε μία προσπάθεια να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, που θέτουν το μνημόνιο και οι θεσμοί.

Θέτοντας ως παράδειγμα έναν επιχειρηματία με ετήσιο τζίρο 20.000 ευρώ, ο κ. Καρκατσούλης επεσήμανε, ότι «το 2009 κατέβαλλε το 24% του εισοδήματός του, σε φόρους και εισφορές. Ο ίδιος “ταλαίπωρος”, αν άντεξε, το 2016 καλείται να καταβάλλει το 52% του εισοδήματός του».

Όπως υποστήριξε, οι δανειστές επιβάλλουν στο ελληνικό κράτος, μέσω του μνημονίου και των αξιολογήσεων, δημοσιονομικούς στόχους και μεταρρυθμίσεις. Ο τρόπος, με τον οποίο επιλέγεται η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, δεν αφορά τους θεσμούς, αρκεί να υπάρξει ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, με κάποιο πρωτογενές πλεόνασμα, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους της χώρας, τονίζοντας, πως η συνεχής επιβολή φόρων και τα οριζόντια μέτρα, όπως η περικοπή μισθών και συντάξεων, επιλέγεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, καθώς απαιτεί την ελάχιστη δυνατή ικανότητα διακυβέρνησης και σχεδιασμού.

Παράλληλα, υπογράμμισε, την χαώδη οργάνωση του κεντρικού κράτους, ήτοι των υπουργείων και των υπηρεσιών τους, οι οποίες, όπως κατέδειξε και σε σχετικό διάγραμμα, ήδη, εδώ και 3 δεκαετίες, διογκώνονται και συνενώνονται, δημιουργώντας έναν κυκαιώνα γενικών γραμματειών, τομέων, υπηρεσιών, τμημάτων και νομικών προσώπων, που σχεδόν ποτέ, μάλιστα, δεν εκδίδουν απολογισμό εργασιών. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Καρκατσούλη, υπάρχουν τόσα πολλά νομικά πρόσωπα, που είναι σχεδόν αδύνατον, να καταγραφούν και να ελεγχθούν, ούτε ως προς τις υπηρεσίες που προσφέρουν, αν όντως προσφέρουν υπηρεσία, ούτε ως προς το κρατικό χρήμα που αντλούν, κάτι που καθιστά αδύνατη, κατά συνέπεια, και τον σαφή προσδιορισμό του ελλείματος, που ενδεχομένως δημιουργούν.

Ειδική μνεία, έγινε και για τον τεράστιο αριθμό κτιρίων, τα οποία στεγάζουν τις υπηρεσίες των υπουργείων, με αρκετά εξ’ αυτών – περισσότερα από 200 – να ενοικιάζονται, γεγονός, που οδηγεί σε τεράστιες λειτουργικές δαπάνες, που καλύπτονται από δημόσιο χρήμα.

Τα παραπάνω, όπως σημείωσε, είναι αποτέλεσμα του πελατειακού κράτους, στο οποίο έχει βασιστεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα εδώ και τριάντα χρόνια και που καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν έχει επιχειρήσει να «ξεριζώσει», ώστε να προχωρήσουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, που θα δώσουν ώθηση στην ελληνική οικονομία. Αντιθέτως, οι διοικήσεις του κράτους, περιορίζονται στην επιβολή φόρων σε μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρομεσαία κυρίως στρώματα, έσοδα, τα οποία χρησιμοποιούνται στην κάλυψη της «μαύρης τρύπας» στο Δημόσιο και ως «εύκολη λύση» στην κάλυψη των αναγκών του κράτους.

Μείωση και καλύτερη οργάνωση του κεντρικού κράτους

Σύμφωνα με την πρόταση, που πρεσβεύει το «Ποτάμι», απαιτείται γενναία συρρίκνωση και αναδιοργάνωση, κυρίως του κεντρικού δημόσιου τομέα, με αντίστοιχο εκσυγχρονισμό του, στα σημερινά παγκόσμια δεδομένα.

Η πρόταση, αποτελείται από 5 άξονες, οι οποίοι αφορούν:

1)      Στην θεσμοθέτηση της υποχρέωσης, κάθε Υπουργείου και Νομικού Προσώπου Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου, που ανήκει στο Δημόσιο, να καταρτίζει Σχέδιο Δράσης, το οποίο θα περιλαμβάνει σχέδιο προϋπολογισμού και ετήσιο προγραμματισμό, με ρεαλιστική και σαφή στοχοθεσία, η οποία θα είναι και αντικείμενο ελέγχου, στο τέλος κάθε έτους, προκειμένου να υπάρχει αξιολόγηση.

2)      Στη χρηματοδότηση κρατικών φορέων, μόνο εφόσον αυτοί έχουν επιτύχει τα αποτελέσματα, που έχουν εκτιμηθεί, βάσει προϋπολογισμού και στοχοθεσίας του Σχεδίου Δράσης τους.

3)      Στην αξιολόγηση και συγχώνευση ή και κατάργηση φορέων, οι οποίοι είτε δεν εξυπηρετούν σημαντικές ανάγκες, είτε έχουν παρόμοιο/αντίστοιχο αντικείμενο με άλλες υπηρεσίες και φορείς.

4)      Στην αξιολόγηση προσώπων, σε σχέση με συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι θα προκύπτουν έπειτα από πλήρη διασαφήνιση του εργασιακού αντικειμένου του κάθε υπαλλήλου και κατά συνέπεια με τα αποτελέσματα, τα οποία εμφανίζει.

5)      Στην σταθεροποίηση των νομικών πλαισίων, δεδομένου, ότι υπάρχει συνεχιζόμενη τροποποίηση των νόμων, η οποία σύμφωνα με στοιχεία, κάθε χρόνο αγγίζει (με τροπολογίες, διατάξεις εξαιρέσεων κλπ) περίπου τις 118 αλλαγές κάθε χρόνο. Όπως αναφέρεται στην πρόταση του «Ποταμιού», «τέλος με τις έκτακτες διαδικασίες νομοθέτησης. Τέλος με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τις άσχετες τροπολογίες, τις Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου, με τις οποίες αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των μετακλητών».

Όπως επανέλαβε ο κ. Καρκατσούλης, το «συμμάζεμα» και η ορθή αναδιοργάνωση του κεντρικού κράτους, αφενός θα καταστήσει το Δημόσιο μία λειτουργική και εύρυθμη δομή, η οποία δεν θα κοστίζει μία περιουσία στον πολίτη, άμεσα ή έμμεσα, ενώ αφετέρου, θα εξοικονομήσει δισεκατομμύρια ευρώ στα κρατικά ταμεία, προκειμένου, οι δημοσιονομικοί στόχοι να επιτευχθούν, χωρίς καμία περαιτέρω φορολογική επιβάρυνση στον πολίτη, αν όχι ελάφρυνση. Ταυτόχρονα, από την πλευρά τους οι πολίτες και κυρίως οι επιχειρηματίες και οι επενδυτές, σε ένα σταθερό νομοθετικό και θεσμικό περιβάλλον, που θα διακατέχεται από διαφάνεια και ευελιξία, θα έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν στο κράτος, με νέες επιχειρηματικές και επενδυτικές πρωτοβουλίες, με «άνοιγμα» θέσεων εργασίας, που θα αποφορτίσει τους υψηλούς δείκτες ανεργίας και τέλος, με την ενδυνάμωση του παραγωγικού και εξαγωγικού ιστού της χώρας, που θα συμβάλλει στην αύξηση του ΑΕΠ και την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Ωστόσο, όπως διεμήνυσε σε όλους τους τόνους ο κ. Καρκατσούλης, αυτές οι ενέργειες, απαιτούν μετωπική σύγκρουση με παντός είδους «συμφέροντα», που διατηρούν προς όφελός τους την παρούσα προβληματική κατάσταση στο κράτος. Όπως υποστήριξε, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας γαλούχησαν αυτά τα συμφέροντα, για ψηφοθηρικούς λόγους, ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όχι μόνο δεν είναι ικανή να συγκρουστεί μαζί τους, αλλά συνεχίζει να τα ενδυναμώνει και να τα εξυπηρετεί.

Σύμφωνα με τον κ. Καρκατσούλη, το «Ποτάμι» έχει την πολιτική βούληση και την τεχνογνωσία, προκειμένου να εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να μην είναι ευχάριστο για όλους, ωστόσο θα δώσει λύσεις στο σημερινό αδιέξοδο.