«Τράβα σκανδάλη»

Εθνικοί πανηγυρισμοί για μία ατομική επιτυχία, που είναι τόσο ατομική που δεν επιτρέπει καμία εθνική γενίκευση.

Σε ένα έθνος που στο προσκλητήριο όλης της προσπάθειας, όλων των χρόνων της αγωνίας και όλου του προσωπικού κόπου, ήταν απόν.

«Πάλι. Τράβα σκανδάλη».

Μεγαλοστομίες και λογύδρια πολιτικής κατανάλωσης, με πολιτικές υποδοχές και υποσχέσεις υποστήριξης, όλα εκ των υστέρων.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι, κάθε πλευράς και κάθε απόχρωσης, που ανακάλυψαν ότι υπάρχουν αθλήματα τα οποία μέχρι χθες αγνοούσαν, που ανακάλυψαν ότι την δική τους ανύπαρκτη ενίσχυση την μεγέθυνε η νίκη που ήρθε από τους τσίγκους ενός παραπήγματος, με την θέληση, το πάθος και το πείσμα να πηγαίνουν κόντρα στη δική τους ανεπάρκεια.

«Σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι».

Φωτογραφικά ενσταντανέ για την απαθανάτιση της προσωπικής ματαιοδοξίας των παραγόντων, που επιζητούν την αίγλη μίας δόξας που δεν τους ανήκει.

Με παράγοντες του αθλητισμού, που με ένθερμους πανηγυρισμούς για την μοναχική νίκη ενός αθλητή, υποκλέπτουν στιγμές τόνωσης του ρόλου τους, στον οποίο ουδέποτε εμφανίστηκαν συνεπείς.

«Σημάδεψε και πάτα τη σκανδάλη».

Μία νίκη που επιβάλλει ατομικούς πανηγυρισμούς, που φέρει την υπογραφή της μοναχικής και επίπονης προσπάθειας, που τιμά το άτομο στο οποίο αποκλειστικά ανήκει η αίγλη της.

Μία νίκη που αντανακλά την απουσία του κράτους, που προδίδει την ελλειμματική αντιμετώπιση των υπευθύνων, που εκθέτει την αδυναμία της πολιτείας.

Καμία υπερηφάνεια δεν δικαιούνται να νοιώσουν οι άλλοι, οι ανύπαρκτοι, οι απόντες, οι κάπηλοι.

Το μόνο που τους επιτρέπεται είναι η σιωπή και κυρίως η ντροπή.

Η υπερηφάνεια ανήκει μόνο αυτούς που πάλεψαν και πέτυχαν μόνοι, μέσα σε μία χώρα που προσπαθεί να διαχειριστεί την ήττα της, απέναντι στις ηχηρές απουσίες αρωγής και συμπαράστασης.

Η υπερηφάνεια ανήκει σε αυτούς που μόνοι τους, μετά από μία μακρά και κουραστική διαδρομή έφτασαν να δρασκελίσουν το πρώτο σκαλί του βάθρου.

Σε αυτό το κορίτσι, την Άννα Κορακάκη - όπως και σε κάθε μοναχικό αθλητή αυτού του τόπου - που μόχθησε, που αγωνίστηκε, που διακρίθηκε, που συγκινήθηκε, που δάκρυσε, μόνο σε αυτό ανήκει η επιτυχία, μόνο σε αυτό ανήκει η νίκη, μόνο σε αυτό ανήκει η υπερηφάνεια, μόνο σε αυτό ανήκει το μετάλλιο.

«Ως την άκρη της κλωστής ισορροπήσαμε εμείς»

Είναι το κερδισμένο προσωπικό στοίχημα, από το οποίο κανείς δεν δικαιούται μερίδιο.

Μόνο ικανοποίηση που υπάρχουν ακόμα αυτοί που γεννούν την ελπίδα, που θέτουν στόχους και καταφέρνουν να τους επιτύχουν.

Και τώρα ναι, στο αίσιο τέλος, ξαναοπλίζει και στοχεύει, έτοιμη να πατήσει και πάλι τη σκανδάλη.

«Τράβα σκανδάλη»