Ηχηρός επίλογος

Έχει έρθει η ώρα να δώσουμε σημασία στον άνθρωπο! Εκείνον που ακόμη κι αν δεν τον γνωρίζουμε σε προσωπικό επίπεδο και στο πλαίσιο των αυστηρά προσωπικών συναναστροφών μας, τον αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε ότι δρα για το σύνολο, μέσα από τη δουλειά του, τη σκληρή και κοπιαστική εργασία του και τα αξιόλογα αποτελέσματά της! Ήρθε η στιγμή, να στρέψουμε το βλέμμα μας, σε εκείνον τον άνθρωπο που στο πρόσωπό του μα και την πορεία του, αναγνωρίζουμε τη δημιουργικότητα, την πειθαρχία, την πρόοδο και την ικανότητα να εμπνέει τους νέους ανθρώπους και δη τα παιδιά να καταπιαστούν με την τέχνη της κλασικής μουσικής.

Επιτέλους, σε αυτόν τον τόπο, ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε με εκείνον τον άνθρωπο που παρήγαγε σοβαρό έργο και αξιοποιώντας τις μικρές “ατίθασες” και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας, κατάφερε να προβάλει αυτόν, συνοδεύοντάς τον με μοναδικό τρόπο σε ποικίλες εκδηλώσεις, δίνοντας πάντα εκείνο το εξαιρετικό μουσικό “στίγμα” της ευγένειας!

Η παραίτηση της Αρχιμουσικού Αλίς Λαμπάρς από τη Φιλαρμονική του Δήμου, ως γεγονός ήχησε.... σαν μία μεγάλη και αγενής παραφωνία σε μία άκρως αρμονική πορεία που είχε καθ΄ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών αυτή η μπάντα, βασισμένη πάντα στην καθοδήγησή της. Αυτή την απόφασή της, για την οποία η ίδια μίλησε αποκαλυπτικά και με ειλικρίνεια στην εφημερίδα σε μία άκρως ουσιαστική συνέντευξη, σαφώς και μπορεί ο κάθε ένας να την ερμηνεύσει από τη δική του σκοπιά. Έτσι λοιπόν, μπορεί κάποιος να “θυμώσει” με την ίδια που αφήνει ένα πολύτιμο έργο “ορφανό” και χωρίς βέβαιο παρόν και μέλλον, μπορεί να συγκινηθεί με τις ουσιαστικές δηλώσεις της σχετικά με την εσωτερική ανάγκη της, η οποία την πρόσταξε να βροντοφωνάξει δημοσίως “είμαι μουσικός κι όχι δημοτική υπάλληλος”, ενδέχεται να την παραδεχθεί για το θάρρος της να προχωρήσει σε άλλα βήματα, αφήνοντας τη σιγουριά της αναγνώρισης που τύγχανε κι εξακολουθεί να τυγχάνει από μικρούς και μεγάλους μουσικούς και γενικότερα από μία σημαντική μερίδα της τοπικής κοινωνίας, ενώ δεν αποκλείεται να της αναγνωρίσει την επιλογή να μην προσαρμοστεί σε κοντά μέτρα και μυωπικές λογικές κι ενέργειες ανθρώπων, οι οποίοι αντί να αναζητήσουν τους τρόπους να γιγαντώσουν αυτό το σπουδαίο “χαρτί” που έχουν στη διάθεσή τους, αντιμετώπισαν την υπόθεση “Φιλαρμονική” με την κοντόφθαλμη σκέψη της τακτοποίησης ανοικτών ζητημάτων!

Μόνο που τακτοποίηση και αγάπη για την κλασική μουσική δεν μπορούν να ταιριάξουν!

Πέραν των ανωτέρω, προσωπικά δεν μπορώ να κρύψω πως, μου γεννάται μία τεράστια ανησυχία και αγωνία για το μέλλον της μπάντας του Δήμου, για την μουσική “φωλιά” στην οποία βρήκαν καταφύγιο πολλά παιδιά, αλλά και άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική και άρα, την τέχνη με την ευρύτερη έννοιά της, αφού η αξιέπαινη πορεία της, δε θα φέρει πια τη σφραγίδα ενός ανθρώπου που δόθηκε με πάθος για την εξέλιξή της!

Η μεγαλύτερη ανησυχία προβάλλει ωστόσο με το πιο άσχημο “πρόσωπό” της, εξαιτίας της αναμονής για την επόμενη επιλογή, από την οποία θα εξαρτηθεί η συνέχεια, καθώς και η ποιότητα της συνέχειας της Φιλαρμονικής στο νησί μας.

Οι όποιες ρεπορταζιακές πληροφορίες έρχονται να ενισχύσουν τη θέση πως δεν δόθηκε μάχη μέχρι τέλους για να κρατηθεί ένας άξιος άνθρωπος σε μία θέση που ταίριαζε απόλυτα, αυξάνουν μοιραία και την αγωνία αναφορικά με τα κριτήρια που έχουν εκείνοι που καλούνται να απαλύνουν την “απώλεια” και να καλύψουν το κενό.

Αγαπημένα πρόσωπα που ασχολούνται παθιασμένα με τη μουσική, κάποτε, μου είχαν πει να θυμάμαι πως, “όσοι δίνονται ψυχή και σώμα στην τέχνη τους, δεν χωρούν σε ασφυκτικό πλαίσιο αξιολόγησης... από ανθρώπους χωρίς ορίζοντα κι επίπεδο”.

Θλιβερή διαπίστωση πολλών, μα και δική μου σήμερα, είναι ακριβώς αυτό! Πως δηλαδή, η αξιοσύνη αναγνωρίζεται και προασπίζεται μόνον από τους ελάχιστους που έχουν γνώση, αντανακλαστικά και μπορούν να υμνήσουν την αγάπη, το πάθος και τον θαυμασμό όταν αυτά εκφράζονται απόλυτα και ολοκληρωτικά από τον διπλανό...!

“Αυτό που έκανα εγώ με τη Φιλαρμονική, δεν το έβλεπα μόνο ως μουσική, αλλά ως κοινωνικό έργο” σημείωσε μεταξύ άλλων η ίδια στη συνέντευξή της, λόγια που προσωπικά τα κρατώ ως τον πιο ηχηρό επίλογο!