Σχέδιο

Όλο και πιο συχνά βλέπω στον πανελλήνιο τύπο να εκφράζονται απόψεις που οι αναγνώστες μου έχουν διαβάσει επανειλημμένα στην Κοινή Γνώμη. Μπορούν να βρεθούν στον ιστότοπό μουhttp://dimitrissideris.wordpress.com.

Παπαχελάς (Καθημερινή, 21.08.2016): «Καμιά κυβέρνηση στα χρόνια της κρίσης δεν απέκτησε ένα δικό της σχέδιο και όραμα για τη χώρα…Χωρίς ένα δικό μας σχέδιο για το πώς θα ξεφύγει η χώρα από την κρίση, δεν πάμε πουθενά». Το τονίζω διαρκώς. Λεφτά χωρίς σχέδιο σκορπίζουν. Σχέδιο να υπάρχει, και λεφτά ίσως βρεθούν.(«Δίκαιο και άμυνα». «Σκέψεις πάνω στην οικονομία»).Ακόμη και αν (ο μη γένοιτο) ανατραπεί βίαια το σύστημα, είναι απαραίτητο να προϋπάρχει όραμα, σχέδιο.

Γιανναράς (Καθημερινή, 21.08.2016). Περιγράφει γλαφυρά και πειστικά την ορατή σε όλους παρούσα κατάσταση, συμπεριλαμβάνοντας τον ψευδοσκοπό «έξοδος στις αγορές» για να καταλήξει μελαγχολικά: «όσοι ακόμη διασώζουν σκέψη και κρίση στο ελληνώνυμο κρατίδιο του βαλκανικού Νότου, ξέρουν ότι επιβίωση του Ελληνισμού δεν υπάρχει πια. Χωρίς γλώσσα, χωρίς ιστορική συνείδηση, με θρησκειοποιημένη την Εκκλησία … ο τυπικός αφανισμός της οργανωμένης σε κράτος συλλογικότητας είναι θέμα χρόνου». Προσυπογράφωσχεδόν όλα όσα γράφειο σοφός επιφυλλιδογράφος. Συμμερίζομαι την αγωνία, όχι όμως τη βεβαιότητα, ότι δεν υπάρχει πια επιβίωση του Ελληνισμού. Διατηρώ επιφυλάξεις για τη σύγχυση που έχει επικρατήσει και μας εμποδίζει να ξεφύγουμε από μακροχρόνιες προκαταλήψεις.

Ο Στείρης(http://www.huffingtonpost.gr/georgios-steiris)περιγράφει τέτοια σύγχυση. Στην αρχαία Ρώμη δημιουργήθηκε η respublica. Δικαίωμα εκλογής, αντίθετα από την Αθηναϊκή Δημοκρατία,στα ανώτερα αξιώματα είχαν μόνο οι πατρίκιοι, οι καθαρόαιμοι αριστοκράτες Ρωμαίοι. Την εποχή του Διαφωτισμού η άμεση δημοκρατία απορρίφθηκε από τους φιλελεύθερους διαφωτιστές μετά βδελυγμίας, επειδή κρίθηκε ότι αναπότρεπτα θα οδηγούσε στην κυριαρχία των λαϊκών στρωμάτων και θα δημιουργούσεχάος. Η εξουσία έπρεπε να παραμείνει προνόμιο των αριστοκρατών, έστω με την έννοια της διακυβέρνησης από άριστους αντιπροσώπους, που επιλέγει ο λαός κατόπιν ψηφοφορίας. Το πολίτευμα αυτό ονομάστηκε εξαρχής ρεπουμπλικανικό, όχι δημοκρατικό, καθώς οι εμπνευστές του ήξεραν πολύ καλά από πού άντλησαν και τι επιδίωκαν. Στο 19οαιώνα εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μια εκδοχή του ευρωπαϊκού ρεπουμπλικανισμού ώστε η χώρα μας να μην υστερεί έναντι της προηγμένης δύσης. Όμως, δέσμιοι της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς, ονόμασαν το πολίτευμα αυτό δημοκρατικό!Έκτοτε, η σύγχυση υπάρχει. Ρεπούμπλικα έχομε (όταν την έχομε), όχι δημοκρατία.

Ο Μαραντζίδης (Καθημερινή, 28.08.2016) προτείνει την άμεση δημοκρατία, με μεγαλύτερη εμπλοκή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων. Το κίνημα είναι πια διεθνές.

Οι Αλιβιζάτος και συνεργάτες («Ένα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα», Καθημερινή, 27/06/2016) προτείνουν αλλαγές στο ισχύον Σύνταγμα. Δεν αλλάζουν όμως το 1ο άρθρο του Συντάγματος γράφοντας απλά: «Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Δημοκρατία». Έτσι διατηρούν τη ρεπούμπλικα και τη σύγχυση χωρίς την αναγκαία προσαρμογή στα άρθρα που ακολουθούν. Η απαιτούμενη θεμελιώδης προσαρμογή είναι η άμεση δημοκρατία, όπως στην αρχαία Αθήνα, με κλήρωση των βουλευτών.(«Σκέψεις για ένα Καινοτόμο Σύνταγμα»).

Ο Διαμαντής (http://www.huffingtonpost.gr/eleftherios-diamandis)διατυπώνει ενστάσεις: «Φανταστείτε για ένα λεπτό τι θα είχε συμβεί αν κληρώναμε υπερήλικες, αγράμματους, άρρωστους, κτλ για να γράψουν τους νόμους του κράτους». Σύγχυση πάλι. Οι βουλευτές δεν γράφουν, δεν πρέπει να γράφουν, νόμους. Η κυβέρνηση τους γράφει. Η βουλή εγκρίνει ή απορρίπτει. Αν η βουλή έγραφε νόμους, θα καταργούνταν η ανεξαρτησία των εξουσιών. Με την πλύση του εγκεφάλου μας, συγχέομε τη βουλή με την κυβέρνηση, επειδή κυβέρνηση και βουλή κυριαρχούνται από το ίδιο κόμμα. Η βούληση της κοινωνίας προκύπτει από βιολογικές ανάγκες, αλλά η κοινωνία την ελέγχει ανάλογα με τις γνώσεις που υπάρχουν, τόσο που να ικανοποιείται το συναίσθημά της. Αυτό σημαίνει κυβέρνηση από επαΐοντες στους οποίους μεταφέρεται η βούληση της κοινωνίας διαμέσου μιας βουλής που την εκφράζει αξιόπιστα. Η μόνη απαίτηση από το βουλευτή είναι να διαθέτει κοινό νου, διακρίνοντας την αλήθεια από το ψέμα, όχι γνώσεις. Σανένορκος. Οι ψαράδες, οικοδόμοι, αγρότες, τεχνίτες, είναι εξίσου ικανοί σ΄ αυτό με δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς, οικονομολόγους, που κατακλύζουν σήμερα τη βουλή. Οι Απόστολοι ήταν ψαράδες. Οι αγράμματοι Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης (βαριά άρρωστος) είχαν τουλάχιστον εξίσου σωστή κρίση με τους γραμματισμένους Κοραή, Καποδίστρια, Μαυροκορδάτο, Κωλέττη. Κι οι υπερήλικες Παπούλιας, Στεφανόπουλος, Καραμανλής ήταν ικανοί πρόεδροι δημοκρατίας. Αν εμπιστευόμαστε το κοινό να επιλέγει εκπροσώπους, γιατί δεν το εμπιστευόμαστε να κρίνει νόμους;

Η επαρκής επικοινωνία μεταξύ μας είναι απαραίτητη. Σωστά ο Γιανναράς προτάσσει επανειλημμένα το θέμα της γλώσσας. Φοβούμαι όμως ότι ή δεν έχω καταλάβει ή υπάρχει πάλι σύγχυση. Η γλώσσα μας εξελίσσεται συνεχώς εδώ και >3500 χρόνια. Μεταφέρεται αβίαστα από τη μάνα στο παιδί και, μετά την ανακάλυψη της γραφής, διαβάζοντας την υπάρχουσα λογοτεχνία. Αντίθετα, η γραφή επιβάλλεται από το δάσκαλο στο μαθητή (συχνά με τη βέργα!). Έχουν φυσιολογικές διαφορές οι δύο τρόποι έκφρασης, χρησιμοποιώντας διαφορετικά εκφραστικά όργανα: στόμα-αυτί η γλώσσα, χέρι-μάτι η γραφή. Στην κλασική αρχαιότητα η γραφή απέδιδε με όση γινόταν ακρίβεια τη γλώσσα: Ένας φθόγγος για κάθε γράμμα (ή σύμπλεγμα γραμμάτων) και ένα γράμμα (ή σύμπλεγμα γραμμάτων) για κάθε φθόγγο. Μετά την Ελληνιστική εποχή εξοβελίστηκε αυτή η αρχή και η γλώσσα εξελίσσεται αναπότρεπτα αβίαστα χωρίς να την ακολουθεί η γραφή. Φτάσαμε να έχουμε 22 τρόπους για να αποδώσουμε τους φθόγγους α και ά (α,ᾳ,ά,ὰ,ᾶ,ἀ,ἁ,ἂ,ἃ,ἄ,ἅ,ἆ,ἇ,ᾀ,ᾁ,ᾂ,ᾃ,ᾄ,ᾄ,ᾅ,ᾆ,ᾇ) και 15 τρόπους (Α,ᾼ,Ε,ΑΙ,Η,ῌ,Ι,Υ,ΕΙ,ΟΙ,ΥΙ,Ο,Ω,ῼ,ΟΥ) για 5 φωνήεντα.Έλεος! Έχω υποστηρίξει: 1. Ανάγκη να μαθαίνουμε να διαβάζουμε και κατανοούμε τη γλώσσα των προγόνων ήδη από το Δημοτικό. Από τον Παπαδιαμάντη ως τον Όμηρο. Όχι μόνο για να μαθαίνουμε πώς σκέφτονταν οι πρόγονοί μας, αλλά και, κυρίως, για να γίνουμε ικανότεροι να εκφραζόμαστε ακριβέστερα. Δεν χρειάζεται να τη γράφουμε. Κανένας πρόγονός μας δεν έχει επιβιώσει για να διαβάζει ό,τι γράφομε, ενώ η γραφή της αρχαίας γλώσσας είναι απατηλή. Τα γράμματά μας δεν αντιστοιχούν πια στους αρχαίους φθόγγους, τους οποίους αγνοούμε. 2. Να γράφουμε την τρέχουσα γλώσσα με φωνητική γραφή, σαν τους Βηλαρά, Σολωμό και άλλους και εγώ στη συνέχεια.Το κέρδος θα ίνε αφάνταστο από τιναπλοπίισι τις γραφίς, που δεν βλάπτι τιγλόσα μας (αντίθετα τιστιρίζι), ιδίος για τισιντριπτικίπλιονότιτα τον ντόπιονΕλίνον με ιπερδοδεκαετίεκπέδεφσι που αδινατούν να γράπσουν μια σελίδα χορίς ορθογραφικό λάθος(«φωνητική γραφή»)·για το σίνολο τον Ελίνωνμεταναστόν που σε 2-3 γενιές χάνουν τινΕλινικότιτάτους· κε για το πλίθος τον αλοδαπόν που εγκαθίσταντεστιχόρα μας κε πρέπιίτε να φίγουνί να μίνουν και εκσελινισθούν με κατάλιλι πεδία.

Για όλα τα παραπάνο, πάντος, προαπετίτε όραμα, σχέδιο.