Ψηφοθήρες και υστερικοί της εξουσίας

Προκλητικές έως και αδίστακτες συμπεριφορές που προδίδουν ένα ανελέητο κυνήγι ψήφων εξακολουθούν να παρελαύνουν καθημερινά μπροστά μας, αποκαλύπτοντας μάλιστα το πολιτικό ήθος... και την ποιότητα... εκείνων που βρέθηκαν, μα και όσων βρίσκονται σήμερα σε σημαντικές θέσεις διοίκησης του τόπου.

Πεδίο – με ορίζοντα - ψηφοθηρικής και πολιτικάντικης συμπεριφοράς αναμφισβήτητα και όπως έχει αποδειχθεί μέχρι τώρα, συναντά κάποιος – δυστυχώς – εκεί όπου παρατηρείται φτώχεια, ανεργία, τεράστια προβλήματα και γίνεται αντιληπτό - ξεκάθαρα – ένα αβέβαιο μέλλον. Απλήρωτοι εργαζόμενοι επί πολλούς μήνες αντιμετωπίζονται ως μία δεξαμενή ψήφων, από την οποία ο κάθε υστερικός της εξουσίας επιδιώκει να αποσπάσει την εμπιστοσύνη όσων περισσότερων εξ αυτών γίνεται, προκειμένου να μπορέσει να κερδίσει μία θέση διοίκησης ή και να διατηρήσει αυτήν σε κάθε επίπεδο.

Η περιορισμένη χρονική εμπειρία της γράφουσας – κυρίως λόγω ηλικίας – αναφορικά με τα γεγονότα που έχουν διαδραματιστεί στο ναυπηγείο τις τελευταίες δεκαετίες καθώς και τις υποσχέσεις που έχουν εκτοξευθεί κατά καιρούς προς την πλευρά των εργαζομένων, επ΄ ουδενί δεν αφαιρεί το δικαίωμα διατύπωσης συμπερασμάτων και σκέψεων, καθώς η σημερινή κατάσταση της συνεχούς και αυξανόμενης αγωνίας των άμεσα ενδιαφερόμενων προσώπων, οδηγεί σε έναν νέο κύκλο ψηφοθηρικού κυνηγιού και πολιτικάντικων παιχνιδιών. Δεν τα διαπιστώνετε;

Ίσως στην παρούσα φάση, να περισσεύει η επισήμανση πως, πρόσφορο έδαφος κοροϊδίας βρίσκει κάποιος, μόνον όταν του το επιτρέπουν άλλοι, αφού αξίζει να δοθεί έμφαση στην προκλητικότατη συμπεριφορά των κροκοδείλιων δακρύων που χύνονται ξανά από όσους σπεύδουν να εκφράσουν την αμέριστη στήριξή τους στον πόνο και την πείνα των άλλων.

Ακούσαμε προσφάτως για ακόμη μία φορά σε δημόσιες συζητήσεις, πως, λόγω του μεγάλου αριθμού των εργαζομένων, το ναυπηγείο έχει αποτελέσει πολλές φορές χώρο εύκολο... για παιχνίδια πολιτικάντηδων που θέλουν για μικροπολιτικούς λόγους να εξαπολύσουν λόγια στήριξης και κατανόησης, λόγια παρηγοριάς δηλαδή, προκειμένου αυτή η στάση τους να εξαργυρωθεί στην κάλπη! Σύντομα ή όποτε...

Ακούσαμε ως εκ τούτου και για ευκαιριακή αντιμετώπιση των προβλημάτων μίας ιδιωτικής επιχείρησης (κι αυτό το “ξεχνούν” αρκετοί συστηματικά κι εντέχνως στους πολύτιμους... παλαιοκομματικούς λόγους τους), η οποία ευθύνεται (άκουσον άκουσον) για τη σημερινή διαμορφωθείσα κατάσταση της εξαθλίωσης των εργαζομένων.

Επιχειρήθηκε επίσης, να καθοδηγηθεί το βλέμμα όσων βιώνουν άμεσα τα προβλήματα προς τα πολιτικά πρόσωπα της κεντρικής εξουσίας – από οποιαδήποτε κυβέρνηση – που τάζουν και δεσμεύονται στήριξη κατά καιρούς, την ίδια στιγμή που γεγονότα και στοιχεία έρχονται να αποκαλύψουν ότι υστερικοί της εξουσίας δεν υπάρχουν μόνον σε κυβερνητικό ή κοινοβουλευτικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο αυτοδιοικητικό.

Διαπιστώσαμε κυβιστήσεις, τις λεγόμενες κολοτούμπες που έκαναν πρόσωπα που αρέσκονται – ίσως και απολαμβάνουν - να επισκέπτονται συχνά τον χώρο του ναυπηγείου προκειμένου να δηλώσουν το “παρών” στα σοβαρά προβλήματα και αδιέξοδα, με τους ίδιους μάλιστα εκ των υστέρων να έρχονται να καταδικάσουν..., να καταγγείλουν... και να στηλιτεύσουν... αυτούς τους περιπάτους ταξίματος, λες και απευθύνονται σε κοινωνία, της οποίας το σύνολο των πολιτών διαθέτει κοντή μνήμη! Λες και μιλούν σε πρόσωπα που στο σύνολό τους, απώλεσαν τη μνήμη τους και δεν ήταν μπροστά σε πολιτικάντικες δικές τους συμπεριφορές ή ακόμη χειρότερα, λες και ξέχασαν τα “πάρε δώσε” τους με υπουργούς που κατά καιρούς σκάνε σαν βόμβα στα μάτια μας και τάζουν, τάζουν, τάζουν! Λέτε να τους περιμένουμε ξανά;

Ακούσαμε όμως και αναλύσεις για την κρίση στη ναυπηγική και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, οι οποίες ταυτίζονται με την επιχειρηματολογία όλων εκείνων που τη χρησιμοποιούν για να διατηρούν τις οφειλές τους προς πάσα κατεύθυνση και διαμόρφωσαν τις συνθήκες φτώχειας σε μία μερίδα αρκετών εργαζομένων.

“Απολαύσαμε” σχεδόν, τη στάση αιρετών που θέλησαν να πάρουν αποστάσεις από υστερικούς της εξουσίας, νομίζοντας οι ίδιοι πως, διαφέρουν σε επίπεδο ήθους και ποιότητας, ισχυριζόμενοι μάλιστα πως, σε αντίθεση με άλλους, δεν “πουλάνε” παραγοντιλίκι, ενώ ταυτόχρονα, πράττουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο!

Η τοπική κοινωνία που παρατηρεί ψύχραιμα, μπούχτισε από τις “ειλικρινείς” προθέσεις όσων υπερασπίζονται το δίκαιο των εργαζομένων, όταν αρχικά και προσχηματικά αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους, φέρνοντάς τα εκ των υστέρων προς συζήτηση!

Πολύ περισσότερο όμως, οι πολίτες που δεν χάνουν την υπομονή τους, διαπίστωσαν τον νέο υποκριτικό κύκλο που ξεκίνησαν να διαγράφουν οι υστερικοί της εξουσίας, τους οποίους καλό θα ήταν να ξεβράσουν... στην επόμενη πρώτη ευκαιρία!