Ρόδα είναι και γυρίζει

Λένε ότι είναι τροχός η ζωή και έχει γυρίσματα.

Έτσι όταν είσαι επάνω και πάρει φόρα ο τροχός, πολύ εύκολα, με μία μόνο στροφή, μπορεί να βρεθείς κάτω.

Το θέμα είναι όταν είσαι χαμηλά να μπορέσεις να κρατηθείς και να μην πέσεις, γιατί τότε δεν θα έχεις την ευκαιρία να ξανανέβεις στο επόμενο γύρισμα του τροχού.

Να λοιπόν που συνέβη κι αυτό, τόσο δίπλα μας, τόσο κοντά μας, που γίναμε όλοι μάρτυρες μίας επώδυνης πτώσης, μίας ανθρώπινης κατακρήμνισης.

Στο κοντινό παρελθόν βρέθηκαν σε θέσης ευθύνης άτομα που μανιωδώς διεκδικούσαν την εξουσία.

Η έπαρση και η αλαζονεία ήταν τα πρώτα δείγματα γραφής τους.

Σίγουρα, η επιδεικνυόμενη αυτή συμπεριφορά δεν προέκυψε εν μία νυκτί.

Θα πρέπει να υπήρχε σε ύπνωση κατά τον πρότερο βίο τους και απλώς βρήκε το πρόσφορο έδαφος και τις κατάλληλες συνθήκες για να αναδυθεί.

Και τότε, ξεκίνησε ο στιγματισμός όποιου εξέφραζε την αντίθεση του σε αποφάσεις των αρχόντων, που δεν συναινούσε σε λανθασμένες ενέργειες τους, που τολμούσε να αποδώσει την πραγματική διάσταση των πραγμάτων.

Οι τρόποι γνωστοί και χιλιοχρησιμοποιημένοι ανά την ιστορία, με πρακτικές που απεργάζονταν οι αρουραίοι τις πολιτικής, προκειμένου, με την οικεία τους τρωκτική λογική, να ροκανίζουν τις «καρέκλες» όσων θεωρούσαν ως απειλή.

Λάσπη και χυδαία συκοφάντιση, μείωση και απαξίωση, περισπούδαστο ύφος και υποδείξεις ήταν μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνέθεταν την έξωθεν συμπεριφορά τους προς κάθε αντιφρονούντα.

Μα γύρισε ο τροχός και τα ίδια άτομα βρέθηκαν ξάφνου στο ναδίρ.

Δεν είχαν τη δύναμη να κρατηθούν κατά την πτώση και έπεσαν με θόρυβο στον ίδιο βούρκο που εκείνοι δημιούργησαν.

Πόσο ακριβά πληρώνονται οι πράξεις, που έρχονται τώρα να τους προδώσουν και να τους ζητήσουν τα λύτρα του λάθους!

Πόσο εκκωφαντικός ο ήχος που κάνουν τα βαριά λόγια όταν θρυμματίζονται!

Πόσο γελοιοποιεί το ξεγύμνωμα που φανερώνει τη φτήνια των ανθρώπων!

Έρποντας πλέον, παλεύουν για να συνεχίσουν να υπάρχουν στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Με μία μανία, που ταυτίζεται μόνο με ψυχονευρωτική εμμονή με την εξουσία, πασχίζουν να διατηρηθούν στο «κάδρο» των γεγονότων, χωρίς να θέλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η ιστορία ήδη τους έχει ξεράσει.

Μικροί, λίγοι και αχρείοι, περιφέρουν την κυριαρχική τους υστερία, σέρνοντας τα κουρέλια της προσωπικής τους αξιοπρέπειας, την οποία πλέον έχουν προ πολλού ευτελίσει.

Κι όπως έγραφε ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη, είναι αδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του εξουσία.

Μα ακόμα χειρότερα, διαπιστώνεις πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει όταν την χάσει!