Λίγη μαγεία κι όλα φτιάχνονται…

Φέρτε μου εδώ τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ. Αν δεν σας βρίσκεται, βρείτε μου τον Κρις Έιντζελ. Ούτε αυτός είναι διαθέσιμος; Τι ντίβα! Να χαρώ εγώ ελληνική καταγωγή. Εν πάση. Φέρτε μου τον Γιούρι; Ούρι; Τον Γκέλλερ!! Τον “don’t do It Faidon”!.

Καλέ, όχι, δε θέλω να κάνω πάρτι για τα ανίψια μου, μεγάλωσαν αυτά, πάνε τώρα Γυμνάσιο. Θέλουν Kings, όχι μάγους. Εγώ, έναν προϋπολογισμό θέλω να καταρτίσω. Τι εννοείς, γιατί χρειάζομαι μάγο; Θα σου πω.

Κοίταξε να δεις τι γίνεται. Έχω σαφώς λιγότερα έσοδα και πρέπει όπως και δήποτε να μειώσω τις δαπάνες μου, αλλά – κι εδώ χρειάζομαι έστω λίγη μαγεία – θέλω να δώσω εκεί που θέλω να δώσω και να μη δώσω τόσα πολλά εκεί που δε με νοιάζει. Τώρα, όμως, τα πράγματα θα ήταν απλά, αν εκεί που ήθελα να δώσω, ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι να δώσουμε. Ωστόσο, εγώ θέλω να δώσω εκεί που κανείς σχεδόν δε θέλει να δοθούν τοοοσα πολλά και να μη δώσω εκεί που όλοι θα ήθελαν να υπάρχει ενίσχυση.

Να δανειστώ λίγη μαγεία από τα Χριστούγεννα που έρχονται σιγά-σιγά (πότε πέρασε ένας χρόνος Παναγίτσαμ’;;) και με έχουν πρήξει οι δικοί μου να στολίσω δέντρα και να ζωγραφίζω τάρανδους, και να το αποδώσω στο πνεύμα των Χριστουγέννων, ότι μου τη βάρεσε και καλά η χρυσόσκονη και είμαι τόσο γενναιόδωρος με μερικούς; Και για τους άλλους, που δεν είμαι γενναιόδωρος; Τι θα πω; Ότι μάλλον ήταν κακά παιδιά, και αν βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους, από του χρόνου, μπορεί να τους βάλω κανένα ψιλό στην κάλτσα. Που σιγά, αλλά λέμε.

Πέρα όμως από τη μαγεία των Χριστουγέννων, χρειάζομαι κάποιον πιο δυνατό. Μία Μάτζικα Ντε Σπελ, έναν Χουντίνι, έναν Μέρλιν, έστω τις μάγισσες του Σάλεμ.

Πώς θα κρύψω τέτοια τρύπα στα έσοδα; Που αν ήταν στο φυσικό κόσμο, θα ήταν η τρύπα του όζοντος. Η μαύρη τρύπα που καταπίνει πλανήτες και τώρα κοντεύει να καταπιεί κι εμένα και την καρέκλα μου και το γραφείο μου. Αυτή τη δύναμη πώς θα την παλέψω; Θέλω κάποιον έμπειρο, δυνατό μάγο. Έναν που να μπορεί να εξαφανίσει πράγματα. Να, πώς ο Κόπερφιλντ εξαφάνισε ολόκληρο Άγαλμα της Ελευθερίας το ’85; Έτσι να εξαφανιστούν και τα χρέη μας. Και στην τελική, αν το είχε αφήσει εξαφανισμένο το Άγαλμα, δεν θα είχε κάνει και μεγάλη αίσθηση. Τραμπ πήγαν και ψήφησαν οι Αμερικάνοι, δεν τους λες και πολύ υπέρ της ελευθερίας. Ακριβώς έτσι, τώρα και σε μας, και εξαφανισμένα να τα αφήσει τα χρέη, οι δικοί μας και πάλι στις επιφανειακές ενέργειες άνευ ουσίας θα αρκεστούν και δε θα τους νοιάξει. Άμα βγει καλή η σέλφι… Τύφλα να ‘χει η οικονομική διαχείριση.

Τι θα κάνω τώρα, χωρίς μάγο, μου λέτε; Βρείτε μου έναν. Όποιος είναι εύκαιρος. Στην τελική φέρτε τον Σανκάρα, που του αρέσει εδώ και κάνει και παραστάσεις. Αυτός δεν ήταν που έπαιρνε ένα μπουκάλι μπύρας, το πίεζε στην κοιλιά του, το περνούσε από μέσα και το έβγαζε από την πλάτη του; Έτσι θέλω να μου περάσει και τον προϋπολογισμό. Όχι από το στομάχι του, από τα στομάχια των «άλλων», που μου έχουν γίνει στενός κορσές και στραβώνουν, επειδή, λέει, πάμε κατ’ ευθείαν για φούντο.

Άσε μας, παλικάρι μου, που ξέρεις εσύ. Δουλειά σου είναι; Δουλειά σου είναι, αλλά να κοιτάζεις τη δική σου τη δουλειά και να αφήσεις τη δική μου. Κι αυτό δουλειά σου είναι; Πολυπράγμων μας βγήκες, θέλω να ηρεμήσεις και να πάρεις τη ζωή χαλαρά και να με εμπιστεύεσαι και να μη μου πηγαίνεις συνέχεια κόντρα όταν τα κάνω θάλασσα. ΓΙΑΤΙ πάλι είναι και αυτό δουλειά σου; Μπορείς να κάτσεις δυο μήνες στον καναπέ σου και να κάνεις κανένα μαραθώνιο 11 σεζόν Gray's Anatomy; Άντε πουλάκι μου, με τόσες δουλειές θα πάθεις τίποτα, εγώ για σένα το λέω.

Ένας μάγος να εξαφανίσει αυτόν, γίνεται; Έστω ο Μίκυ, από τη Φαντασία. Δε ζητάω πολλά ο δόλιος. Κάποιον να μου εξαφανίσει το παγόβουνο, στο οποίο πλησιάζει το βαρκάκι μας.