“Ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η ενίσχυση των αδυνάτων, καθήκον...”

Το δίκαιο των αγώνων αλλά και την αξία της στήριξης κάθε προσπάθειας στην κατεύθυνση του να ζει κάθε λαός ελεύθερος, ανέδειξε μέσω μίας αντι-συμβατικής ομιλίας, ο γραμματέας του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Σύρου Ερμούπολης, Παύλος Χρυσαφίδης, την οποία και ανέπτυξε στη διάρκεια του εορτασμού της Ημέρας Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης στη Σύρο.

Με “πυξίδα” τη στάση του Λόρδου Μπάυρον, ως μεγάλου Φιλέλληνα στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων (1821), ο ίδιος έκανε μία σύντομη αναδρομή στην αξία και την έκφραση του Φιλελληνισμού κατά τα παρελθόντα έτη, υπογραμμίζοντας στη συνέχεια τη σημασία της έννοιας της αλληλεγγύης όπως αυτή οφείλεται να παρέχεται προς κάθε δοκιμαζόμενο λαό και προς κάθε ξεριζωμένο συνάνθρωπό μας.

Με κριτική ματιά απέναντι στη σημερινή πραγματικότητα σε διεθνές αλλά κι ευρωπαϊκό επίπεδο, ο κ. Χρυσαφίδης επεσήμανε την απουσία διάδοσης – σε μεγάλο βαθμό - αλληλέγγυων αισθημάτων, αλλά και την ανυπαρξία τέτοιας έντασης προσωπικοτήτων, όπως εκείνων που στήριξαν την Ελλάδα στο παρελθόν, κάνοντας παράλληλα λόγο, για χώρες πολλών ταχυτήτων, οι λαοί των οποίων εξαιτίας των πολιτικών που ακολουθούνται, έρχονται αντιμέτωποι σήμερα με σοβαρές απειλές όπως για παράδειγμα, ο εθνικισμός.

Μη παραλείποντας να σημειώσει πως η Ελλάδα, προσπαθεί και παραμένει φωτεινό παράδειγμα αλληλεγγύης σε παγκόσμιο επίπεδο, με φόντο τις προσφυγικές ροές που γεννά η σκληρή πραγματικότητα των πολέμων, ο ίδιος έκλεισε την ομιλία του, με την ευχή τα μηνύματα του Φιλελληνισμού να εμπνεύσουν τη νέα γενιά προκειμένου να ταχθεί υπέρμαχος των αγώνων για λαούς ελεύθερους!

Κρίνεται επιβεβλημένο να αναφερθεί πως, η ημερομηνία του εορτασμού της Ημέρας Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης για την πρωτεύουσα των Κυκλάδων μεταφέρθηκε στις 30 Απριλίου λόγω της εορτής του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου την περασμένη Κυριακή, ημερομηνία κατά την οποία είχε οριστεί πανελλαδικά ο συγκεκριμένος εορτασμός λόγω της χρονικής σύμπτωσης του με τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα.

Πριν την ομιλία του κ. Χρυσαφίδη, στον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου στην Ερμούπολη τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση, ενώ ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους των Αρχών του τόπου και των Σωμάτων Ασφαλείας. Τονίζεται πως, παρά την έγκαιρη ενημέρωση μέσω της ανακοίνωσης του εορτασμού της Ημέρας Φιλελληνισμού, η ανταπόκριση των αιρετών προσώπων υπήρξε άκρως περιορισμένη. Τα πρόσωπα που παρέστησαν ήταν τα ακόλουθα: Μάκης Δαδάος (περιφερειακός σύμβουλος), Φραγκίσκος Βακόνδιος (Αντιδήμαρχος Δήμου Σύρου Ερμούπολης) και Γιάννης Χαρίτος (δημοτικός σύμβουλος).

Αναλυτικά η ομιλία του Π. Χρυσαφίδη

Μελετώντας πώς θα σας μεταφέρω τα μηνύματα της σημερινής ημέρας ,της ημέρας Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης, έπεσα σε ένα δίλημμα. Να εκφωνήσω έναν πανηγυρικό αντιγράφοντας τόσους άλλους που βρήκα ,επαινώντας τον κεντρικό ήρωα της ημέρας τον Λόρδο Μπάϋρον ? ή να τον παρακάμψω εστιάζοντας την προσοχή σας σε άλλους φιλέλληνες ίσως λιγότερο γνωστοί από τον Άγγλο λόρδο?
Όμως ο Βύρωνας δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο ώστε να τον αγνοήσω.
Ήταν ένας από τους διαπρεπέστερους εκπροσώπους του ρομαντισμού και αποδεδειγμένα άνθρωπος φιλελεύθερος και αντιδεσποτικός.
Ένας αριστοκράτης αναρχικός, αντίθετος στο κατεστημένο της εποχής του, θα μπορούσε να πει κανείς τυχοδιώκτης, που ζούσε μεταξύ ερωτικών σκανδάλων, ανίας, επαναστατικών εξάρσεων και ρομαντικών παρορμήσεων.
Αντιφατικός ως χαρακτήρας. Από τη μια εραστής της ελευθεροφροσύνης κι από την άλλη θαυμαστής του τέρατος της Ηπείρου, Αλή πασά.
Δεν λέω άλλες λεπτομέρειες, είναι τόσο εύκολο να τις αναζητήσει κάποιος στο διαδίκτυο.
Ο Βύρωνας κατά το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά φιλέλληνας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί, όμως αποδεδειγμένα πιστεύει στην απελευθέρωση των λαών .
Με τα ποιήματά του δίνει θάρρος στους Έλληνες και τους προτρέπει να αποτινάξουν τον ζυγό της δουλείας χωρίς να περιμένουν βοήθεια από τους ξένους.
Στις δε ελεύθερες χώρες της Ευρώπης πετυχαίνει να κάνει γνωστό τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία και να συμβάλλει στο φούντωμα της συμπάθειας στο δίκαιο αίτημα την Ελλάδας για ανεξαρτησία.
Τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης παρέμενε σιωπηλός και ξαφνικά από αδιάφορος αποφασίζει να αφιερωθεί στην υπόθεση της ελληνικής ελευθερίας. Είναι η στιγμή που η Αγγλία επιχειρεί να θέσει υπό τον έλεγχό της την εξέγερση των Ελλήνων υπερφαλαγγίζοντας τους ανταγωνιστές της κλπ κλπ κλπ …..
Στις 6 Ιανουαρίου 1824 ο Βύρωνας αποβιβάζεται στο Μεσολόγγι, ανάμεσα σε ζητωκραυγές του λαού και των στρατιωτών που είχαν συγκεντρωθεί στην παραλία. Παρών ο Μαυροκορδάτος, οι καπεταναίοι και οι προεστοί. Τον υποδέχτηκαν σαν Μεσσία.
Ο αιφνίδιος και πρόωρος θάνατος του Βύρωνα από ελονοσία λίγους μόλις μήνες αργότερα ωφέλησε την υστεροφημία του και κυρίως την πατρίδα του την Αγγλία. Συγχρόνως όμως, μας έχει παραδοθεί πως βύθισε στο πένθος όλη την επαναστατημένη Ελλάδα.
«Νους φωτεινός»,κατά τον Γκαίτε, «θερμός και αγέρωχος αγωνιστής της ελευθερίας των λαών», κατά τον Γκόρκι, «ποιητική ιδιοφυΐα, αλλά και διάνοια πολιτική» κατά τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ο Μπάυρον ήταν ένας από τους πολλούς που ήρθαν στην Ελλάδα και έλαβαν μέρος στον εννιάχρονο Αγώνα και δυστυχώς σχεδόν όλοι σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών, ίσως ευτυχισμένοι, που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και τα ιδανικά τους.
Φιλέλληνες, εξ άλλου, δεν ήταν μόνο Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, αλλά και Τούρκοι -όσο παράξενο κι αν ακούγεται- και Άραβες από την Αίγυπτο, το Λίβανο, τη Συρία, την Παλαιστίνη και την Αραβική Χερσόνησο ήρθαν και πολέμησαν στο πλευρό μας.
Οι φιλέλληνες δεν παρουσιάστηκαν στην ιστορία της Ελλάδας κατά την επανάσταση του 1821 .
Σαν όρος είναι πολύ πιο παλιός από ότι ίσως φανταζόμαστε.
Πρώτος ο Ηρόδοτος τον χρησιμοποίησε αποκαλώντας έτσι τον Φαραώ Αμασι.
Κατά τους Μακεδονικούς χρόνους ονομάστηκαν φιλέλληνες και άλλοι βασιλιάδες, προστάτες ή φίλοι των Ελλήνων καθώς και όσοι φρόντιζαν για την εθνική ενότητα ή έδειχναν ενδιαφέρον για τον αγώνα των Ελλήνων κατά των Περσών.

Η σημερινή μέρα δεν είναι όμως μόνο μέρα τιμής στους Φιλέλληνες του χθες. Είναι μέρα τιμής και στους Φιλέλληνες του σήμερα που έμπρακτα δείχνουν, αν όχι απαραίτητα την αγάπη τους, το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό και κυρίως για τους ανθρώπους που προωθούν τις αξίες του ελληνικού πνεύματος.

Όπως δείχνουμε ευγνωμοσύνη και τιμούμε όσους ενδιαφέρθηκαν ή ενδιαφέρονται για τα δίκαια μας αλλά και την ύπαρξη μας σαν έθνος, συγχρόνως με αφορμή τη σημερινή ημέρα εκπέμπεται και το μήνυμα της συμπαράστασης της Ελλάδας στα δίκαια αιτήματα όλων των λαών για ελευθερία και δικαιοσύνη αλλά και δημοκρατία.
Αξίες που είναι και παραμένουν πάντοτε επίκαιρες αλλά και που συνδέονται άμεσα και είναι παγκοσμίως αποδεκτό αυτό, με την Ελλάδα.
Ο λαός μας παραμένει παρά τα τεράστια οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα του προσηλωμένος σε αυτές τις αξίες και παραμένει φωτεινό παράδειγμα αλληλεγγύης μεταξύ των Λαών υποδεχόμενος και περιθάλποντας χιλιάδες κατατρεγμένους και ξεριζωμένους από τις εστίες τους συνανθρώπους μας κερδίζοντας τον παγκόσμιο θαυμασμό και εκτίμηση.
Δυστυχώς αυτή την αλληλεγγύη που δείχνουμε εμείς δεν μας την ανταποδίδουν πολλά από τα ευρωπαϊκά κράτη.
Συνεχώς νέοι εθνικισμοί αναδύονται στο ευρωπαϊκό στερέωμα που αποτελούν τροχοπέδη σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης μεταξύ των Λαών. Όμως το να επιχειρούν οι ευρωπαϊκές και μη κυβερνήσεις να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο τα του οίκου τους, έχουν δυστυχώς ως αποτέλεσμα οι κοινωνίες να περιχαρακώνονται σε τείχη που έχουν χτίσει οι ίδιες για να προστατευτούν από τις προσφυγικές ροές.
Όλα τα ανατριχιαστικά που παρακολουθούμε καθημερινά ότι συμβαίνουν, πόλεμοι, έξαρση θρησκευτικής τρομοκρατίας, επανάκαμψη ψυχροπολεμικών πρακτικών, κράτη και λαούς 1ης 2ης αλλά και 3 και 4ης κατηγορίας είναι ελάχιστες συνέπειες από την απουσία διεθνούς αλληλεγγύης.
Εντός δε τους Ευρωπαϊκού οικοδομήματος αυτές οι πρακτικές μόνο προβληματισμό και ανησυχία προκαλούν στους λαούς.

Προσωπικότητες που γνωρίσαμε στον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μας όπως Κάνιγκ, Μπάυρον, Φίνλεϋ, Φαβιέρος, Σανταρόζα, Εϋνάρδος, Σοφί ντε Μαρμπουά (Δούκισσα της Πλακεντίας) και άλλες ανάλογου διαμετρήματος προσωπικότητες, με τις όποιες ανθρώπινες αδυναμίες τους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η σύγχρονη Ευρώπη δε διαθέτει πολλές.

Αισιόδοξα σκεπτόμενοι εναποθέτουμε την Ελπίδα μας στη νέα γενιά, που θέλουμε να πιστεύουμε και προσδοκούμε ότι οραματίζεται έναν κόσμο χωρίς εθνικές προκαταλήψεις και στερεότυπα, όπου ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η ενίσχυση των αδυνάτων θα αποτελεί καθήκον και όχι υποχρέωση υπαγορευμένη από διεθνείς συμφωνίες και πολιτικές.

Κλείνω με τη σκέψη ότι όπως όλοι οι προαναφερθέντες φιλέλληνες στάθηκαν στο πλάι ανθρώπων που αγωνιζόντουσαν για να μπορούν να ζήσουν ελεύθεροι στη δική τους χώρα έτσι και σήμερα παρά το πνεύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης που σαν άνθρωποι έμπρακτα επιδεικνύουμε πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί εσαεί και ότι πρέπει, απαραίτητα και εμείς, να συμβάλλουμε στο να μπορέσει ο κάθε λαός να ζει ελεύθερος στη δική του ελεύθερη χώρα όπως δίκαιο είναι να συμβεί και στον δικό μας Λαό

Σας ευχαριστώ.